Om een of andere reden heb ik mijn wekker op 5 uur gezet. Béétje vroeg. Dat ik zo snel mogelijk weer in het Gele Huis wil zijn is duidelijk, maar dit is lichtelijk overdreven. Ochtendmens Jaap gaat wel meteen uit bed en laat mij nog lekker een uurtje liggen. 6 uur is óók vroeg voor mij, dus nadat ontbijt en lunch zijn gemaakt en de auto is gevuld gaan we op pad als de zon net boven de horizon staat, en slaap ik in de auto verder.

Omdat we deze keer relatief kort blijven in ons Deense huisje heb ik het over mijn hart kunnen verkrijgen de harp niet mee te nemen en om dan toch niet dat hele eind met een lege auto te rijden hebben we een enorme zak brandhout achterin de auto. ’t Voelt een beetje als water naar de zee dragen, maar ooit hebben we in de achtertuin van het Nederlandse huis een treurwilg zodanig gesnoeid dat-ie daarna gekapt moest worden, en hadden we dus heel veel open haard hout, maar een paar jaar later lieten we de open haard slopen en sindsdien stond een kwart garagemuur vol met hout waar we niks meer mee konden. En in het Gele Huis hebben we een houtkachel en ons bint zuunig.

Verder hebben we deze keer mee: (voor de tweede keer) een inductiekookplaat, stekjes van de kronkelwilg en de passiebloem, twee tassen met etenswaren, een blik gele beits, nog wat kleding die hier mag blijven, en het belangrijkste voor onszelf: schoon ondergoed, tandenborstel, laptops en telefoons en natuurlijk de hond.

Die inductiekookplaat was een van de eerste dingen die we hier mee naartoe namen. Ik heb zo’n geval in mijn Nederlandse keuken en vind het ideaal. Het Deense keukentje heeft twee aangevroten elektrische kookplaten en die wilde ik er zet-es-em uit. Tijdens dat eerste verblijf had Jaap de zaag vergeten mee te nemen om het gat in het aanrechtblad wat groter te maken, en heeft hij dat met de boormachine gedaan. Gaatje voor gaatje, maar het lukte! Het aansluiten van de inductiekookplaat echter niet, en omdat Jaap alles kan, dachten we dat de kookplaat dan wel kapot zou zijn. We hebben hem nu in NL getest en hij doet het. Dus Jaap gaat een nieuwe poging wagen en als het nu nog niet lukt, ligt het aan de Deense el.

De stekjes gaan we hier in de tuin zetten, zoals we al wel meer gestekt en geplant hebben. De etenswaren hadden we over omdat we nu vrij onverwacht vertrokken en dan is het zonde om het dan een week daar te laten verpieteren. En stiekem hebben we ook wel wat voorraad bij ons… het prijsverschil tussen zilvervliesrijst, olijfolie en noten – dingen die wij veel eten – is groot genoeg om van ons streven ‘zo lokaal mogelijk’ inkopen te doen nog even af te wijken. Nu kan het nog, als we hier wonen nemen we die hogere prijzen voor lief.

Met de gele beits gaan we een experimentje doen waarover ik al eerder schreef. Het huis zal geïsoleerd moeten worden. We weten inmiddels waar de term ‘steenkoud’ vandaan komt; dat zijn onze weliswaar dikke, maar steensmuren: koud. Isoleren aan de binnenkant ligt voor de hand, maar dat gaat gewoon teveel binnenruimte kosten. Dan komen de muren misschien echt op ons af, terwijl dat nu nog niet het geval is… Dus moeten we aan de buitenkant een extra laagje aanbrengen, en daarvoor gaan we een stukje potdekselen en geel beitsen dus. Want het moet natuurlijk wel het Gele Huis blijven – alhoewel ik zwart ook wel zie zitten, maar dan zal ik Jaap eerst achter de plankjes mee moeten potdekselen.

Inmiddels in no-time de wagen uitgeladen, het huisje warm gestookt, een strandwandeling gemaakt en spruitjesstamp gegeten, en morgen een sfeervol stukje over onderweg 😉

En dan is HIER het liedje van de titel