En zo waren we gisteren zomaar ineens bezig met onze uitvaartwensen, en vroegen we ons af hóe en óf dat allemaal geregeld wordt als we in het Gele Huis wonen tot onze dood, en kwamen we aan het filosoferen over het ongrijpbare leven, en de al even vormloze dood.

Vandaag daarom opnieuw wijsheid uit de Tao Te Ching van de Chinese filosoof Lao Tse. De quote komt uit vers 14 van deze belangrijke bundel teksten (=Tjing) over het oerprincipe van het leven (=Tao) en de innerlijke kracht (=Te).  Om dit ‘ongrijpbare’ een beetje te snappen onder de foto drie versies van de tekst: een min of meer originele, een latere vertaling en een bewerking voor kinderen. Voel je even het middelpunt van jezelf bij deze prachtige teksten over het leven.

Kijk ernaar en je ziet niets.

Luister en je hoort niets.

Grijp ernaar en je krijgt geen houvast.

 

Omdat wij ernaar kijken en niet zien,

wordt het onzichtbaar genoemd;

omdat wij ernaar luisteren en niet horen,

wordt het onhoorbaar genoemd;

omdat wij ernaar reiken en niet treffen,

wordt het ontastbaar genoemd;

omdat wij de drie niet verder kunnen onderzoeken,

worden ze als één gezien.

 

Omhoog geen schittering, geen duister bij de val,

eeuwig en oneindig, onnoembaar,

gaat het terug naar waar niets is.

 

Men noemt het vorm zonder vorm, beeld zonder iets.

Men noemt het onbepaald en ongrijpbaar;

ga het tegemoet en je ziet geen voor,

volg het en je ziet geen achter.

 

Hou daarom vast aan het Tao van eer

om het heden te bedwingen;

te weten hoe het sinds den beginne was,

noemt men de leidraad van Tao.

 

Het oude begin kennen

Kijk ernaar en je ziet niets. Het gaat de vorm te boven.

Luister en je hoort niets. Het gaat ieder geluid te boven.

Grijp ernaar en je krijgt geen houvast. Het ontstijgt ons begrip.

Deze vorm, dit geluid en dit houvast, we kunnen er niets mee.

Daarom zijn ze versmolten tot het ene.

 

De voorkant is niet oogverblindend, de achterkant niet donker.

Eeuwig beweegt het onbenoembare voort.

En keert terug in het niets.

 

De vorm zonder vorm, het beeld zonder beeld.

Het onbenoembare en onvoorstelbare.

Als je er aan begint, is er geen begin.

Als je het volgt, komt er geen eind.

Toch, als je weet hebt van de tijdloze Tao,

dan kun je omgaan met de werkelijkheid van het heden.

 

Het oude begin kennen, dat is de kern van de Tao.

 

Alles is het middelpunt

Waar kom je vandaan?

Hoe zag je eruit voordat je een baby was?

Hoe klonk je in de stilte?

Rare vragen.

Knijp in je arm, je bent er.

 

Je kunt je rug niet zien, toch is je rug er.

Je kunt de toekomst niet zien, toch is de toekomst er.

Wat is er voor jouw leven en na je dood?

Wat is daar weer voor en daar weer na?

Zo ver weg, je hebt geen idee.

Je weet vooral waar je nu woont.

 

Alles ligt misschien wel als een cirkel om je heen.

Ben jij het middelpunt van jouw cirkel?

Dan ben ik het centrum van mijn cirkel en de buurman van zijn cirkel.

Je moeder is het centrum van haar cirkel. En een boom?

Daarvan zie je dat die het centrum is van zijn eigen cirkel.

Alles en iedereen is het middelpunt van een eigen wereld.

Alles is het middelpunt.