Lichter en luchtiger

We zijn in inmiddels weer in Nederland. De terugreis ging nog nooit zo ongemerkt – voor mij dan: met een halve plastic tas vol rode besjes die ik heb zitten ‘ritsen’ onderweg. Wat we hebben achtergelaten: Jaaps houtfoto’s, een boom vol pruimen en een luchtontvochtiger. En twee ‘nieuwe’ tweedehandse knuffelstoelen!

De duurzame en milieuvriendelijke kleikorrels die we ooit aanschaften, doen op zich goed hun werk, maar tegen de hoge luchtvochtigheid van de afgelopen tijd zijn ze niet opgewassen. De vorige bewoners van het Gele Huis hadden her en der bakken met Vochtvreter staan, maar het dikke pekelwater dat overblijft als de calciumchloridekorrels hun werk hebben gedaan… ik weet het niet. Volgens mij is het niet handig dit zomaar in de wc te kieperen of door de gootsteen te spoelen. Die lozen beide op de beerput en daar willen we eigenlijk alleen maar verteerbaar en afbreekbaar spul in.

Op zoek naar een niet-chemische oplossing voor het vocht in huis komen we uit op een ontvochtiger. We kunnen er maar 1 vinden, dus de keus is benauwend beperkt voor een Consumentenbond & Kieskeurig-twijfelaar als ik, maar eenmaal overstag blijkt het leven ook wel verrassend simpel als je slechts keus hebt tussen ‘wel’ of ‘niet’. Want de klamme lakens en kleffe kleding ben ik inmiddels goed zat.

Het ding werkt als een tierelier. We hebben er een stuk tuinslang op aangesloten, die eindigt in de badkamer, zodat we continu kunnen ontvochtigen. Er loopt gestaag een dun straaltje water in het afvoerputje. Na twee dagen heb ik echt het idee dat ik gewoon droge kleren aantrek, in een droog bed stap en het in huis een stuk minder benauwd is. Wat een verademing!

Net zo blij zijn we met twee net-iets-degelijker-dan-Ikea leunstoelen, bekleed met een lekker zacht wit (en schoon!) wolletje, die we per ongeluk vinden in een genbrug. We zijn niet echt op zoek naar vervanging van de twee kleine, groene fauteuiltjes waar de gaten in vallen, maar nu we er zo tegen aan lopen… dan is de koop, voor 60 euro per stuk, ook zo gesloten.

’t Is meteen ook een heel ander gezicht in de kamer. Hoe zorgvuldig alles ook op kleur bij elkaar gezocht was in het Gele Huis (groen, blauw, grijs, roze en lavendel) – het voelt ook fijn het overheersende donkergroen van de meubels in te wisselen voor iets lichters en luchtigers. Weer een stapje gezet in het proces van het ‘eigen maken’ van deze plek.