Aan goede voornemens doe ik niet. Niet op de grens van een nieuw kalenderjaar, aan het begin van een nieuwe cyclus en ook niet als ik zelf aan een nieuw levensjaar begin. Een voornemen is zo vrijblijvend. Toch merk ik, nu ik ouder en wellicht ook (eigen)wijzer word, dat ik wel een behoefte begin te voelen aan het uitzetten van een soort rode draad. Alsof ik me, nu ik de trap des ouderdoms (dank je wel Karin!) afdaal in plaats van nog bestijg, al ergens aan vast wil houden.

Plannen voor de nieuwe cyclus van 7 jaar – en daarna – zijn er volop. Ons Gele Huis een toekomstbestendig thuis maken. Weer opnieuw beginnen met opruimen en minimaliseren: van alles wat we hebben meegenomen uit NL – aan spullen en ideeën – opnieuw bekijken wat we willen houden, en wat er alsnog weg kan. Het grote groene grasveld meter voor meter omtoveren tot een natuurlijke tuin waar niet alleen wij, maar ook groenten, fruit, kruiden, bloemen, insecten, vogels en andere dieren goed gedijen. Deens leren… 😉

Wat we ook gaan doen of laten de komende jaren hier, in het ‘wilde westen’, het mag van mij in toenemende mate een vleug wabi sabi krijgen. Dit is een filosofie uit Japan, geïnspireerd op traditionele principes van het zen-boeddhisme. Hierbij draait het om leven in het nu. Schoonheid te zien van bescheiden en nederige dingen die onvolmaakt, vergankelijk, incompleet en onconventioneel zijn zijn. Wabi sabi is niet alleen een eigenschap van iets, het is ook een gevoel, een manier van leven, wabi sabi ‘gebeurt’.

Deze tegenhanger van de westerse esthetiek – de klassieke Griekse schoonheidsleer van perfectie en symmetrie – benadrukt dat dingen mooier zijn wanneer ze getekend zijn door de natuur en vergankelijkheid; juist dit geeft objecten hun individualiteit en hun schoonheid. 

De krassen in een tafel, een verdorrende bloem of het kleurende blad in de herfst, een gerepareerde kom, een oud en rimpelig wordend mens – je kunt het zien als lelijk of verkeerd, of je benadert het vanuit het wabi-sabigevoel.

Wabi sabi brengt je in contact met de schoonheid van het alledaagse. Niet voor niets is de natuur één van de belangrijkste peilers binnen de stroming. De natuur is het ultieme nu. Een boom maakt zich geen zorgen over het verleden en is niet angstig voor de toekomst. Wabi sabi is de acceptatie dat niets blijft zoals het is. Alles verandert en is op een zeker moment eindig. Wat een rust geeft dat!

Met deze gedachte beginnen wij vol vertrouwen aan een nieuwe fase. We wensen jou ook een vleug wabi sabi in het nieuwe jaar, dat voor jou ongetwijfeld ook weer veel nieuwe uitdagingen, ont-moetingen en verrassingen zal brengen. Maak vrede met je eigen, imperfecte, natuur. Wees je unieke zelf met al je scheurtjes en je krasjes. Voel je vrij, want: niets blijft zoals het is.

De foto bovenaan is van Jacob: ‘A glass calyx filled with light’ – een verdorde hibiscusbloem