Naarmate we noordelijker komen, neemt de sluier toe. Het is niet echt mist of nevel waardoor de zon fletser wordt en het uitzicht en de kleuren zachter. Het is windstil, zien we aan de windmolens onderweg, en als het eerste water van de Limfjord in zicht komt, is dat ook bijna rimpelloos.

Over de lichtbruine velden ligt een voorzichtig groen waas; het lijkt alsof de aarde nog even de adem inhoudt voordat het voorjaar echt losbarst. Het laatste stukje nemen we altijd de toeristische route, langs de vakantiehuisjes in Draget en de baksteenfabriek in Helligsø. Vlak langs het water, met helder weer ook zicht op de zee daarachter, maar nu is alles wazig.

Vanaf Helligsø stijgt de weg kronkelend de stuwwal op waar het Gele Huis staat. Het Zwanenmeer is opgedroogd. De buurboer van wie dit stuk landbouwgrond is, heeft verwoede pogingen gedaan drainage aan te brengen in de vorm van grind en keien. Die mogen her en der ook wel gestort worden in de grote gaten die zijn ontstaan in de weg. Al slalommend bereiken we hjem, ons Deense thuis.

Binnen is het 5 graden; net zo fris als buiten. We zetten een klein heteluchtkacheltje aan en Jaap stookt meteen de houtkachel op. Binnen een kwartier – de tijd die we nodig hebben om de auto uit te pakken – is het 10 graden. Dat gaat heerlijk snel in dit kleine huis. Na een kleine inspectieronde (alle boompjes die we de vorige keer hebben geplant staan er nog, de sneeuwklokjes vormen een mooi tapijt onder de bomen) stappen we weer in de auto voor de eerste strandwandeling.

De zee houdt zich ook in. Heel af en toe breekt vanuit het niets een golf op het zand. Een mooie zonsondergang zal het niet worden. Op de terugweg vanuit vissersdorp Agger valt op hoe laag het water in de Krik Vig staat: hoewel vaag kunnen we veel zandbanken zien liggen. Het water is hier sowieso niet diep, maar nu lijkt het extreem. Bijna een luchtspiegeling, alsof je zo naar de overkant kunt lopen.

Als we weer thuis komen na een uurtje is het behaaglijk warm. Odin krult zich knorrend op in zijn Deense mand, we steken kaarsjes aan en het is net alsof we nooit zijn weggeweest.