We maken, zoals elke avond, een strandwandeling na het eten. Het is rond tien uur; nog een kwartier en de zon zal achter de horizon van Vesterhavet verdwijnen. Het licht wordt pasteloranje, de glasblauwe zee lijkt op te lossen aan de einder. In die twilight zone doemt ze ineens op.
Ze is enorm. Het lijkt de Khetanna op Tatooine wel. Het woestijnschip van Jabba the Hutt uit de Star Wars saga. Het is windstil. Af en toe ritselt er een golfje tussen de fijne kiezels. Als je daar stil blijft staan, net op die vloedlijn, zak je weg en zuigt het zand je vast. We doen een stap terug en zien het spookschip van gedaante veranderen. Eerst valt er een gat in. Het gat wordt een steeds grotere scheur en uiteindelijk lost de gehele bovenkant van het schip op.
“Toen we uiteindelijk besloten aan boord te gaan was er geen ziel te bespeuren. Het schip was akelig leeg, net alsof ze pas was verlaten. Het eten stond nog op de tafels van de bemanning. Er waren geen tekenen van technische mankementen, noch van enige strijd.
De weersomstandigheden konden niet beter zijn, en er was eten en drinken aan boord om het zeker nog zes maanden uit te houden. De bemanning plus de kapitein leken in rook te zijn opgegaan. Hun persoonlijke spullen waren stille maar vooral zwijgzame getuigen van het mysterie…
De enige sloep aan boord van het schip was verdwenen, evenals de sextant. Het logboek lag nog onaangeroerd in de hut van de kapitein, tegen alle zeemanstradities in. Het stuurwiel was niet vastgezet en er waren geen tekenen die wezen op agressiviteit. De reis had een routineuze trip moeten zijn. Maar niemand wist dat het schip de onsterfelijkheid in zou zeilen als het eeuwig gedoemde schip…”
(Bron citaat: https://tallsay.com/page/4294972072/het-mysterie-van-de-mary-celeste-spookschip-op-de-oceaan-der-legenden)
Wat een heerlijk verhaal om nu te lezen. Prachtig!
LikeLike
Mooie foto!
LikeLiked by 1 persoon
dit meen je niet, wat een fotoserie, indrukwekkend
LikeLiked by 1 persoon
Ja, spooky he? 😉
LikeLike
absoluut, doodeng eigenlijk. T is dat we Grote Gestudeerden zijn die dit zo kunnen verklaren en daar dus niet bang van worden, maar t is absoluut indrukwekkend.
LikeLiked by 1 persoon
Je, geweldig he. Uiteindelijk komt het simpel neer op het volgende 😀 :
“Als zich aan het aardoppervlak koude lucht ophoudt met een grotere optische dichtheid dan de warme lucht daarboven, dan ontstaat een luchtspiegeling “naar beneden”. Het grensvlak bevindt zich dan op enige hoogte en de onderzijde weerkaatst het licht dat er op valt. Hierdoor kunnen eilanden zichtbaar worden die zich in werkelijkheid achter de horizon bevinden. De meest realistische fata morgana’s worden veroorzaakt door beide effecten samen, de contouren van het landschap kunnen tussen twee spiegelende luchtgrensvlakken soms tientallen kilometers verder zichtbaar zijn. Dit effect is vergelijkbaar met de voortplanting van licht in glasvezel. Zijn de hogere luchtlagen warmer, dan kan de koude lucht eronder ook als een lens gaan fungeren waardoor het licht door refractie wordt afgebogen, wat resulteert in geïnverteerde, vervormde en verstoorde afbeeldingen.” Maar ja, zo is er niks spooky meer aan… 😉
LikeLiked by 1 persoon
Precies, hadden mijn woorded kunnen zijn. 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Wauw, wat een indrukwekkend verschijnsel!
Ik vind het niet creepy of spooky hoor 😉
LikeLiked by 1 persoon
Terwijl we daar stonden, keken en de vormen zagen oplossen was het érg onwerkelijk… 🙂
LikeLike
Heel bijzonder om zoiets mee te maken (en ook om het via je blog mee te maken). groetjes, Hanneke
LikeLiked by 1 persoon
Ja, het was een heel vreemde gewaarwording!
LikeLiked by 1 persoon