Bijna vijf jaar nadat we hem voor het eerst ontmoetten zitten we opnieuw in zijn kantoor. In februari 2014 komt het op hem vast als een doldriest plan over: twee op leeftijd zijnde Nederlanders die een huis in dit verlaten stukje Denemarken willen kopen. Maar we hadden een plan, en hebben ons er aan gehouden.

Vandaag hebben we bij de advocaat onze handtekeningen gezet voor de koop van het Gele Huis. Per 1 november hebben we niet alleen de lusten, maar zijn we ook direct aanspreekbaar en verantwoordelijk voor de lasten 😉

Voor wie ons nog niet zo lang volgt een korte terugblik. En voor wie de uitgebreidere versie leuk vindt, wat aanklikbare linkjes naar oude blogs.

Tijdens een wintervakantie in begin 2014 worden we verliefd op Casa del Maja, een lief wit huis in het dorpje Vang, middenin Thy, tegen de bosrand en het Nationaal Park aan. Uiteindelijk blijkt dat wat wij willen niet kan: dit huis als ‘vakantiehuis’ kopen tot we er werkelijk aan toe zijn hier definitief naartoe te komen. We proberen samen met de advocaat of er een uitzondering voor ons gemaakt kan worden, maar dat lukt niet.

De advocaat raadt ons ook af de constructie toe te passen die we inmiddels bedacht hebben: een investeerder zoeken die het huis voor ons wil kopen en het vervolgens aan ons wil verhuren. Op Casa del Maja rust namelijk de bestemming ‘permanente bewoning’ en in dat geval kan ook een investeerder het niet als vakantiehuis aan ons verhuren. Via de makelaar komen we op dat moment al wel in contact met Hans, maar we volgen de raad van de advocaat op, bedanken Hans voor zijn bereidwilligheid en gaan weer naar Nederland.

In de zomer van datzelfde jaar stuiten we via de Deense makelaars-app op Fred (Vrede), het huis van een Ierse kunstenaar, een stuk zuidelijker in Thy. Het ligt aan het eind van een doodlopende weg te midden van glooiende graanvelden, prachtig 360 graden vrij uitzicht, maar zowel het huis als het terrein zijn een puinhoop. Een fors renovatieproject, en daar storten we ons dus niet hals over kop in. Thuis in Nederland denken we na.

In september 2014 rijden we terug naar Thy, we boeken een vakantiehuis op een steenworp afstand van Fred en zullen een afspraak met de makelaar gaan maken. Als we daar op de stoep staan, slaat toch de twijfel weer toe. Is dit nu wel verstandig? We draaien om, komen op weg naar de auto langs de etalage waar we vanuit onze ooghoek een foto zien van een schattig, klein geel boerderijtje…

Daarna gaat alles snel. Het huis blijkt een dubbele bestemming (permanent wonen én vakantiehuis) te hebben. Hans wil ons nog steeds graag helpen. In een paar dagen is alles rond. We spreken af dat we binnen vijf jaar het Gele Huis van hem zullen overnemen. Begin november 2014 verblijven we hier voor het eerst, als nieuwe huurders.

Vier jaar later mogen we ons inwoners van Thy noemen, en eigenaars van een schots en scheef geel rietgedekt boerderijtje uit 1802… en daar zijn we niet alleen heel blij mee, maar ook best wel trots op.