Odin ligt met z’n neus tegen de rand van de mand gedrukt te snurken. In de kachel een rustig vuurtje. Kaarsen op bijna elke vensterbank, waxinelichtjes in de keramiekkast, in glaasjes, potjes en één van de kerstbomen. De kerstster, die door de vorige eigenaars is achtergelaten, hangt weer. Het laatst aangeschafte kerststalletje uit Praag heeft de Grote Verzamel Opruiming overleefd, en staat weer. Buiten is het aardedonker. Binnen kan het niet veel hyggeliger worden.

Twee Deense julenisser (kerstkabouters) delen hun plek met vijf Nederlandse glazen engeltjes. Aan de enkele spijkers die we in de balken van het lage plafond hebben laten zitten, hangen een rode slee, een dikke rode kerstman en een sneeuwpop; kerstversiering uit Rusland die de Grote Kerst Opruiming heeft overleefd.

Veel, heel veel, heeft de afgelopen jaren ons huis verlaten. Soms krijg ik wel eens de vraag: ‘Hebben jullie nog wel wat over?’ en dan gaat het niet alleen over kerstversiering. Het huis in Nederland wordt inderdaad steeds leger, opgeruimder, minimalistischer. Het kleine Gele Huis in Thy daarentegen… We hebben hier nu vier kerstbomen – vier!

Twee zijn net als de kerstster geërfd van de vorige eigenaars, twee zijn er van onszelf. De uit balsahout gesneden kerstboom met lampjes hebben we ooit, de eerste winter dat we hier vakantie vierden, een paar dorpjes verderop gekocht. Een vreselijk gezellig winkeltje-van-Sinkel was dat toen; het bestaat nog steeds, maar ze verkopen er nu nog slechts bloempotten en breiwol. En dan hebben we natuurlijk de stokkenboom. Vorig jaar gemaakt van door zout en zand glad gesleten aangespoelde takken.

Het verschil met Nederland is groot en wordt steeds groter. Dáár afbouwen, hier opbouwen. Het kerstgevoel dat compleet ontbrak in ons grote huis, is hier overweldigend aanwezig. Het kost me heel veel moeite om te schakelen, te ‘landen’ hier. In de wetenschap dat het – o zo makkelijke – opruimen en afbouwen nu even achter ons ligt, en we de laatste dagen van dit oude jaar bezig zijn met vooruitkijken. En dat is andere koek. Al is het maar omdat ik op 9 januari begin aan een heel nieuwe baan. In Nederland.

Iedereen die ons leven, en/of dit blog, een beetje volgt is nu in opperste verwarring. ‘Ik dacht dat je naar Denemarken ging?’ is de meest geuite reactie op dit nieuws. Ja, dat gaan we ook, alleen nog niet NU. Hoe graag we ook willen, we zijn in Nederland nog niet klaar. Er mag (echt waar!) nog meer opgeruimd worden. Er mag een huis verkocht worden. Dus mag er ook nog wel (tijdelijk, in dit geval tot 1 juli) gewerkt worden.

Alles op zijn tijd. Stap voor stap. Het maakt het vinden van het balanspunt tussen oud en nieuw, afronden en opstarten, wegdoen of bewaren even lastig. Misschien komt het ook wel door de tijd van het jaar. Midwinter. Yule. De winter moet nog beginnen, maar de dagen gaan alweer lengen…

We duiken nog even lekker onder hier. Met kaarsjes, kerst en kachelvuur.