Het is een verlangen vanuit merg en been, en tegelijkertijd boezemt het zo’n angst in dat veel mensen ervoor kiezen te vluchten. De angst voor het donker – om ons heen, en in onszelf. Kijk naar de natuur en zie hoe al het leven de aarde wordt ingetrokken, pijnloos tot in het diepste diepe. Op de drempel van de winter worden wij – natuurlijke mensendieren – geroepen om hetzelfde te doen.

Kijk naar de natuur en snap dat het eerst nóg donkerder moet worden voordat het weer licht kan worden. Geef toe aan die innerlijk drang om af te dalen in jezelf, om toe te geven aan slaap, veiligheid te vinden in duisternis en in de diepten van onze eigen innerlijke grotten.

De winter, en de winterzonnewende, was ooit een tijd waarin mensen begrepen dat deze periode van inkeer noodzakelijk is om je eigen licht ook weer te vinden. Dat het nodig is te accepteren wat je hebt meegemaakt, er bij stil te staan, en er niet van weg te kijken. De winter is een tijd van rust en reflectie, een tijd om de lei als het ware schoon te vegen. Al het oude achter je te laten, zodat je in de lente klaar bent om (weer) te groeien.

De winter is een tijd voor de levenskracht van verhalen, van vuur, van voeding en liefde. In de rust die de duisternis brengt kom je tot nieuwe inzichten. De winter is een periode van vriendelijkheid, liefde, wedergeboorte, vrede en ontzorgen.

De natuurlijke drang om naar binnen te keren, zoals bijna alle wezens doen, is echter zo sterk dat veel mensen het idee hebben dat er iets mis is met hen. Deze mensen ervaren de winter als een tijd van angst en depressie. Zij vinden het eng, zo op zichzelf teruggeworpen te worden, in het donker, in stilte. Geconfronteerd te worden met zichzelf, en met emoties en gebeurtenissen uit het verleden die ze zo zorgvuldig hebben weggestopt.

Ze vluchten in vermijding; iets wat in onze hedendaagse cultuur juist in deze periode rond Kerst sterker dan ooit gestimuleerd wordt. Immers, wat is de boodschap tegenwoordig? De winter is wreed! Maar voel je niet bang of eenzaam… Drink! Eet veel en vet! Versier je huis met veel licht! Maak overuren op je werk! Ga winkelen! Geef veel geld uit! Consumeer, en nog meer, en nog meer…

Terwijl de winter in feite zo vriendelijk is. Ze wijst ons op haar stille, zachte manier naar ‘binnen’, naar ons innerlijk. Naar de duisternis en de potentiële dood van ballast van vroeger. De winter neemt alle lawaai en afleidingen weg, waardoor de perfecte tijd ontstaat om te rusten en je terug te trekken. De winter is als een baarmoeder: donker, veilig en de perfecte plek als voorbereiding voor nieuw leven…

Geïnspireerd door en vrij vertaald naar een verhaal van Brigit Anna McNeill.

De foto bovenaan dit blog is er een van Jacob: ‘Memories of the night – Shade (I)‘