Tussen de losse papieren, bijeen gehouden door plastic en kartonnen mapjes, waarin ik deze weken flarden van mijn verleden weer vind, valt vandaag onderstaand gedicht op. Ter gelegenheid waarvan en in welke periode precies ik het ooit bewaard heb… ik weet het niet. Maar actueel is het.
Op school stonden ze op het bord geschreven
het werkwoord HEBBEN en het werkwoord ZIJN;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werkelijkheid, de andre schijn.
HEBBEN is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
ZIJN is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.
HEBBEN is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
ZIJN is de ziel, is luisteren, is wijken.
Is kind worden en naar de sterren kijken
en daarheen langzaam worden opgelicht.
Ed. Hoornik (1910-1970) schreef dit gedicht in 1952. Het laat twee fundamenteel verschillende manieren van leven zien. In de tijd dat ik het papiertje met dit gedicht bewaarde, werd wie ik was nog vooral bepaald door wat ik had. Bezit droeg toen nog bij aan mijn leven. Maar wie weet: is op het moment dat ik dit gedicht bewaarde wel de kiem gelegd voor wat de levensjutters nu uitdragen: hoeveel bezit heb je nu werkelijk nodig om een fijn leven te leiden, om een mooi mens te zijn?
Of, zoals een andere dichter – Willem Barnard – het omschreef: ‘Als het er op aan komt is hebben een surrogaat van zijn’. En dat is heel raak gezegd. Dingen die we hebben voegen niet werkelijk iets toe aan wie we zijn.
Ja, ik ken het gedicht ook van ergens, wellicht van vroeger. Het feit dat je het toen al hebt bijgehouden, zegt veel over je nu zijn en voelen.
(en in die zin komen de beide werkwoorden ook al voor :-), zij het in een andere nuance bij hebben )
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het een mooie nuance… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Een gedicht van alle tijden. Van nu meer dan ooit. Prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, mooi hè? ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Het plezierige aan herinneringen is dat je kan kiezen . Ken het dedicht niet het is wel mooi
LikeGeliked door 1 persoon
Jawel hè? Ik vond het (ook nu weer, toen ik het vond) ook mooi. En inderdaad: bij herinneringen kun je kiezen: wat wel en wat niet. Bij iets willen vergeten werkt dat niet meer…
LikeLike
Dat klopt bij iets willen vergeten .
LikeGeliked door 1 persoon
Daar is geen truc of knopje voor… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne quote. Het gedicht van Leeflang zat in Vlaanderen jarenlang in zowat alle bloemlezingen poëzie in handboeken secundair onderwijs.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi
Instemmende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Rob 🙂
LikeLike
Prachtig. Wie je bent is het enige dat je hebt en zelfs dat ‘heb’ je niet………
Mooie om te overdenken. xxx
LikeGeliked door 1 persoon
🙂 ❤ XX
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, met name die uitspraak van Lao Tzu.
XxX
LikeLike
!zijn door niet te zijn!
LikeGeliked door 1 persoon