Exact een maand nadat we ons Nederlandse huis hebben overgedragen aan de nieuwe bewoners rijden we naar Aalborg om daar ons hele hebben-en-houwen op papier over te dragen aan de Deense autoriteiten om een CPR-nummer te kunnen bemachtigen; eens Deens burgerservicenummer. Zonder dat besta je hier niet, en kun je niets.
In onze planning hadden we geen rekening gehouden met de vakantie van de ambtenaren; het ‘emigratie’-loket was gewoon drie weken dicht! Denen die we dit vertelden, sloegen de ogen ten hemel en zeiden: dat is nou typisch Deens… Dus de afgelopen maand zijn we nog vakantievierende Nederlanders geweest; met een vakantieverzekering voor lijf, leden en auto, maar die is eindig.
Deze week ging het loket weer open: op dinsdagochtend en donderdagmiddag konden we in Aalborg terecht – op andere momenten ook in Kopenhagen, maar we vonden de twee uur heen en twee uur terug rijden van ons Gele Huis naar de hoofdstad van Noord-Jutland al ver genoeg. Wat zouden we aantreffen? Een groot, kil kantoor, met rijen wachtenden en een nummertjestrekapparaat? Of een gezellige kamer waar iemand ons met een kopje koffie velkommen til Danmark heet? Het bleek een mix, in een oud vakwerkslot.
We zijn niet de enigen in de bijna hyggelige ruimte zonder enige privacy, en ja: we moeten een nummertje trekken. We hoeven niet lang te wachten, tot een rustige, bijna verlegen man ons te woord staat. Hij zegt niet veel, dus we leggen meteen maar onze twee stapels papieren op zijn balie: aanvraagformulieren, internationale geboorteakten, huwelijksakte, bewijs van uitschrijving uit Nederland, kopieën van paspoorten…
Het eerste waar hij naar kijkt zijn de afschriften van onze spaarrekeningen – het bedrag waarvan wij denken dat het voldoende moet zijn om tot ons pensioen zuinig van te kunnen leven.
We melden ons aan als EU-burger met sufficiënt funds – niet als werkzoekende, zelfstandige of studenten dus. Al die jaren dat we met de voorbereiding voor onze emigratie bezig zijn geweest hebben we nooit het bedrag kunnen vinden wat in Denemarken als sufficiënt wordt gezien. Want daarover kun je van mening verschillen natuurlijk en op zo’n meningsverschil aan deze balie zitten we niet te wachten…
De man vraagt of we het bedrag op het papiertje vrij besteedbaar hebben, en zo ja: of we dat kunnen bewijzen. De enige manier om dat te doen is ter plekke 10.000 euro per persoon van de spaarrekening over te boeken naar onze betaalrekening. Want dat blijkt het bedrag te zijn dat als voldoende wordt gezien… Dan heeft Jacob even een zweetmomentje als hij naar de pc-met-printer in de hoek van de kamer wordt gestuurd – op zo’n moment weet je DUS je wachtwoord van internetbankieren niet meer…
Maar alles komt goed. De man maakt zelfs een grapje: of Jacob lief en betrouwbaar genoeg is? Want dan mag hij in één keer het dubbele bedrag overmaken, voor ons samen. Als dat gebeurd is, en er is een printje van de transactie gemaakt én van onze betaalpassen, en er is een nietje door de twee stapels papieren gejaagd, en diverse papieren zijn van stempels en pasfoto’s voorzien – dan zijn we hier klaar.
Ambtenaren in Kopenhagen gaan zich nu nog over aanvraag buigen. Over twee weken kunnen we post verwachten, en met die formulieren moeten we dan naar het gemeentehuis in onze woonplaats. En dáár krijgen we dan ons CPR-nummer. Nog even geduld dus. ‘Oh ja’, roept de verlegen man ons nog na als we al weglopen, ‘hebben jullie wel een brievenbus met jullie beider naam er op? Anders wordt die post niet bezorgd’.
Je moet ‘t maar weten. Maar dát hadden we dus wel ergens gelezen, en in koor roepen we breed glimlachend terug: ‘Yes, we do!’
Als we – nog steeds met een big smile – terugkomen in de parkeergarage onder een winkelcentrum, worden we middels een raamsticker uitgenodigd nog even lekker te komen shoppen. Maar wat dit betreft weten we al langer dan vandaag wat genoeg is, en laat dat nu op de raamsticker er pal naast staan:
Toen ik mij zo’n twintig jaar geleden inschreef in NL, waren ze ook behoorlijk streng. Het was een hele rompslomp aan administratie. Herkenbaar dus.
Maar in zo’n mooi historisch gebouw werd ik hier toch niet ontvangen…
LikeGeliked door 1 persoon
Gut Bea, ik heb me nooit gerealiseerd dat jij geen Nederlandse van oorsprong bent! 😳 Ben je van ver komen varen?
LikeGeliked door 1 persoon
Neen hoor, dat is het hem net. Ik kwam van 40 kilometer verder, net over de Belgische grens, toch deed men heel wantrouwig, alsof ik uit een ontwikkelingsland was gevlucht. Toen heb ik ervaren wat die grens betekent. Veel gedoe als je erover gaat…
LikeGeliked door 1 persoon
Nou moe, eigenlijk zouden ze een limiet moeten instellen: als je binnen een straal van zoveel km woont (rond een grens), dan doen we niet moeilijk. Wat een ambtenarij hè? Maar hebben we aan die grens-ervaringen eigenlijk jouw mooie blog te danken dan?
LikeGeliked door 1 persoon
Aanvankelijk wilde ik bloggen over grensgevallen en -perikelen, maar al gauw verval je dan in België – Nederland verschillen. Die zijn er wel degelijk én ze zijn groter dan je denkt. Er is iemand die daar al over schrijft en blogt en die dat schitterend doet. Hij schreef er ook al boeken over. Een echte specialist met een juiste kijk op de verschillen. https://www.cultuurverschillenbelgienederland.nl/evert-van-wijk-culturele-valkuilen-be-nl/
LikeGeliked door 1 persoon
Die ga ik eens bekijken! En de grenzen die jij opzoekt zijn hoe dan ook zeer het lezen waard! XX
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Anuscka. Wat een mooi compliment!
P.S.: Herperduin is geboekt tijdens mijn herfstvakantie.
LikeGeliked door 1 persoon
Je verdient het! En wat leuk! Ik hoop dat jullie het net zo naar de zin hebben als wij… XX
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zeg… Einde vakantie.welkom in Denemarken xxx veel geluk💖
LikeGeliked door 1 persoon
We zijn d’r nog niet hoor (eerst dat nummer! En hoe snel de gemeente hier is, weet ik niet…), maar: dank 😘! Einde vakantie inderdaad – zondag voor het eerst aan het werk 😱
LikeLike
Fantastisch dat het allemaal zo vlot is verlopen.
Inderdaad, in een dun bevolkte plaats als Thy waar niet veel mensen ‘naar toe willen’ ;-), duurt het inderdaad niet lang voor ze de zaak behandeld hebben. In bijvoorbeeld Kopenhagen kan het wel tot 6 weken uitlopen voor je je brief thuis krijgt.
Ik had mijn brief om mee te nemen naar de gemeente na ongeveer 1,5 week, en daarna nog een 2 tal weken voor ik mijn ‘gul kort’ had.
Waarschijnlijk staan jullie daar over een jaar of 5 weer in Ålborg, voor het aanvragen van je permanente verblijfsvergunning 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad: over vijf jaar doen we het dunnetjes over 🙂 Benieuwd hoe lang de gemeente er hier nog over doet dan… we willen c.q. moeten nu onderhand toch wel wat zaken gaan regelen…. 🤔
LikeLike
Fijn dat het zo vlot ging het is vaak een heel gedoe met al die papieren rompslomp. Nu komt het vast wel goed.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het wonderbaarlijk dat het inderdaad nog zo’n PAPIEREN rompslomp is. Dat zou toch allemaal (deels) digitaal moeten kunnen, zou je denken, tegenwoordig…. 🙄
LikeLike
Ja dat snap je niet het zal vast ergens goed voor zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik betwijfel het 🙄😉
LikeGeliked door 1 persoon
10.000 per persoon is nog te doen. Intrigerend dat dat ‘genoeg’ is bij de Denen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, best wel. Heb ook (nog) geen idee waar dat op gebaseerd is (maar dat zoeken we nog uit)
LikeLike
Dat lijkt heel erg op zoals wij het in Zweden hebben ervaren bij de aanvraag van ons persoonsnummer. Met dat verschil dat zo’n instantie daar in het meest afschuwelijke gebouw zit wat ze maar kunnen vinden!😁
LikeGeliked door 1 persoon
Dan hebben ze het hier in noord-Jutland beter voor elkaar… 😉 Komt misschien ook wel omdat het een klein ‘bijkantoor’ is. Ik kan me voorstellen dat het in Kopenhagen wellicht allemaal wat formeler en minder hyggelig is….
LikeLike
Ik lig ver achter met lezen, maar wel een heerlijk moment om aan te haken 😁 De Grote Stad… Ik zie jullie al! Straks hebben jullie dus weer iets te vieren, wat spannend allemaal.
Om het bedrag iets te verhogen gaan wij binnenkort nog een ‘plankje’ van Jaap uitzoeken.
Genieten jullie ook zo van de rust na een stads uitstapje?
Liefs xx
LikeGeliked door 1 persoon
Over het plankje nader bericht. En ja: heerlijk om weer op het stille platteland te zijn na zo’n uitstapje!
LikeLike
Wat een rijkdom ❤❤❤
LikeGeliked door 1 persoon
Pas als je de moed toont je weg te gaan ,
toont de weg aan jullie .
Geniet ervan daar in Denemarken .
LikeGeliked door 1 persoon
Wijs gezegd, dat klopt! We genieten elke dag, en de weg wordt elke dag duidelijker!
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, dat is zo Noors! 😀 Pasgeleden werd er post bezorgd aan ‘van den bosch, lillesand’. Dan weet je: dingen gaan nog een klein beetje zoals vroegah hier. En Lillesand is niet eens een gehucht, voor Noorse begrippen.
Om een vage reden was je uit mijn leeslijst. Ik lees nu bij en geniet van je verhalen
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn om te horen, velkommen tilbage 😬 en misschien was ik wel uit je leeslijst omdat ik het hier zo ‘druk’ heb dat er weinig tijd voor lezen bij jou (en anderen) is… 😱 Blij dat je er weer bent hoor!
LikeGeliked door 1 persoon