In de aanloop naar de kortste dag brengen we zelf licht in de lange duisternis. Op het noord-Deense platteland krijg die duisternis, en vooral ook alle lichtjes die nu her en der verschijnen, een heel andere lading dan in de stad, waar het immers nooit echt donker is. Hier verlicht op een heldere nacht de Melkweg ons pad, we vergapen ons er nog iedere keer weer aan.

We hebben er lang over nagedacht, of we iets aan buitenverlichting rond de kerstdagen willen doen, en uiteindelijk geeft de doorslag dat twee oude snoeren met minimale kerstlampjes uit de Nederlandse tuin op een haar na genoeg blijken te zijn om hier rond het hele huis te hangen. Het is bescheiden genoeg om niet aan lichtvervuiling te doen – wat overigens vrijwel niemand hier op het platteland doet – en voldoende om in de duistere uren de contouren van ons Gele Huis te zien.

En zo zachtjes aan komt dan ook de kerstsfeer het huis binnen sluipen, in de vorm van veel licht, kerstbomen in de vensterbanken (en ook de takkenboom hangt weer aan de muur), en sinds ons eerste kerstconcert hier ook in de vorm van Deense kerstliederen op de harp proberen te spelen. Van een enkel lied dat in de prachtige kerk van Vestervig werd gezongen herkennen we de melodie, maar het meeste klinkt ons onbekend in de oren. Daar gaat verandering in komen!