Griep

Toch maar goed dat we die vervelende groene bank nog niet hadden ingeruild voor dat o zo leuke beukenhouten Danish-Design-tweezittertje dat we vorige week in de Blauwe Kruiswinkel voor slechts 325 kronen zagen staan. Drie-en-veertig euro! Goed, de kussens waren roze, maar daar is makkelijk wat aan te doen. De afgelopen dagen heeft de groene bank toch nog fijn dienst gedaan als ligbank, hangbank en slaapbank. We hadden de griep. Vermoed ik.

Eerst viel ik om. Bijna letterlijk. Zomaar, uit het niets, tijdens het ontbijt, ging het licht uit. En heb ik vooral geslapen. Heerlijk, op twee schapenvachten en onder een wollen dekentje, terwijl Jaap het vuurtje in de kachel lekker opstookte, voor mij zorgde en voor Odin zorgde. Hoewel die het liefst ook in z’n mand bleef liggen. Kunnen honden ook griep krijgen? Of kwam dat omdat zijn mand naast de groene bank staat?

Twee dagen later was Jaap aan de beurt. Ik krabbelde weer een beetje overeind, overal spierpijn alsof ik aan een triatlon had meegedaan en slap op de benen omdat ik amper gegeten had – en toen stortte Jaap in, ’s avonds. Zelfde idee: pap in de benen en geen pap meer kunnen zeggen. Meteen het bed in, en de volgende dag mijn plek tussen de wolletjes op die toch-niet-zo-vervelende groene bank ingenomen.

Raar hoor. Geen gehoest of gesnotter of andere aanloop-perikelen. Alsof iemand de stekker eruit trok. En net zo plotseling was er (bij mij althans) ook ineens weer ‘stroom’. Teveel, zo leek het wel. Ik was als eerste op – voor het eerst in de zestien jaar dat we samen zijn geloof ik. Jaap van bed naar de bank geloodst. Vuurtje gemaakt. Hondje gevoerd & uitgelaten. Ontbijtje gemaakt en samen gegeten. Jaap weer terug naar de bank. Was bij elkaar gezocht, maar wasmachine nog niet aangezet want: eerst douchen. (De waterdruk is hier zo laag dat ik dan kans loop of te verbranden of te bevriezen onder de douche als de wasmachine water vraagt, en dat probeer ik gewoon liever niet uit).

Ontbijtspullen afgewassen. Wasmachine aan. Vuurtje oppoken. Met hondje naar buiten: wat hapklare brokken hout zagen, en wat ballen met Odin. Hout gehakt. Lukte niet. Dan maar weer zagen. Naar binnen. Manlief over de bol aaien, vuurtje opporren, koffie zetten & drinken. Was buiten in zon en wind ophangen, en nog wat zagen. Vuur in de gaten houden.

Klein lunchhapje maken & eten. Hondje voeren. Dik blok hout in de kachel, want: even eindje wandelen met Odin. Lekker weer, even naar de fjord. Sneeuwklokjes geplukt voor manlief. Hond in de mand gestopt, vuur gevoerd, stuk karton gezocht dat als verduisteringsgordijn dienst kan doen voor de lichtgevoelige oogjes van manlief, en weer naar buiten (waar de zon inderdaad volop schijnt). Sprokkelhout uit de auto gehaald (lag er nog in van een paar dagen geleden). Schuur opgeruimd. Zooi voor de stort in de auto gegooid. Naar de zojuist gearriveerde westerbuurvrouw gezwaaid – hee, waar is de buurman?

Sh**, vuur bijna vergeten. Kachel opgestookt. Kopje thee gezet en gedronken met mijn lief. Weer naar buiten. Hondje mee. Takkenzooi naast het huis opruimen en af en toe een bal weggooien. Nog een kopje thee, met een crackertje. Was van buiten naar binnen halen (want: nog niet helemaal droog). Hapklare houtjes in de kachel. Na de vloerbedekking nu ook stukken linoleum van de keukenvloer afbeitelen. Glaasje water met een cracker. Zooi uit de keuken in de auto leggen voor de stort. Nog een keer een rondje (nou ja: linkerberm heen, rechterberm terug) met het hondje. Hondje voeren.

Eten voor ons maken (makkelijk: restje rijst) en lekker samen opeten. Nog een paar houtjes op het vuur. Afwassen. Vuurtje gaande houden. Toch te weinig hout gezaagd, dus: naar de schuur in het donker om nog wat extra te halen. Blogje schrijven.

Een oud-collega van me heeft wel eens gevraagd, toen ik vertelde over onze Deense plannen om hier rustig & simpel te gaan leven: ‘Maar wat DOE je daar dan de hele dag?’ Nou, zoiets als hierboven, maar dan samen. En tussendoor ook nog wat wandelen en jutten op het strand natuurlijk. 😀