Vanaf de jaren vlak na de oorlog reisden mijn ouders per scooter, motorfiets of Fiat door Europa. In kleine notitieboekjes noteerden ze met potlood hun belevenissen. Aflevering 7: van Pisa door de bergen naar het romantische Venetië.

Donderdag 25 augustus

Km stand: 23215

Het is weer warm. Nu gaat het verder naar Firenze. Je ziet hier overal meisjes en vrouwen buiten zitten en die zijn mandjes aan het vlechten. In Florence (dat is Firenze) zijn we even afgestapt om de stad te gaan bezichtigen. Er waren prachtige gebouwen en een kapel, maar daar moest je een hoge entree voor betalen. Daar hebben we maar ijsjes voor gekocht.

Mijn ouders kenden hun prioriteiten 😉

Nu gaan we verder naar Bologna , dat betekent dat we de bergen in moeten, maar we gaan vol goede moed. Het is alleen erg warm, dus hoop ik dat ik niet hoef te lopen.

Helaas. De scooter doet het niet zo best en dus ik er al tippelend achteraan.

Er zijn van die momenten als ik de reisdagboekjes lees, dat ik één wenkbrauw optrek. Hier gaan ze allebei omhoog.

Juist als we gaan dalen is de benzine op en moeten we beiden lopen. Nu gaat Michael even alleen naar een benzinepomp om een olieblikje vol te halen. Ongeveer 7 uur kwamen we in Bologna aan en hebben wij snel de jeugdherberg gevonden.

Na ons een beetje opgefrist te hebben zijn we de stad in gegaan om te eten en te bezichtigen. De huizen zijn hier heel typisch. Je ziet hele grote zuilen en uit de verte lijkt het heel wat, maar in werkelijkheid is het maar smerig en griezelig. Binnen staat niets anders dan een tafel, stoelen en een bed.

Nee, mijn moeder was niet bepaald een minimalist. Zij hield van veel frutsels om het gezellig te maken. Maar om een interieur met tafel, stoelen en een bed nou griezelig te noemen…

Na om een uur of 10 onze zoveelste gelati genuttigd te hebben, zijn we naar bed gegaan.

Vrijdag 26 augustus

Km stand: 23418

We zijn om 4 uur in Venetië. Het is er erg druk. Tot nu toe valt het erg tegen, ik had het veel romantischer voorgesteld. Michael is kijken of er in de jeugdherberg nog plaats is. We kunnen ook wel ergens anders terecht, want van alle kanten komen jongens op je af, maar het is nogal veel: van 1400 tot 2000 lire.

Na 1 ½ uur komt Michael terug…

Anderhalf uur??!! Zit mijn moeder dus ergens in Venetië moederziel alleen (passend op de scooter, denk ik zo) terwijl ze belaagd wordt door allerlei jongens die haar onderdak aanbieden…

… maar hij heeft niets gevonden, het was alleen voor mannen. Nu gaan we maar gauw de stad in en ook daar komen ze op je af voor kamers. We hebben er een genomen voor 1200 lire.

Toch nog een beetje romantiek, denk ik dan maar, in Venetië. Samen op een kamer, in plaats van gescheiden in de jeugdherberg.

(Foto Bologna: site Angelo Trusiano, Bologna 1942)