‘Het dondert en bliksemt van alle kanten’

Het is 1951. Het wettelijk verbod op hekserij (the Witchcraft Acts) wordt opgeheven in Groot-Brittannië en het zuiden van dat land zucht onder de zwaarste storm van dat jaar. Een vleug daarvan lijken ook mijn ouders in Frankrijk mee te krijgen. Aflevering 12, reisdagboekje 3: het houdt maar niet op met de pech.

Eén of andere schijf is gebroken, dus weer op zoek naar een garage. Na een kwartier rijden horen we een gefluit en blijkt het water te koken. Wat nu? Terwijl ik op de wagen pas, gaat Michael op zoek naar een garage.

Na 1 ½ uur nog niets gevonden. Allemaal gesloten. Wel een slaapplaats in Parijs. Michael heeft een vreselijke galaanval gehad en is ’s morgens dus helemaal niet fit.

Het gaat ‘m blijkbaar niet in de kouwe kleren zitten, al die tegenslag met ’t Fiatje… of zou het gewoon door het vorstelijke middagmaal zijn gekomen?

Maandag 30 juli, Parijs

Km stand: 5317

We staan pas om 10 uur op en gaan eerst naar een garage. Alles bij elkaar zijn we 15 gulden kwijt.

We rijden nu richting Orleans, waar we een foto gemaakt hebben van Jeanne d’Arc. Verder naar Tendu, waar we goed geslapen hebben. Het was zeer warm vandaag. 317 km afgelegd zonder eten.

317 km zonder eten zou mij heden ten dage misschien net lukken, als we met een gemiddelde van ruim 100 km per uur naar Denemarken zoeven. Wij doen daar nu zo’n drie uur over, ik schat in dat het gemiddelde van de Topolino in die dagen fors lager lag…

Dinsdag 31 juli, Tendu

Km stand: 5632

We vertrekken ook nu weer zonder regen. Vandaag zijn we van plan 400 km af te leggen. Via Limoges en nog vele kleine plaatsjes gaan we richting Biarritz. Veel is hier niet te zien en om 1 uur zoeken we weer een plaatsje om te eten. Het bekomt Michael niet zo goed, omdat hij gisteren niets heeft gehad.

 

En mijn moeder dus ook niet, denk ik, gezien haar opmerking ‘317 km zonder eten’… Gedeelde smart?

We komen nu langs een prachtige brug in Marmande. Intussen is het weer 8 uur geworden en er komt een vreselijk noodweer opzetten. Midden op een eenzame, bosrijke weg doet de fiat het niet meer en staan we in een stromende regen en het dondert en bliksemt van alle kanten.

Michael zegt dat de carburateur verstopt is, dus dat is niet zo erg. We moeten alleen wachten tot de bui voorbij is. Na een uurtje is het zo goed als droog en wordt de wagen vlug in orde gemaakt. Hij gaat weer.

In Mont de Marsan zijn alle jeugdherbergen en hotels bezet. Na 21 uur zoeken we niet meer en verblijven in de fiat. Alle comfort. 435 km afgelegd.

Het streefgetal is ruim gehaald, en na deze eerste keer noodgedwongen overnachten zal de Topolino vaker als camper ingezet worden. Maar of ik dat ‘alle comfort’ moet geloven? Weet je hoe het interieur van een Topolino eruit ziet?