Wat is genoeg?

Geplaatst op Categorieën Het juttersleven

Exact een maand nadat we ons Nederlandse huis hebben overgedragen aan de nieuwe bewoners rijden we naar Aalborg om daar ons hele hebben-en-houwen op papier over te dragen aan de Deense autoriteiten om een CPR-nummer te kunnen bemachtigen; eens Deens burgerservicenummer. Zonder dat besta je hier niet, en kun je niets.

In onze planning hadden we geen rekening gehouden met de vakantie van de ambtenaren; het ‘emigratie’-loket was gewoon drie weken dicht! Denen die we dit vertelden, sloegen de ogen ten hemel en zeiden: dat is nou typisch Deens… Dus de afgelopen maand zijn we nog vakantievierende Nederlanders geweest; met een vakantieverzekering voor lijf, leden en auto, maar die is eindig.

Deze week ging het loket weer open: op dinsdagochtend en donderdagmiddag konden we in Aalborg terecht – op andere momenten ook in Kopenhagen, maar we vonden de twee uur heen en twee uur terug rijden van ons Gele Huis naar de hoofdstad van Noord-Jutland al ver genoeg. Wat zouden we aantreffen? Een groot, kil kantoor, met rijen wachtenden en een nummertjestrekapparaat? Of een gezellige kamer waar iemand ons met een kopje koffie velkommen til Danmark heet? Het bleek een mix, in een oud vakwerkslot.

IMG_9117
Statsforvaltningen in Aalborg: in een prachtig oud slot

We zijn niet de enigen in de bijna hyggelige ruimte zonder enige privacy, en ja: we moeten een nummertje trekken. We hoeven niet lang te wachten, tot een rustige, bijna verlegen man ons te woord staat. Hij zegt niet veel, dus we leggen meteen maar onze twee stapels papieren op zijn balie: aanvraagformulieren, internationale geboorteakten, huwelijksakte, bewijs van uitschrijving uit Nederland, kopieën van paspoorten…

Het eerste waar hij naar kijkt zijn de afschriften van onze spaarrekeningen – het bedrag waarvan wij denken dat het voldoende moet zijn om tot ons pensioen zuinig van te kunnen leven.

We melden ons aan als EU-burger met sufficiënt funds – niet als werkzoekende, zelfstandige of studenten dus. Al die jaren dat we met de voorbereiding voor onze emigratie bezig zijn geweest hebben we nooit het bedrag kunnen vinden wat in Denemarken als sufficiënt wordt gezien. Want daarover kun je van mening verschillen natuurlijk en op zo’n meningsverschil aan deze balie zitten we niet te wachten…

De man vraagt of we het bedrag op het papiertje vrij besteedbaar hebben, en zo ja: of we dat kunnen bewijzen. De enige manier om dat te doen is ter plekke 10.000 euro per persoon van de spaarrekening over te boeken naar onze betaalrekening. Want dat blijkt het bedrag te zijn dat als voldoende wordt gezien… Dan heeft Jacob even een zweetmomentje als hij naar de pc-met-printer in de hoek van de kamer wordt gestuurd – op zo’n moment weet je DUS je wachtwoord van internetbankieren niet meer…

Maar alles komt goed. De man maakt zelfs een grapje: of Jacob lief en betrouwbaar genoeg is? Want dan mag hij in één keer het dubbele bedrag overmaken, voor ons samen. Als dat gebeurd is, en er is een printje van de transactie gemaakt én van onze betaalpassen, en er is een nietje door de twee stapels papieren gejaagd, en diverse papieren zijn van stempels en pasfoto’s voorzien – dan zijn we hier klaar.

Ambtenaren in Kopenhagen gaan zich nu nog over aanvraag buigen. Over twee weken kunnen we post verwachten, en met die formulieren moeten we dan naar het gemeentehuis in onze woonplaats. En dáár krijgen we dan ons CPR-nummer. Nog even geduld dus. ‘Oh ja’, roept de verlegen man ons nog na als we al weglopen, ‘hebben jullie wel een brievenbus met jullie beider naam er op? Anders wordt die post niet bezorgd’.

Je moet ‘t maar weten. Maar dát hadden we dus wel ergens gelezen, en in koor roepen we breed glimlachend terug: ‘Yes, we do!’

Als we – nog steeds met een big smile – terugkomen in de parkeergarage onder een winkelcentrum, worden we middels een raamsticker uitgenodigd nog even lekker te komen shoppen. Maar wat dit betreft weten we al langer dan vandaag wat genoeg is, en laat dat nu op de raamsticker er pal naast staan:

IMG_9122

Advertenties

27 gedachtes over “Wat is genoeg?”

      1. Neen hoor, dat is het hem net. Ik kwam van 40 kilometer verder, net over de Belgische grens, toch deed men heel wantrouwig, alsof ik uit een ontwikkelingsland was gevlucht. Toen heb ik ervaren wat die grens betekent. Veel gedoe als je erover gaat…

        Liked by 1 persoon

        Beantwoorden

        1. Nou moe, eigenlijk zouden ze een limiet moeten instellen: als je binnen een straal van zoveel km woont (rond een grens), dan doen we niet moeilijk. Wat een ambtenarij hè? Maar hebben we aan die grens-ervaringen eigenlijk jouw mooie blog te danken dan?

          Liked by 1 persoon

          Beantwoorden

          1. Aanvankelijk wilde ik bloggen over grensgevallen en -perikelen, maar al gauw verval je dan in België – Nederland verschillen. Die zijn er wel degelijk én ze zijn groter dan je denkt. Er is iemand die daar al over schrijft en blogt en die dat schitterend doet. Hij schreef er ook al boeken over. Een echte specialist met een juiste kijk op de verschillen. https://www.cultuurverschillenbelgienederland.nl/evert-van-wijk-culturele-valkuilen-be-nl/

            Liked by 1 persoon

            Beantwoorden

    1. We zijn d’r nog niet hoor (eerst dat nummer! En hoe snel de gemeente hier is, weet ik niet…), maar: dank 😘! Einde vakantie inderdaad – zondag voor het eerst aan het werk 😱

      Like

      Beantwoorden

  3. Fantastisch dat het allemaal zo vlot is verlopen.
    Inderdaad, in een dun bevolkte plaats als Thy waar niet veel mensen ‘naar toe willen’ ;-), duurt het inderdaad niet lang voor ze de zaak behandeld hebben. In bijvoorbeeld Kopenhagen kan het wel tot 6 weken uitlopen voor je je brief thuis krijgt.
    Ik had mijn brief om mee te nemen naar de gemeente na ongeveer 1,5 week, en daarna nog een 2 tal weken voor ik mijn ‘gul kort’ had.
    Waarschijnlijk staan jullie daar over een jaar of 5 weer in Ålborg, voor het aanvragen van je permanente verblijfsvergunning 😉

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Inderdaad: over vijf jaar doen we het dunnetjes over 🙂 Benieuwd hoe lang de gemeente er hier nog over doet dan… we willen c.q. moeten nu onderhand toch wel wat zaken gaan regelen…. 🤔

      Like

      Beantwoorden

  6. Dat lijkt heel erg op zoals wij het in Zweden hebben ervaren bij de aanvraag van ons persoonsnummer. Met dat verschil dat zo’n instantie daar in het meest afschuwelijke gebouw zit wat ze maar kunnen vinden!😁

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dan hebben ze het hier in noord-Jutland beter voor elkaar… 😉 Komt misschien ook wel omdat het een klein ‘bijkantoor’ is. Ik kan me voorstellen dat het in Kopenhagen wellicht allemaal wat formeler en minder hyggelig is….

      Like

      Beantwoorden

  7. Ik lig ver achter met lezen, maar wel een heerlijk moment om aan te haken 😁 De Grote Stad… Ik zie jullie al! Straks hebben jullie dus weer iets te vieren, wat spannend allemaal.
    Om het bedrag iets te verhogen gaan wij binnenkort nog een ‘plankje’ van Jaap uitzoeken.
    Genieten jullie ook zo van de rust na een stads uitstapje?
    Liefs xx

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Haha, dat is zo Noors! 😀 Pasgeleden werd er post bezorgd aan ‘van den bosch, lillesand’. Dan weet je: dingen gaan nog een klein beetje zoals vroegah hier. En Lillesand is niet eens een gehucht, voor Noorse begrippen.
    Om een vage reden was je uit mijn leeslijst. Ik lees nu bij en geniet van je verhalen

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Google+ photo

Je reageert onder je Google+ account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s