Ter herinnering – nog altijd met een big smile – aan levensjutter avant la lettre Michael Maria Bakermans. Omdat hij op zijn geheel eigen wijze de laatste bladzijden van dit reisdagboekje 4 voor zijn rekening neemt. Aflevering 1: de aanloop naar waar het eigenlijk allemaal om draait.

Zondag 12 augustus

Vertrek Eindhoven 8.30

KMS 30041

Het weer is onstabiel. We gaan via Weert-Roermond naar Heerlen. Ondanks herhaalde waarschuwingen vertikt Boerkamp benzine te tanken, dus zitten we midden in de stad zonder. Hij moet er met een blikje op uit om wat te halen.

Boerkamp? Nou, dat begint lekker. Ik hoor mijn moeder achterop zitten foeteren… maar je kunt altijd nog beter midden in de stad zonder benzine zitten dan midden in het niets.

Het is maar koud. We gaan nu naar Aken, na een kopje koffie aan de grens. Het weer wordt steeds beter. We zijn nu in Monschau, het is hier ook erg mooi. Vandaar naar Trier. Van de weg af links zien we een prachtige basiliek.

Ik geloof dat we heel wat km’s omrijden, want overal staat umleitung. In Dreisbach hebben we een jeugdherberg gevonden. We mogen niet met onze schoenen naar boven, ze vroegen of we pantoffels hadden.

Gezien het gebruik van ‘we’ in combinatie met ‘naar boven’ vermoed ik dat ze, nu ze een boterbriefje hebben, samen mogen slapen in jeugdherbergen. Dat waren dan nog steeds wel slaapzalen… en geen tweepersoons kamers.

Om half tien gaan we dan naar bed. De scooter mag je hier eigenlijk ook niet meebrengen.

Maandag 13 augustus

Vertrek Dreisbach 9.00 uur

KMS 30392

Vertrek met mist. Ik was om 7 uur present, maar heb minstens ’n uur op de baas moeten wachten. We gaan nu naar Saarbrücken. Dat is een echte lelijke fabrieksstad. Vandaar naar Strassbourg, daar drinken we een kop koffie. Vandaar naar Colmar. Het is prachtig zonnig weer. Als lunch gebruiken we ijs en cake.

Op de Lambretta konden ze natuurlijk geen kooktoestelletje meenemen om aardappels, groente en vlees te gaan kokkerellen onderweg. Dus dan moet je wat hè?

In Belfort hebben we een jeugdherberg. Er zijn hier meer nationaliteiten dan gisteren. ’s Avonds nog even de stad in.

Dat wachten op mijn vader – ik weet eigenlijk niet beter dan dat we altijd op hem moesten wachten. Soms leek het wel of hij het erom deed. Kijken waar onze tolerantiegrens lag…