Ter herinnering – nog altijd met een big smile – aan levensjutter avant la lettre Michael Maria Bakermans. Omdat hij op zijn geheel eigen wijze de laatste bladzijden van dit reisdagboekje 4 voor zijn rekening neemt. Aflevering 7: mijn vader voorziet de Lambretta van een nieuw buitenbandje en er wordt gedanst.

Zaterdag 25 augustus

Van 10 uur ’s morgens tot 5 uur aan het strand geweest. Een van de Hollandse meisjes moest naar huis en de andere drie brachten haar naar de trein in Nice.

Zondag 26 augustus

Met de scooter naar San Remo. Het is ’n geweldige stad met grote machtige gebouwen. Ook de binnenstad is erg interessant. Wel oud. Het is er ook erg druk met alle mogelijke mensen. We hebben ’s avonds in Ospedaletti gegeten, we hadden trek in spaghetti.

Maandag 27 augustus

Met de meisjes maar weer naar het strand. Michael heeft gelukkig wat te doen. Hij heeft ’n nieuw buitenbandje gekocht en gaat dat nu verwisselen. Later heeft hij de meisjes getracteerd op ’n ijsje en ’n scooterrit.

In de jeugdherberg wordt buiten gedanst bij ’n ouderwetse pickup, die je nog op moet draaien. Er slaapt bij ons een ouwe tante, die ’s morgens ontdekt dat ze d’r gebit kwijt is.

Opnieuw wordt duidelijk dat mijn ouders nu wel samen in één ruimte mochten slapen, maar dat dit niet betekende dat ze privacy hadden.

Dinsdag 28 augustus

KMS 31793

Vertrek uit Latte 8 uur. Na Nice, Grasse, Digne-les-Bains komen we over de Alpen. Erg woest en mooi, maar ook met grote verbrande gedeeltes. Met veel pijn en moeite gaat de scooter naar boven.

In La Frante blijven we in een hotel waar we direct na het eten in bed duiken. Ik ben doodop en blij dat we in ’n heerlijk zacht, opgemaakt bed komen.

Dat ‘La Frante’ kan ik op de kaart niet vinden, op welke manier ik het ook schrijf. Hoe dan ook: ik kan me de blijdschap van mijn moeder voorstellen. Na zo’n spannende dag achterop de Lambretta is zo’n luxe bedje een verademing!