Goed, nog even terug naar het Gele Huis en het dak. Ik had gehoopt op dit moment te weten hoe de stand van zaken met betrekking tot het dak is, maar helaas. Misschien is het af. Misschien ook niet. We waren eerder deze week hoe dan ook erg blij met de update van westerbuurvrouw T, die weer even wat foto’s stuurde:

‘De spanning zal wel ondraaglijk zijn, als je zo ver weg zit’, schreef ze eerder al over de vorderingen. ‘Zoals je wellicht weet zijn er ook een paar mensen geweest die iets met de schoorsteen hebben gedaan’, om dit later bij de foto’s aan te vullen met: ‘oh, die mooie koperen afdichting rond de schoorsteen!’ 

En behalve die koperen ‘rok’ rond de schoorsteen hebben we ook een soort koperen vlecht onder de top van het dak waar alle lange pluimen van het rieten bijeengebonden zijn. Dat koper wordt met een reden gebruikt: onder invloed van regen ontstaat kopersulfaat. En dit zorgt voor een constante bescherming tegen mos- en algengroei. Een rieten dak met koper in de nok verwerkt zou dus uiteindelijk minder onderhoudswerk moeten geven. We zijn benieuwd!

Ik vind het idee alleen al leuk (en ben érg benieuwd hoe dit er in het echt uitziet… nog maximaal 20 nachtjes…), want het gehuchtje waar we wonen heet Kobberø en dat betekent koperen eiland. Geen idee wat de geschiedenis is, maar daar komen we vast nog wel achter. 

Tenslotte: het hout- en wasdroogdok vordert…

… en binnen een week schoten de door Jaap gezaaide pompoenplanten de grond uit. We zijn benieuwd wat we aantreffen over 20 nachtjes; of de slakken heb meer dan alleen de slakkenkorrels gegeten, of de tere plantjes zijn aan droogte ten onder gegaan, want het weer is daar net als hier: zon, zon en nog meer zon. We rekenen voor de komende herfst dus nog maar niet op liters pompoensoep-uit-eigen-tuin…