Je huis opruimen omdat je kleiner wilt gaan wonen – of: je huis opruimen omdat het beter oogt op de makelaarsfoto’s die genomen moeten worden omdat je je huis wilt verkopen zodat je kleiner kunt gaan wonen in Denemarken – heeft nog heel wat meer effecten dan alleen maar een steeds opgeruimder huis krijgen.

* ik ben bang dat ik straks niet meer naar Denemarken wil, zo mooi & leeg wordt het hier!

* ‘verkopen’ lijkt mijn nieuwe baan wel! We hebben onderhand een heuse mini-bijverdienste aan de verkoop van onze overbodige spulletjes en ik ben er maar druk-druk-druk mee! En af en toe sta ik dan ook nog in een echte winkel 🙂

* er komt veel vreemd volk aan de deur. Odin wordt er helemaal zenuwachtig van. Of hij wordt dat van ons. Want als Odin begint te blaffen, gaat de buurhond meeblaffen en als de buurhond blaft wordt het buurkindje wakker en sinds de buurvrouw een A-drietje op haar keukenraam heeft geplakt met de tekst ‘SSSSSSTTTT!!!! Baby slaapt’ ben ik bij voorbaat al helemaal nerveus als er kijkers of kopers komen en dat slaat natuurlijk op Odin over.

* ik krijg pukkels van klanten die niet weten wat ze willen. Of wie ze zijn. Vandaag een mailtje van 2phskhllz464xwhd@verkopen.bol. Of de dvd van Les Uns et Les Autres wel Nederlands ondertiteld is. Getekend: ‘lootje’¹. Ik teruggeschreven: Beste lootje, ja, de film is Nederlands ondertiteld.

Even later een reactie van ‘lomville’¹: ‘maar is het wel een originele Nederlandse uitgave dan? Zucht. Okee: lootje en lomville, dat snap ik nog (een beetje). Als even later de melding komt van Bol dat de dvd Les uns et Les Autres gekocht is door de heer G. Bont¹ ben ik even van de wijs en vraag lootje AKA lomville of hij nou net de film heeft gekocht. Ja, ik heb besteld, krijg ik als antwoord, met nogmaals de vraag of het wel de originele Nederlandse uitgave is. Zucht+grrr.

Mooi, antwoord ik, en: ja! Nadat ik goed en wel het Eén en het Ander in de postzak bij de supermarkt heb gegooid, krijg ik weer een mail van lootje/lomville/de heer G. Bont: doe maar niet verzenden, ik meld hem retour. Dan krijg ik dus echt spontaan vlekken.

* maar soms krijgt zo’n pseudoniem-contact ook ineens een heel leuke wending. Zo toont ene Pino@marktplaats¹ belangstelling voor een van onze dingen. Pino en ik mailen wat heen en weer en spreken uiteindelijk wat af. Korte tijd na het zenuwengedoe-aan-de-deur vanwege hond, buurhond en blèrend buurkind opnieuw een mailtje van Pino: ‘Bedankt voor het ding; hij doet het super! En dat terwijl ik in eerste instantie eigenlijk naar je bank aan het kijken was ;-)) Nogmaals bedankt voor de fijne afhandeling. Veel succes in Denemarken!’ Dát zijn de mails die al het gedoe wat spulletjes-verkopen toch is, het waard maken. Big smile!

Pino krijgt dus een enthousiast mailtje van me terug: dat als ik dat geweten had, ik de hond wel had opgeborgen en hem (Pino) even binnen de bank had laten uitproberen om hem over te halen… en dat we voorlopig nog niet in Denemarken zitten, maar nog wel heel veel meer op Marktplaats zullen zetten de komende tijd.

Een uurtje later weer een mail van Pino, deze keer ondertekend door Pino AKA Chantal. ‘Ha, je had mijn man aan de deur; ik mocht niet mee omdat hij bang was dat ik de bank ook meteen mee zou nemen…’ Er volgt een gezellige mailwisseling met Chantal. Waarom we naar Denemarken gaan? (‘Het is overigens geen gewoonte van me om mensen via Marktplaats te spammen’…) Zij zijn ooit naar Zwitserland vertrokken… Behalve een voorkeur voor landen die een rode vlag met een wit kruis hebben, blijken we ook bloggen gemeen te hebben. En een bepaalde schrijfstijl. En zo komt van het één soms zomaar iets erg leuks anders.

Overigens blijkt haar man helemaal geen Pino te heten, maar Tijl¹.

 

^1: Deze namen zijn gefingeerd 😀