Het wordt steeds comfortabeler in ons knusse Gele Huis en dat is ook de bedoeling. Voor zover mogelijk en haalbaar proberen we verbeteringen aan te brengen, maar er zijn natuurlijk beperkingen in een klein huis met bouwjaar 1802. Maar energiezuiniger, natuurlijker en duurzamer dan dit wordt het niet. Toch had ons Nederlandse huis energielabel A, en hebben we hier G.

Het Gele Huis is meer dan de helft kleiner dan onze NL woning. Bij koken en douchen zetten we hier een raampje open in plaats van een afzuiginstallatie aan, en ik verwacht niet dat ons Nederlandse jaren-zeventig-huis het meer dan 200 jaar volhoudt. Energielabel G is het slechtst mogelijke voor huizen die gebouwd zijn vóór 1930. Het best haalbare voor een huis in deze leeftijdscategorie blijkt volgens de algemene normen D te zijn. Maar ja, algemene normen, wat heb je daar nou eigenlijk aan?

Niks, zo zijn wij tot de conclusie gekomen. In verband met de overdracht van ons huis moest er opnieuw een energierapport worden gemaakt. Daarmee krijg je ook allerlei aanbevelingen om een paar treetjes hoger (=zuiniger) op die energieladder te komen, het liefst natuurlijk zo hoog mogelijk. Alleen: die aanbevelingen rekenen ook weer alleen vanuit algemene aannames, normen en verordeningen.

Het energieverbruik voor ons huis wordt vier keer zo hoog ingeschat als het werkelijk is. Geen wonder dat we laag scoren op de energieladder, en dat we, voor dit oude, kleine huisje, aanbevelingen krijgen als ware het een vier keer zo groot paleis.

Zo worden ons zonnecollectoren aangeraden. Gelukkig niet op het rieten dak; daar hebben we het met de architecte die langskwam voor de meting even over gehad. ‘Nee, da’s geen gezicht natuurlijk’, dus: ‘bouw ze dan maar op een stellage in de tuin’. Uhm… ja hoor. Nee dus. En wat is er mis met elektra verbruiken in een land dat keer op keer zijn eigen wereldrecord breekt als het gaat om het aandeel windenergie? Vorig jaar was dat 42%.

Een warmtepomp, ook die kwam ter sprake. Nog even los van de investering en het verbruik van zo’n ding (ten opzichte van géén warmtepomp) kwam ook hier weer de plek ter sprake: ‘Waar zou je die hier kunnen plaatsen?’ vroeg de architecte, waarop wij antwoordden: ‘Wij hebben voldoende warmte van ons kleine Morsø-kacheltje hoor!’ En ja: daar stoken we (schoon, gesprokkeld, gesnoeid) hout in en dat is niet CO2-neutraal natuurlijk, maar als het in een bos op de bodem ligt weg te rotten komt er ook kooldioxide vrij.

Er worden nog meer aanbevelingen gedaan die niet haalbaar zijn voor een oud, klein boerderijtje als dit. Zowel muren, dak als ook de vloer moeten van minstens 20 cm isolatie worden voorzien. Daarmee wordt zoveel leefruimte ingeleverd dat het al krappe Gele Huis alleen nog bewoond zou kunnen worden door Heel Kleine Mensen Zonder Spullen.

Je zou bijna denken dat de bedenkers van het energielabel het liefst willen dat we de boel slopen en er een strak, nieuw, energieneutraal huis voor in de plaats zetten. Krijgen we nog subsidie voor ook. Hoezo respect voor tastbare geschiedenis van de streek?

Gelukkig werd een heel ander gevoel over ons huis bevestigd toen we een opstalverzekering wilden regelen. Over het algemeen kan dat makkelijk online als je wat gegevens invult. Wij kregen op ons scherm de melding: ‘Het lijkt erop dat jullie een zeer speciaal huis hebben. Daarvoor heb je een zeer speciale verzekering nodig, dus bel maar even!’ Kijk, zo kan het ook: persoonlijk, en op maat.