Vanaf de jaren vlak na de oorlog reisden mijn ouders per scooter, motorfiets of Fiat door Europa. In kleine notitieboekjes noteerden ze met potlood hun belevenissen. Aflevering 6: wennen aan het Italiaanse eten.

Maandag 22 augustus

Km stand: 22830

Eindelijk is het dan zover dat we gaan vertrekken. We zijn nu van de 8 dagen 4 hier in Menton in dezelfde jeugdherberg geweest, dat is niet gek.

En dat ondanks de wandluizen. Hoe heeft mijn vader dat volgehouden?

Half 12 passeren we de Italiaanse grens en gaan nu via San Remo naar Genua. De zon schijnt natuurlijk weer volop. Dat is hier iedere dag hetzelfde.

Ik heb schijnbaar te hard geroepen, want we hebben vanmiddag een flinke bui gehad. We slapen in Varazze in een jeugdherberg.

Dinsdag 23 augustus

Gegeten om 8 uur in de herberg voor 240 lire. ’s Avonds hadden we ook warm gegeten samen voor 600 lire, het was niet slecht. ’n Soort macaroni, soepvlees met tomaten en een perzik toe.

Geen idee wat de lire toen waard was. Het was jarenlang de minst waardevolle munt van West-Europa, vanwege de hoge inflatie. Er waren munten van 5 lire, maar ook van 1000. En bankbiljetten van 1000, maar ook van 500.000! In 2002 verving de euro de lire. De lire ging toen tegen een koers van 1936,27 lire versus 1 euro op in de nieuwe munt. Met deze koers gerekend zou het ontbijt 12 eurocent hebben gekost, en het warme eten 30 cent… Maar dat zal wel niet kloppen… Zó erg zal de inflatie in 1948 niet geweest zijn…

We zijn weer de hele dag aan zee geweest, maar het was soms niet om te harden zo warm. Om 5 uur zijn we de stad in gegaan, weer om te eten. We kregen macaroni met tomaten en kaas, en 2 hompen kaas toe. 100 lire. Daarna hebben we nog ijs en perziken gehad.

Dat toetje: dat deed het ‘m wel hoor. Van pasta zijn ze nooit een fan geworden, van Italiaans ijs echter des te meer…

Ongeveer 8 uur waren we weer in de herberg terug en zijn toen nog naar beneden gegaan, naar het water. Dan moet je minstens 200 trappen lopen. Het was daar erg romantisch. Na nog ’n praatje met een paar Hollanders om 10 uur naar bed gegaan.

Woensdag 24 augustus

Km stand: 22977

Opgestaan om 7 uur, gepakt en ontbeten en nu maar wachten op de kaarten. De auto’s maken hier ’n vreselijk lawaai met hun claxon – gewoon idioot. Om 9 uur kunnen we pas vertrekken. De reis is nu naar Genua, waar we even stoppen. Het is een prachtige stad. Oude gebouwen en leuke, kleine en smalle straatjes. Ook zie je allemaal hele kleine winkeltjes en kroegjes. Michael is even een paar foto’s maken terwijl ik op de scooter pas, dat is hier wel nodig.

Hm… nooit iets gehoord over pogingen tot diefstal, en mogelijk waren de blikken van de Italianen eerder bedoeld voor mijn moeder dan voor de scooter. Ongezellige bedoeling zo hoor: al apart slapen, en dan ook nog apart de toeristische attracties bekijken…

Van Genua naar Rapallo-La Spezia. We leven in Italië zo luxueus, we maken geen brood of middageten meer klaar, maar gaan gewoon naar een restaurant. Het is hier ’s woensdags wasdag. Je ziet overal was en het gekke is: niet aan de lijn, maar overal: op hekken en hegjes. Ook lopen ze hier met emmers en teilen en manden op hun hoofd, dat is een aardig gezicht. De mensen zijn hier erg vriendelijk.

We zijn nu in Pisa en Michael is even de toren en kerk bekijken terwijl ik op de scooter pas. Hier blijven we slapen in een jeugdherberg. Er zijn hier ook Hollanders. We hebben een praatje gemaakt met Italianen en ’n Oostenrijker.

Of mijn moeder dus ooit de Toren van Pisa heeft gezien? Ik vermoed van niet…

De route langs de bloemenrivièra van de jeugdherberg-met-wandluizen naar de scheve toren.