Martin, de timmerman, heeft me voordat hij wegging laten zien tot hoever ik de keien mag weghalen die tegen de zuidgevel aan een looppad vormen, zodat ze maandag een drempel kunnen metselen en de tuindeur kunnen plaatsen. Die komen namelijk lager dan waar nu dat stenen pad ligt.

Ik mag aan de bak dus. Als ik maar oppas dat ik de fundering onder het huis niet weghaal. Dat blijken namelijk ook gewoon dikke keien te zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Intussen zijn de nieuwe ramen een verademing. Door het nieuwe, heldere glas komt meer licht binnen dan door de matgesleten plexiglas voorzetramen, en ik zie zonder vervorming de Sangshøj, de heuvel met het Vikinggraf ten noorden van ons. Genieten! En ze kunnen her en der ook gewoon lekker open – vrijwel alle oude ramen hadden we dichtgekit vanwege de tocht, maar dáár hebben we nu geen last meer van.

Waar ik dit weekeinde wél last van heb, is dat ik ‘het weer’ niet kan zien aankomen. Bewolking, regen, mist – dat komt over het algemeen vanuit het zuidwesten aanzetten en door het grote raam in het midden van de zuidgevel konden we mooi in de gaten houden wat er op ons af kwam. Nu moet ik naar buiten… wat deze dagen gelukkig geen straf is, want het is gewoon heerlijk weer!

Maandag wordt de plaat hout weggehaald, nog wat gezaagd, geslepen en gemetseld en tadaaa: dan is daar de tuindeur! De timmermannen gaan pas weg als ze zeker weten dat ik snap dat de deur er niet scheef in zit, dat dit alleen maar zo lijkt (zie foto bovenaan). Ze hebben er trouwens sowieso wat moeite mee het werk on-af achter te laten. We hebben afgesproken dat Jacob zelf alles afwerkt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat we echt een spouwmuur hebben, is nu goed te zien. Dat wordt (de onverwachte) fase vier van het isoleerplan: na het deels aan de buitenkant betimmeren en isoleren van de oost- en de noordgevel, een nieuw dak plus isolatie en nieuwe ramen laten we voor de winter ook deze spouw nog vullen. Het zal ons dan niet meer gebeuren dat het in de winter binnen net zo koud is als buiten…

Een vraag aan deze en gene of er wellicht een bus rijdt tussen hier en daar waar ik de auto moet ophalen leidt (natuurlijk) tot het aanbod van een lift. Aan het eind van de dag is het huis weer op orde, heb ik riant en glashelder uitzicht en voel ik me ineens ‘toerist-af’ nu we een auto met Deens kenteken voor de deur hebben staan…