We zijn goed en wel thuis als de duisternis invalt en we ineens met veel misbaar in de vorm van zwaai- en knipperlichten een brede vrachtwagen voorbij zien knipperen. ‘Het lijkt wel een strooiwagen’, zegt Jaap. ‘Ja hoor’, reageer ik, ‘de ijsbloemen staan ook al op de ramen’.

Als het vuur in de kachel weer brandt, een pannetje met soep daarop warm staat te worden en Odin knikkebollend vecht tegen de slaap na een zonnig dagje struinen door de duinen, leer ik op de site van het DMI een nieuw woord: slud. De weersverwachting voor morgen is: slud eller sne! IJzel of sneeuw. Jaap had gelijk. En zo eindigen we de dag zoals die begon: met knipperlicht.

Vanochtend was het de zon die in het ritme van een hartslag onze slaapkamer binnenknipperde dankzij een windmolen ten zuidoosten van ons. Vreemde gewaarwording! (filmpje!) Het was een lekker up-tempo begin van een hele mooie dag. Zo’n dag om de boom voor ons huis verder te snoeien, of verder te gaan met de bouw van het schuurtje. Of…

Nee, geen klussen vandaag. Onze handen, armen en schouders zeggen even ‘stop’, en daar luisteren we naar. In plaats daarvan het hart van ons geliefde Nationalpark opgezocht. Lekker gewandeld in de duinen en op het strand bij Vorupør, waar Odin letterlijk en figuurlijk helemaal los gaat.

Daarna nog een spannende speurtocht in het bos bij Vang; spannend vooral voor Odin, want we volgen een wildspoor dat (o joepie) eindigt bij een poel waar het beestenspul blijkbaar komt drinken en zich ontlasten. Hertenpoep, dat krijgt Odin niet dagelijks!

Vervolgens nog een mooi ritje bij zonsondergang (15.44 uur vandaag) en net voor ’t donker weer thuis. Morgen dus ijzel of sneeuw. Ik ga voor dat laatste.

PS: op diezelfde site van het Deense KNMI zie ik statistieken. Het is dit jaar de op-één-na-natste-november geweest sinds 1874! Mij hoor je niet meer klagen over modder…