De natuur is te vreemd voor de zogenaamde ‘gewone’ mensen, en daarom moet zij wat ‘gebruiksvriendelijker’ gemaakt worden voor buitenactiviteiten en recreatie. Een weide met bijzondere orchideeën heeft al plaats moeten maken voor ‘gewoon’ gras. Tegen een steile heuvelhelling bij een meer – in een natuurgebied – is een ‘selfie-kijkdoos’ gepland.

Mijn mond valt open bij het lezen van dit nieuws in één van de krantenknipsels die we nog steeds trouw van onze oosterbuurman in de handen gedrukt of in de brievenbus krijgen. Udklip. Ik vind het fijn: alleen zo’n kleine selectie, zonder de waan(zin) van de actuele wereld meteen weer opgedrongen te krijgen.

Het was indertijd best wel even slikken: als voormalig journalist je krantenabonnement opzeggen. Maar het is goed bevallen, nieuwsloos zijn. Sindsdien zoeken we onze eigen bronnen op het www, en lezen ook vooral wat ons interesseert. Voor de rest leven we dus best wel onder een steen, en ook dat bevalt goed 🙂

Televisie (en dan vooral het nieuws) kijken omdat dit goed is voor ons Deens.. dát lukt nog niet zo. Dat is echt te invasief, na ook al jaren tv-loos te zijn geweest. Maar de krantenknipsels… helemaal fijn. De buurman heeft er een goede neus voor wat ons raakt, en zo is Deens leren niet alleen nuttig, maar ook leuk. Een nieuwe rubriek is hiermee geboren op Levensjutters: Udklip – uitgeknipt. ‘Nieuws’ met zin. En soms misschien onzin.

Terug naar de selfiekijkdoos en de andere plannen. Waar echt over nagedacht is – door iemand achter een bureau in een grote stad, denk ik dan. Ze komen voort uit een wetsverandering in 2017, waarin – het zal ook eens niet – ‘groei’ en ‘ontwikkeling’ kernwoorden zijn en dan vooral in de richting van het ‘zo goed mogelijk benutten van alle natuur om ons heen’. Ja ja. Het wegmaaien van die orchideeën moest ‘om een vriendelijker overgang te creëren tussen een nieuwe woonwijk en de wilde natuur daar achter’. Want die wilde natuur is dus ‘te vreemd’ voor een gemiddeld mens. Zucht.

Waar ben je dan mee bezig? Als je (stads)mensen wilt laten kennismaken met de natuur, is het niet logisch om de natuur aan te passen aan hoe de mensen haar willen gebruiken. Handiger is andersom: kennis over de wilde natuur met zorg over te dragen aan mensen, zodat zij de waarde ervan leren kennen en gaan beseffen hoe zij zich hier het beste kunnen gedragen.

Gelukkig ben ik niet de enige wiens mond openviel van verbazing bij het lezen van deze plannen. Er is zoveel commentaar gekomen dat de meeste plannen op dit moment in de koelkast liggen. Ik mag hopen dat ze daar blijven liggen. En dat de natuur in onze ‘achtertuin’ lekker wild blijft (zie foto bovenaan), zonder platforms met glazen wanden voor de beste selfies…