In de verte bekvechten een paar meeuwen. De knol van de buren krijgt ineens de kolder in de kop en galoppeert door zijn wei. Verder is het stil. Door de harde noordoosten wind staat het water in de fjord zó laag dat het lijkt of we zo naar de daar achter gelegen Agger Tange kunnen lopen.

Alle vier de nieuwe, grote windmolens zijn in bedrijf. De eilanden waarop ze staan lijken nu monsterlijke voeten, als die van de AT-AT’s uit Star Wars. De enorme wieken draaien hypnotiserend traag. De laagstaande zon kleurt het weinige water zilver. Het is min 2, maar beschut tegen de wind en in de zon is het goed toeven buiten.

We zijn er weer, in ons Gele Huis. En ja, we leven dus nog hoor 🙂 De afgelopen weken waren hectisch, waardoor ik ‘s avonds geen energie meer had om nog te lezen of te schrijven. Druk op het werk – onder meer in verband met een verhuizing – en vooral Jaap ook druk thuis – vanwege onze eigen verhuizing. Maar alle laatste klusjes in Nederland zijn nu klaar, na Pasen komt ons huis op de markt en als alles verloopt zoals we hopen gaan we deze zomer eindelijk (!) over.

Alhoewel we allebei erg behoefte hebben aan rust, willen we in het Gele Huis toch ook nog wel wat dingen doen ter voorbereiding van onze definitieve komst hier, en worden we ook met een aantal onverwachte klusjes geconfronteerd. ‘Niks doen’ in een huis uit 1802 is een utopie.

Het is nog nooit zo koud geweest bij binnenkomst: we schatten rond het vriespunt. Het vocht uit de lucht zit als een krokante witte korst ijs om de ontvochtiger. Gelukkig is er geen kortsluiting ontstaan en zijn er geen waterleidingen gesprongen (we draaien de hoofdkraan altijd dicht), maar de nieuwe douchemengkraan lekt als een gieter. Later zal blijken dat hoogstwaarschijnlijk ijzerdeeltjes uit de oude leidingen de moderne keramische schijven hebben aangetast.

De volgende dag kopen we de goedkoopste en simpelste mengkraan zónder nieuwerwetse schijven maar mét ouderwetse leertjes, en monteren die ondersteboven zodat de koude kraan nu ook weer echt koud water geeft en de warme kraan heet water. De leidingen zijn ooit verkeerd-om aangelegd, en dat zorgde nogal eens voor onaangename verrassingen onder de douche…

Het kleine houtkacheltje heeft de woonkamer binnen 4 uur op 20 graden, waarmee de kou nog niet uit het huis is, maar het is een goed begin. Hoe de temperatuur in de slaapkamer is als we naar bed gaan wil ik niet weten, en kan ons ook niet schelen. We hebben onszelf vorige winter verwend met een elektrische deken. Immers: alleen het bed hoeft maar opgewarmd te worden, de hele kamer niet. Voor onze strammer wordende lijven is het een zalige weldaad – net als de warmte van zo’n klein maar fijn houtkacheltje trouwens. Of de warmte van de voorjaarszon. ❤