Een Juthaak en een lange, zwarte jurk

Na een zuidwesterstorm met voorjaarsachtige temperaturen en een stevige noordenwind die het kwik al een eind liet dalen, is de wind nu gedraaid naar het oosten. En daar komt nooit veel goeds vandaan, zegt onze huisbewaarder Konrad altijd, om vervolgens Poetin van alles de schuld te geven. Kou, en sneeuw. Eindelijk! Vanmorgen werden we wakker met ijs op de ramen en sneeuw op de velden. Een dun laagje, maar de wereld was knapperig wit.

Het plan was vandaag naar de Grote Stad te gaan (Aalborg – 2 uur rijden heen, ook weer 2 uur terug), ook al omdat we toch al halverwege zouden zijn vanwege een bezoek aan Hans, onze huisbaas. De doorgaande wegen waren echter nog zo besneeuwd – en hoe noordelijker we kwamen, hoe meer sneeuw er lag – dat we van het plan Aalborg hebben afgezien.

In plaats daarvan hebben we heerlijk allerlei genbrugs afgesnuffeld, tweedehandswinkeltjes. Soms van het Rode Kruis, soms van het Blauwe Kruis, soms van de kerk of de missie en soms naast de stortplaats of particulier. Volgens mij is het iets typisch Juts, al die rommelwinkeltjes.

Net als aanhangwagens – die heb je natuurlijk nodig om óf je oude zooi weg te brengen, óf je tweedehands schatten in mee naar huis te kunnen nemen. Rond Kopenhagen noemt men een trekhaak ook wel een (vrij vertaald) ‘Juthaak’ zo vertelde Hans ons: omdat iedere Jutlander een ‘bakkie’ heeft en DUS een auto met trekhaak. Wij hebben nu nog geen van beide, maar als we Hans mogen geloven horen we er straks pas echt bij als we zowel een juthaak als een aanhangwagen hebben…

Beide hadden we niet nodig vandaag, want onze buit was bescheiden: twee mooie (werk)jeans voor Jaap à 3 euro ’t stuk, een mooie leren riem voor nog geen 2 euro en een lange, zwarte, wollen jurk voor mij voor ruim 5 euro. Na een zeer frisse wandeling-bij-zonsondergang in de Tange heb ik thuis m’n zwarte wolletje meteen aangetrokken. Inclusief lange thermo onderbroek annex legging en voor het kleurige accent een roze wollen pashmina. Gesprokkeld hout knettert in de kachel. Eigenlijk wil ik gewoon niks anders meer.