Ter herinnering – nog altijd met een big smile – aan levensjutter avant la lettre Michael Maria Bakermans. Omdat hij op zijn geheel eigen wijze de laatste bladzijden van dit reisdagboekje 4 voor zijn rekening neemt. Aflevering 3: amper over de grens worden de eerste Italiaanse ijsjes alweer genuttigd. ‘Een páár’ nog wel!

Woensdag 15 augustus

Vertrek Cossonnay 8.00 uur

KMS 30998

Na ’n heerlijk ontbijt vertrekken we om 8 uur richting Lausanne. Het is prachtig weer en de omgeving fantastisch. Aan onze rechterhand ligt het Meer van Genève. We komen nu door Montreux, waar we even een paar kaarten versturen. Nu verder naar Martigny. Nu gaat de sport beginnen. De bergen, en wel de Grote St. Bernhardpas.

’t Is hier schitterend mooi, maar ook erg angstig. En hoe kan het anders: ik moet lopen, maar niet zo lang, want ik kan met ‘n stel Oostenrijkers meeliften. Op de top staat de scooterheld me op te wachten en heeft intussen 4 foto’s gemaakt.

En elke keer als ik dit soort opmerkingen lees moet ik onwillekeurig nog steeds knarsetanden dat al deze foto’s er niet meer zijn. Plus in dit geval over het feit dat mijn vader dus doodleuk tegen mijn moeder zegt: hup, van de scooter af, ik zie je zo boven wel… 😮

Hier boven kun je de St Bernardhonden zien. We komen nu weer aan de grens en zijn dan in Italië. Voordat we naar Turijn gaan, nemen we eerst een paar heerlijke ijsjes. Het is intussen 5 uur en we moeten nog 127 km rijden. We komen in het donker in Turijn aan en het valt niet mee om de jeugdherberg te vinden, ondanks de behulpzaamheid van de Italianen. Ze kunnen dan niet eerlijk zijn, maar vriendelijk en behulpzaam zijn ze zeker.

Waar m’n moeder dat vandaan heeft, dat Italianen niet eerlijk zijn, ik heb geen idee. Volgens mij is het een vooroordeel; ik ken geen enkel verhaal waaruit blijkt dat ze ooit oneerlijk door een Italiaan zijn behandeld…

Het wordt 10 uur voordat we naar bed gaan na een vermoeiende dag en ’n flink verbrand gezicht.

Ja, dat wil wel, met prachtig weer in de Alpen. Dat is dan weer een voordeel van op een scooter zitten, lekker in de buitenlucht… De ‘bodem’ is gelegd, op naar de kust nu!