Na ettelijk opruimrondes door het huis, waarbij er veel overbodige dingen via stort, goede doelen, tweedehands winkels of Marktplaats verdwenen, breekt nu het lastigste jaar aan. Wat doe ik met al mijn hobbyspullen? Ga ik ooit nog zijde verven, potten bakken, kralen rijgen, mijn eigen kleding maken? Wat doe ik met een kastplank vol herinneringen op papier?

Op zoek naar de rekening van mijn trouwjurk in verband met de verkoop ervan – op dit moment snap ik echt niet (meer) waarom mensen eigenlijk zo’n vreselijk dure, nieuwe trouwjurk kopen; iets dat je over het algemeen echt maar één keer in je leven aan hebt en wat vervolgens ergens achterin de kast maar wat hangt te hangen – raak ik op deze verre van blauwe, maar o zo grijze maandag verzeild in allerlei opdrachten en aantekeningen op papier, ooit gemaakt tijdens diverse therapiemomenten in verband met depressieve periodes.

Blue Monday of deprimaandag is zogenaamd de meest deprimerende dag van het hele jaar. Je hebt de gezellige kerstdagen achter de rug, bent (daardoor) blut en je salaris van januari is nog niet overgemaakt. Het weer is hoogstwaarschijnlijk nat en grijs, alle feestverlichting heb je al opgeborgen en van al die goede voornemens die je twee weken geleden nog had is ook al weer niks terecht gekomen. Reden genoeg voor een blèh-gevoel.

Op deze dag duik ik per ongeluk in mijn depressieve verledens; blue monday XXL en dan elke dag. Ik heb een aantal van die periodes in mijn leven gehad, die ik met behulp van diverse therapieën en medicijnen altijd wel weer te boven kwam. Na de zoveelste keer echter weer in de put gedonderd te zijn legde ik me lange tijd neer bij de diagnose van de huisarts: chronisch depressief, dus de rest van mijn leven aan de pillen.

Tot ik via mijn werkgever de kans kreeg mee te doen aan wetenschappelijk onderzoek naar de relatie tussen depressie en mindfulness. Meters aan vragenlijsten moest ik elke maand weer invullen, een jaar lang, en wekelijks hadden we meditatiebijeenkomsten. Het ene simpele zinnetje ‘je bént je gedachten niet’ bleek voor mij de sleutel die in het slot paste; en dankzij de vele uren met wijze inzichten van onze door Thich Nhat Hanh persoonlijk opgeleide begeleider kreeg ik een chronisch dankbaarder en vriendelijker kijk op het leven. De Mindfulness Based Stress Reduction-training zoals die nu op veel plekken in Nederland wordt aangeboden is mede dankzij de input van ondergetekende tot stand gekomen J

Ik blader de vele bewaarde aantekeningen door. Er komen weer veel – niet fijne – herinneringen boven. Tenzij ik ooit nog eens een autobiografie ga schrijven waarin depressie en therapie een hoofdrol spelen, weet ik eigenlijk niet waarom ik dit nog bewaar. Zou er iemand op zo’n boek zitten te wachten? Vast niet.

Weg ermee dus, met al die onnodige ballast. Map na map maak ik leeg. De doos met te vernietigen vertrouwelijk papier vult zich. Ik voel me lichter en lichter worden.

Blue Monday, in Nederland ook wel deprimaandag genoemd, is een belediging voor iedereen die weet, voor iedereen die voelt of ooit heeft gevoeld hoe donker de duisternis daadwerkelijk kan zijn. Door dit soort dagen, die in feite gewoon om onbehagen draaien, is het natuurlijk niet meer dan logisch dat veel mensen nog steeds geen verschil kunnen zien tussen een depressie en een gevoel van onbehagen. – citaat James Worthy/ Het Parool

Ik hoop dat jij, als je bekend bent met het fenomeen depressie, op deze onbehagelijke, grijze, derde maandag van januari je eigen licht(er)puntje hebt kunnen vinden. En anders heeft Loesje nog wel een (meditatieve) tip 😉

(*en de afbeelding bovenaan dit artikel komt van Jaap: Gray Silence – een foto gemaakt in het kader van experimenteren met een oude camera en een over-de-datum analoge film)