‘Er vliegt ook nog iets onder de scooter uit’

Ter herinnering – nog altijd met een big smile – aan levensjutter avant la lettre Michael Maria Bakermans. Omdat hij op zijn geheel eigen wijze de laatste bladzijden van dit reisdagboekje 4 voor zijn rekening neemt. Aflevering 8: via de Alpen naar Parijs. In deze stad van de romantiek bij uitstek liggen ze om half negen al in bed ‘en van Parijs hebben we dus niets gezien’.

Woensdag 29 augustus

KMS 32080

7 uur opgestaan, nu eerst ’n bougie kopen en tanken. De scooter wil niet erg best. Ondanks de bougie tuffen we nog steeds. Het is hier prachtig aan natuurschoon. Eindelijk ’s middags zitten we dan in de regen. Bij ’n tankstation mogen we binnen komen om te schuilen.

Zo gauw als het even kan gaan we weer verder. Van Grenoble naar Bourg, Macon naar Châlon, waar we in de jeugdherberg blijven. Twee Schotten uit Latte zijn er ook. We hebben gepingpongd.

Toen was de wereld nog echt klein! (Want Châlon ligt nu niet bepaald op de meest logische route tussen Latte en Schotland…)

Donderdag 30 augustus

KMS 32395

Om 9 uur gaan we eerst naar ’n garage. 1 ½ uur duurt het voordat hij opgelapt is (de scooter) en gaan we dus de stad maar in. Ik kan Michael niets afzetten, zelfs geen reep chocola. De onkosten voor de scooter bedragen 1270 Fr (dit heeft mijn vader ingevuld).

In dit geval kan ik mijn vader geen ongelijk geven. Als je weet dat je nog een stevige garagerekening moet betalen, ga je geen frivoliteiten voor je vrouw kopen 😀

Van Châlon nu naar Fontainebleau. Het is voor mij wel ’n mooie weg, vierbaans, maar er valt weinig te zien. We schieten wel goed op. In de jeugdherberg zijn heerlijke warme douches waar ik dankbaar gebruik van maak.

Achterin het boekje nog een aantekening van mijn vader over het garagebezoek: Nieuwe zuigerveer ingezet en schoongemaakt.

Vrijdag 31 augustus

KMS 32689

Nu naar Parijs, ’n korte rit vandaag: 60 km. Er vliegt ook nog iets onder de scooter uit, volgens de baas niet erg belangrijk. Om 11 uur zijn we in Parijs. We hebben ruim 4 uur nodig om het hotel te zoeken waar we eerder geslapen hebben, maar toch lukt het niet om het te vinden.

Intussen giet het van de regen, en het verkeer daar word je helemaal gek van, 5 auto’s naast elkaar is hier heel gewoon. Bij de Arc de Triomphe zijn we gaan schuilen en hebben we een uurtje met een agent staan praten, zover als we ons verstaanbaar konden maken.

Hij vond vooral de Hollandse fietsen erg gek. Volgens hem zat je daar zo stijf en recht op. Terwijl we met hem staan te praten komen er een paar Hollanders en Amerikanen ons vragen of we hulp nodig hebben, die zien natuurlijk dat we zo staan te gebaren.

Dat was vanmorgen ook zo leuk. Toen stonden we even langs de weg omdat er iets aan de scooter was en toen passeerde een Fransman die vroeg of de we Politie nodig hadden. We zeiden ‘nee’ en even later kwam er een wagen met Hollandse RAF-lui om te vragen of we moeilijkheden hadden, die waren gestuurd door die Fransman.

In Parijs zijn we niet naar ’n jeugdherberg gegaan, maar naar ’n hotel, vanwege de regen. Half negen lagen we in bed en hebben dus niets van Parijs gezien.