Op de terugweg naar Nederland rijden we achter een auto, waar een grote teddybeer op de hoedenplank ligt. Ineens vliegt het me aan. Wat heb ik gedaan? Al mijn beren zomaar weggegeven! En niet alleen mijn beren, maar ook… Het is het begin van een kettingreactie van spijtgedachten.
Het wordt een rare reis. We gaan – ik wellicht voor de laatste keer – terug naar ‘huis’, wat steeds minder als thuis voelt, helemaal nu er een bord ‘Te Koop’ in de tuin staat. De koppels ooievaars die we tot twee keer toe in een weiland en op een nest zien, benadrukken de andere kant van dat gevoel, een gevoel van verwachting, van aan iets nieuws beginnen.
Nog tijdens ons verblijf in het Gele Huis besluiten we toch nog vóór Pasen ons Hollandse huis te koop te zetten. Kunnen kopers-in-spe dat lange vrije weekeind zich alvast oriënteren. En dat doen ze. De week na Pasen hebben we meteen twee bezichtigingen, nog een week later volgt er een kritisch tweede bezoek en als alles meezit zetten we volgende week onze handtekeningen onder een (ver)koopovereenkomst. Oeps!
Dat was even wennen, de afgelopen dagen, maar inmiddels is het idee geland dat we nu toch echt gaan en serieus voorbereidingen moeten gaan treffen voor ons leven in Jutland. Om te beginnen moeten we internationale verklaringen van ons bestaan hier her en der opvragen: geboorteaktes in onze geboortesteden, trouwakte in onze trouwstad.
Dankzij DigiD is dat een fluitje van een cent – ik hoop maar dat er ook een DigiDenemarken bestaat. Alhoewel: Jaap krijgt vanochtend een telefoontje uit de gemeente waar hij geboren is: of hij daar echt wel geboren is? Op Jaaps ‘ja’ volgt de vraag: ‘Wanneer dan?’… Ik vrees dat we in het hele bureaucratische circus wat een emigratie óók is, nog wel vaker tegen dit soort dingen zullen aanlopen.
Hoewel we binnen de EU verhuizen, waar nog steeds het principe geldt van ‘vrij verkeer van goederen en personen’, moet er nog genoeg op papier ingevuld, ondertekend, aangetoond en bewezen worden eer wij ons ‘inwoner van Denemarken’ kunnen noemen. Jaap heeft een indrukwekkende planning gemaakt: wat moet er wanneer geregeld worden door wie, waarom en hoe, en is deze volgorde logisch?
Na een aantal fikse huilbuien van de plotse stress – want tussendoor moet ik met mijn werk ook nog even verhuizen, mijn zojuist verkregen vaste baan opzeggen en hopelijk ook nog een opvolger goed inwerken – komen de rust en het vertrouwen in een goede afloop terug. En maakt dat verstikkende gevoel van spijt plaats voor een gevoel van verbazing en trots.
Hoeveel we al gedáán hebben.
Hoeveel we al gelaten hebben.
‘Hoe is het met je balans nu’, vraagt een al geëmigreerde vriendin deze dagen.
Ik kan weer, als een ooievaar, doodstil balancerend op één poot staan. Dat is dan overigens wel een poot in een steunkous van teen tot lies, want in de tussentijd heb ik ook nog even spataders laten weghalen. En hoe mooi past de symboliek van deze aandoening dan ook bij deze dagen:
Het ontbreekt je aan elasticiteit en spankracht, gepaard aan een gebrek aan innerlijk houvast. Accepteer eerst je situatie en je reactie erop. Wees weer jezelf, dan kun jij je ontspannen en een oplossing vinden om met vreugde en innerlijk geluk je leven te leven.
Ik heb die spataders inderdaad niet meer nodig om me hiervan bewust te worden 😉
21 reacties op “Van beren, spijt en ooievaars”
Een hoop beslommeringen en veel tegelijk… gewoon rustig proberen verder doen. Het komt goed. De vooruitzichten zijn mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zijn ze! En inmiddels ben ik weer heel zen hoor 🙂
LikeGeliked door 2 people
👍
LikeLike
Als het puntje steeds dichter bij het paaltje komt, is twijfel heel normaal….
Eens het paaltje voorbij gefietst, komt alles goed en ben je steeds meer tevreden over het genomen besluit;
Het komt goed!! En…. ik blijf je volgen, hier speelt afstand geen rol!
Succes met de nieuwe start en….. hoedje af!
LikeGeliked door 1 persoon
Ah… dank voor deze mooie woorden oma, en het vertrouwen! En afstand speelt hier zeker geen rol, voor mij ook niet!
LikeGeliked door 1 persoon
Als jullie een jaar in het gele Huis wonen tellen deze hobbels niet meer mee.
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Rob, je hebt helemaal gelijk!
LikeLike
Wat een indringend log… Ik kan me voorstellen dat het je soms even aanvliegt. Er is dus een koopcontract in de maak….alvast een voorzichtige proficiat! Dat zet zaken ook in je hoofd op scherp. Die rompslomp is wel wat. Makkelijker én moeilijker tegelijk. Sterkte en lieve knuffel 💚
LikeGeliked door 1 persoon
Dank Marije. Veel rompslomp inderdaad. Kunnen ze dat nou echt niet leuker & makkelijker maken? :O 😀 XX
LikeLike
Och ja. Doen wat je moet doen en gewoon afwachten maar weer toch? Ting tar tid.
Stressen helpt niets. En zo lang je je Nederlandse bankrekening nog hebt waar geld op staat is er niets om je echt druk om te maken toch? Heb na vier jaar nog dingen die geregeld moeten worden.
Tip: schrijf je zo laat mogelijk uit uit Nederland, ook al sta je al ingeschreven in Denemarken. (ervan uitgaande dat dat kan, hier wel) Minder gedoe met regeldingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Whaaaa! Na vier jaar dingen nóg niet geregeld??!! :O haha, ik kan me er iets bij voorstellen hoor. En volgens mij moeten wij ons eerst uitschrijven in NL voordat we ons kunnen inschrijven in DK. Dus ergens daartussenin vallen we bureaucratisch in een gat, denk ik. En ik hoop inderdaad dat we onze bankrekening hier kunnen houden 🙂 Dank voor je tips, altijd welkom!
LikeLike
Weet zeker dat als we alles volgens de regels hadden gedaan we nu nog in NL zaten. Probeer eens een verzekering te hebben als je niet meer in NL woont en nog geen f-nummer hebt. Umulig! Of vrij te krijgen voor je kinderen als je nog in NL bent ingeschreven maar wel van plan bent definitief te vertrekken. Gelukkig heb jij daar dan weer geen last van.
Bij triodos is het geen probleem iig. En als je nog geen digid hebt, zeker aanvragen of zorgen dat ie up to date is 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Bij asn is het ook geen probleem, weten we inmiddels, digid is up to date, en voor die verzekering als we dak- en statenloos zijn hebben we ook al een tip… dus het gaat gewoon goedkomen 😀
LikeLike
Tja, de beleving van de weg naar het doel zelf tot het daadwerkelijke doel zijn toch heel verschillende dingen. Ontzettend knap dat jullie deze stap nu echt maken! Met alle gevoelens van dien… Ik hoop dat je je evenwicht kunt vasthouden en anders dat je je balans weer snel kunt herpakken. Xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Ingrid, inderdaad: tussen dromen en doen zit een wereld aan emoties! Maar we blijven ;t gewoon stap voor stap doen, alleen het tempo wordt wat hoger, en we hebben de taken goed verdeeld, dus die balans is er alvast (en vandaar uit komt het andere vanzelf!) XX
LikeGeliked door 1 persoon
Ik voel het helemaal kriebelen! Ik hoop over een jaar of drie deze stap ook te kunnen zetten, maar dan richting België. Ik hoop wel dat je lekker je belevenissen met ons blijft delen. Sterkte met alles!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk vooruitzicht! Ik blijf mijn perikelen delen, net als jij hoop ik (en al kom ik nu amper aan lezen toe, er komt een moment dat ik ook weer lekker uitgebreid bij jou en zoveel anderen kom ‘buurten’ hoor!)
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe spannend inderdaad allemaal! Zoals altijd in het leven, het mooie is het allemaal waard 😉 XxX
LikeGeliked door 1 persoon
(Ik heb je verwaarloosd, merk ik nu!) Spannende dagen voor ons allebei, ik denk aan je! XX
LikeGeliked door 1 persoon
Gekkie, beiden genoeg aan ons hoofd toch? Wel heel lief hoor! Denk ook aan jou 😉 XxX
LikeGeliked door 1 persoon
😘
LikeGeliked door 1 persoon