’t Piepkleine kribbetje met Jezus, dat ik zolang in een hoekje van de kast had verstopt, heb ik zojuist tussen Jozef en Maria in gezet. Het Praagse kerststalletje is compleet. Alle kaarsen zijn aan, de kachel brandt warm. Als we na ons kerstontbijt de tafel afruimen vraagt Jaap: ‘En, gaan we vandaag sereen kerst vieren, of gaan we een vloer slopen?’ ’t Is een retorische vraag, Jaap weet het antwoord al.

De keuken in het Gele Huis heeft, net als het deel waar wij de ‘woon- en werkkamer’ hebben, een verhoogde vloer. Beide vloeren zouden we heel graag op gelijke hoogte met het middendeel van het huis hebben, en vandaag, Eerste Kerstdag, gaan we dus kijken of dat mogelijk is. Eerder al hebben we de vloerbedekking verwijderd die over het vieze en deels kapotte linoleum was gelegd, hebben we een deel van dat linoleum weg gebikt.

Ik vind het eng, dit soort werkzaamheden. Bij zo’n oud huis weet je zeker dat je verrassingen gaat tegenkomen. En in hoeverre zijn wij als vergevorderde klussers in staat mogelijke problemen op te lossen? Of los je het ene mankement op, en creëer je daarmee een volgend.

Tussen keuken- en middendeel, waar de eettafel en twee stoelen bij de kachel staan, bleek onder dat linoleum een stuk houten vloer te liggen. De rest van de keukenvloer is cement/beton, en Jaap vermoedt dat hier leidingen doorheen lopen. Als het houten vloerstuk weg is, zien we inderdaad een elektriciteitsleiding. Dat valt tegen. Het feit dat er geen schimmel of vocht onder die houten ‘doos’ zit is dan weer een meevaller.

Deze vloer verlagen – daar gaan we ons niet aan wagen, zo besluiten we al snel. Wel moet al het linoleum van de vloer af, zodat we vanaf schoon en droog cement iets nieuws kunnen gaan leggen. Het is een pokkeklus. Tijdens het beitelen onder de keukenkastjes komen we verrassing nummer 1 tegen: de plek waar de waterleiding het huis binnenkomt is de plek waar ik in mijn dromen de nieuwe koelkast van de nieuwe keuken had bedacht. Helaas: dat gaat niet lukken.

Vlak daarna zit een kraan: hier kun je de waterleiding afsluiten om bevroren leidingen te voorkomen. Deze gebruiken we nooit: we sluiten het water buiten, in de waterput bij de meter, af. Nu hebben wij een heel erg lage waterdruk hier. In eerste instantie komt het vrij enthousiast de kraan uit, maar dan zakt het terug tot een gemiddeld straaltje. Niet erg, maar vooral onder de douche zou ik wel eens willen dat er iets meer kracht achter zat.

Nu we dit kraantje onder het keukenkastje zien, dringt het vermoeden zich op: zou deze misschien half dicht staan? Zit hier de reden van de lage druk? Jaap draait aan de knop en kan hem maar een kwart slag in beweging krijgen. Als ik de keukenkraan open draai om het wonder te zien voltrekken, hebben we verrassing 2: in plaats van dat de druk is toegenomen, is er nu bijna helemaal geen druk meer. Ook de kraan onder de kast weer in de oorspronkelijke positie terugzetten levert nu geen verschil meer op. Er blijft een minimaal straaltje uit de kraan komen.

Ons toch al zo langzame koken wordt nu superslow cooking. Eer we een pan water vol hebben voor ons kerstdiner… En datzelfde geldt voor wassen, afwassen, plassen (niet doortrekken als er nog geen water in het koffiezetapparaat zit!). Maar ach, we kunnen wat hebben, en aan het eind van de dag hebben we een kale keukenvloer, een nieuw inrichtingsplan voor een nieuwe keuken, hebben we en passant ook maar dat ene bovenkastje van de muur gehaald, heeft Jaap een idee hoe de (waarschijnlijk kapotte) waterleidingkraan te repareren is – na Kerst – en een heerlijk kerstdiner van spaghetti met de laatste overheerlijke olijfolie met truffel uit Kroatië. En morgen zeer waarschijnlijk overal spierpijn.

Dan piept mijn telefoon. Het Deens Meteorologisch Instituut met een stormwaarschuwing. Morgen, Tweede Kerstdag, rond deze tijd gaat het stormen met orkaankracht. En dat is nu dus. Vanmiddag ging de meeste windmolens in de omgeving al in stormstand: stil. De noorderbuurman heeft zijn caravan die altijd buiten op het erf staan, binnen gezet. De fiere vlaggenmast-kerstboom van de westerburen is gedegradeerd tot een zielig hoopje lampjes op de grond. Odin z’n oren waaien zowat van z’n kop als we buiten komen – en dat hebben we vandaag dus maar minimaal gedaan.

Lekker binnen gebleven. Kaarsjes aan. Kachel aan. Is het zowaar toch nog een beetje serene kerst hier in het Gele Huis.

Deze slideshow vereist JavaScript.