Fotolog: naar het Gele Huis

6.50 uur: we rijden weg via een DHL Parcelshop die al om 7.00 uur open is. Gisteravond, juist voordat ik mijn laptop wilde dichtklappen kwam er nog een boekbestelling via Bol binnen. Oeps! Winkel vergeten te sluiten! Om mijn mooie hoge klantwaardering niet in gevaar te brengen handel ik deze nog maar meteen af.

De auto zit vol spinnenwebben; zo weinig gebruiken we hem nog. Met een wat onbestemd gevoel laten we Nijmegen achter ons. Na Nice moet ik er toch niet aan denken… de 100^e vierdaagse…. Nee. Niet doen dus.

We hebben weer een vreemd bij elkaar geraapt zootje mee: wuivende stekjes, een doos plus tas vol houtfoto’s, een krat met led-spots (de krat gaat gevuld met ooit meegenomen frutsels mee terug, is het plan), een wollen deken (in juli!!), een beeldscherm* en 1 vaas. Kunnen die paar laatste lelijke vazen die bij de inventaris hoorden en die ik niet meteen had weggegeven, nu ook naar de Genbrug.

8.30 uur: we passeren de eerste grens. Meteen windmolens. Op het eerste bord wat ik zie staat ‘Anschnallen’. Sommige woorden hebben alle vooroordelen over een land en zijn volkscultuur in zich. Ik bedoel maar: zeg het eens hardop. Dat roept toch geen beeld op van een Bourgondisch leven…

9.50 uur: vlak na de afslag waar we nog een andere route hadden kunnen kiezen: file. Maria, onze navigatiedame, zwijgt. VTA (verwachte tijd van aankomst) is nog kwart voor vijf. Een reparatie aan de middenvangrail, waar zo te zien onlangs een vrachtwagen doorheen is gedenderd, blijkt de oorzaak van dit (korte) oponthoud. 9.55 uur: we rijden weer.

11.11 uur: we naderen Hamburg. De parallelle streepjes staan bijna symbool voor de omstandigheden. De snelweg wordt verbreed (van 1111-baans naar 11111111-baans), de werkzaamheden bevinden zich soms op nauwelijks een meter afstand van huizen. Je zult hier maar wonen.

12.15 uur: een uurtje later – als we ons bevinden ter hoogte van oma Neelsen waar we vroeger nog wel eens overnachtten want: zo lekker halverwege – is het tijd voor een pitstop, en vanwege de regen lunch in de auto. We zitten mooi op schema.

13.30 uur: we zijn in Denemarken! Zowel de auto voor ons (Denen) als die achter ons (Noren) worden uit de rij gepikt. Wij mogen doorrijden. Nog zo’n 230 km door een ‘saai, nutteloos’ land, zoals een van mijn favoriete mede-blogsters Valhalla onlangs vertelde. Ja, dat was even slikken. Maar, Gerlinde, ik kan je geen ongelijk geven. Echt spannend is het niet. Wel druk, nu, en dan vooral aan de overkant, zuidwaarts. Spannend wordt het voor ons als de snelweg ophoudt. Nu is dat nog bij Herning, over enige tijd zal dat ‘pas’ in Holstebro zijn.

Holstebro, in het noorden van mid-Jutland, heeft een Europese subsidie gekregen en legt een mooie nieuwe snelweg aan. Holstebro is blooming. Holstebro is hot. Wij hopen maar dat het oprukkende snelle Deense leven hier stopt. En dat het de Oddesund nooit oversteekt. Want daar begint zo ongeveer noord-Jutland. Daar begint de rust. De stilte. De leegte. En mag dat alsjeblieft zo blijven?

14.23 uur: Ik heb dit nog niet geschreven of we staan stil. File. Ongeluk, zegt Maria. Even later: sirenes, remsporen op het wegdek, een gehavende middengeleider, een aantal gekreukelde auto’s en iemand op een brancard. Brrr.

16.09 uur: we rijden over de Oddesund. Links en rechts water, met schuimkoppen. Het grijze wolkendek breekt, blauwe lucht, zon.

16.26 uur: even de benen en de poten strekken aan het strand langs de fjord bij de steenfabriek. Bijna thuis. We waaien bijna uit onze jassen.

16.42 uur: thuis. Hjemme.

En wat heb je dan nog meer nodig…

(PS: * dat beeldscherm heeft te maken met het drama van de muziekbibliotheek, daarover later meer)