Aan het schrijven van een blogje kom ik niet meer toe, en dat was niet echt de bedoeling. In plaats daarvan buig ik me over een ondernemingsplan. In het Deens. Sta ik in mijn uppie in een winkel de klanten te woord – in enkele standaard zinnen Deens waarvan ‘Snakker du engelsk’ de meest favoriete is – spreekt u Engels?

We hebben nog (steeds) geen CPR nummer en bestaan formeel dus nog steeds niet hier. Desondanks waait het leven ons als een westerstorm om de oren en in plaats van de hakken in het strandzand te zetten, laten we ons maar meevoeren. En klussen tussendoor af en toe ook nog wat aan het Gele Huis. En zijn dan ’s avonds helemaal rozig van het gezonde boerenbuitenleven.

Sinds we hier wonen lijkt het leven dát te zijn ‘ what happens when you’re busy making other plans’. We zouden immers eerst maar eens lekker een jaartje landen en aarden en bijkomen en rustigan de online Deense lessen weer eens oppakken, maar het pakt allemaal wat anders uit.

Nog in Nederland reageerde ik op een oproep voor een nieuwe zakenpartner door Berith, de vrouw die onder meer de winkel runt waar Jacobs træfoto’s worden verkocht. En daarom zit ik nu, amper anderhalve maand na onze verhuizing aan tafel met een accountant, zijn collega en twee zakenpartners-in-spe en moet er een ondernemingsplan komen. Weg Plan Rustig-an. Niks blogjes over ons gekeutel hier. Er is werk aan de winkel. Letterlijk! We gaan Design Agger op de kaart zetten!

Maar de komende dagen ga ik toch echt nog even een poging doen jullie bij te praten. Over Deens leren in de praktijk, nieuwe ramen en een tuindeur, ganzen, grind en mooie ontmoetingen.