We gaan het anders doen hier. Ik loop al een tijd met allerlei ideeën rond over wat ik nu wil met dit (of is het deze?) blog, en ik kan er wel over bijven nadenken tot ik een ons weeg, maar dat schiet niet op. Er gebeurt hier genoeg om over te schrijven, maar ik doe het niet. Dus dan maar eens gewoon een ander vorm proberen. Een weblog is immers niets meer en niets minder dan een online dagboek.

Vanaf vandaag, op een vast moment, geen keek op de week, not the nine o’clock news… maar een doorsnee van het ‘nieuws’ uit het Gele Huis. En op een willekeurig ander moment wellicht nog een onderwerp apart wat uitgediept, als ik me boos genoeg kan maken… 😉

Dinsdag

Op boodschappentoer met hoogbejaarde buurman C. Deze keer ook even langs de boekhandel. Hij heeft een boek besteld. Een kinderboek met versjes, zo blijkt. ‘Is dit om voor te lezen aan je kleinkinderen?’, vraag ik. Nee, het is voor hemzelf. Er komt een herziene uitgave, waarin ‘foute’ woorden als ‘negertjes’ worden vervangen. Hij wil nog graag de originele uitgave hebben. Zoals de schrijver van de versjes het ooit schreef…

Woensdag

Eindelijk een mailtje terug van Lise, van het instituut waar ik sinds eind april probeer een vervolgafspraak voor een thermografiescan te maken. Zo vlot als het de eerste keer ging, zo moeizaam gaat het nu. Hoe zeer ik ook een hekel heb aan algemeniseren: Denen zijn meer van het bellen, en ik ben meer van het mailen. Dus ja, dan krijg je dit. Enige tijd geleden een paar data doorgegeven waarop ik naar Silkeborg zou kunnen komen, en nu heeft ze net de ene dag die inmiddels niet meer kan gereserveerd. Zucht. Ik mail nog één keer terug, en anders toch maar even bellen dan.

Donderdag

We krijgen een uitnodiging voor het Sankt Hansfeest aanstaande zondag in het gemeenschapsbos (groot woord, klein bosje) van Kobberø. Sh**. Twee feesten in één weekeinde, dat trekken wij niet. Want zaterdag hebben we al het zomerfeest van het naburige gehucht. Waar wij dus eigenlijk niet ‘bij’ horen, maar na ampel beraad al wel ‘ja’ tegen hebben gezegd. Waarom nou niet gewoon één groot gezamenlijk feest? Het met zorg laveren tussen de lokale gewoontes, lokale bewoners met soms lange tenen en onze eigen behoeften (in omgekeerde volgorde) vergt soms het uiterste van ons.

Vrijdag

Jacobs limited edition-foto’s arriveren. Twee enorme lappen van 1.20 bij 80. Wauw. Altijd weer spannend om te zien hoe een foto, zo groot, op papier uitpakt. Deze twee zijn echt. Wauw. Onze eetkamertafel is amper groot genoeg om er één uit te rollen, zodat Jacob zijn handtekening eronder kan zetten. We krijgen ze alleen te zien als het een foto met beperkte oplage betreft, die dus getekend en voorzien van een certificaat moeten worden. Anders gaan ze rechtstreeks van printbedrijf naar koper. Deze twee gaan dus via Kobberø naar New York en Los Angeles. We reizen zelf niet meer met het vliegtuig, maar Jacobs foto’s nog wel dus…

Zaterdag

Gewerkt, en ’s avonds: Het Zomerfeest. Tegenop gezien, maar dankzij twee buren O&P die we nog niet persoonlijk kenden erg gezellig. Er was een nest met puppies, er werd gezongen, een verhaal verteld, er was vuur, zelfgemaakte schnaps en natuurlijk: barbecue. En opnieuw verbazing alom dat wij niets voor de barbecue bij ons hadden, alleen salade. ‘Eten jullie geen vlees?’ ‘Nee’. ‘Ook geen varken?’ ‘Uhm.. nee’. De moederhond kreeg alle restjes. Kluifjes, ongebraden worstjes, baguettes-met-kruidenboter… Oh gruwel… maar wat weet ik? Misschien is het wel heel goed voor het zog…

Zondag

Jacob bijt zich vast in de eerste belastingaangifte na onze emigratie. Dit kan echt leuker hoor, jongens en meisjes van de belastingdienst. Ik ben van slag na het feest en lanterfant de dag door. Voel me eenzaam en verdrietig. Ben teleurgesteld in een paar onoprechte mensen. Het ene zeggen en het andere doen kan dan wel iets herkenbaars ‘algemeen Deens’ zijn, oftewel: liever beleefd zijn dan eerlijk, maar ik kan – en wíl – hier niet aan wennen.

Maandag

Zie zondag. Plus dat Jacob de halve dag aan de telefoon hangt met belastingdienst en diverse pensioenbedrijven om erachter te komen wat er nu precies bedoeld wordt met ‘waarde economisch verkeer pensioenrechten’. En ik op het strand van de fjord stenen verzamel als wegwijzers in de moestuin. Zo weten we tenminste wat we waar hebben gezaaid/geplant.

Dinsdag

Hittegolf ook in Kobberø. 25 graden, licht bewolkt, en met een licht briesje erbij voelt het als 23. Heerlijk. Een Facebook-zomerstop ingelast. Ik merk een toenemende behoefte aan meer offline tijd, en áls ik dan online ben, ben ik dat liever hier, of voor Deense les – in welke vorm dan ook. Jacob heeft de bermen gemaaid. Dat is gebruikelijk hier. Je maait de berm die grenst aan jouw land. De burgers gaan daar wat serieuzer mee om dan de boeren, tot groot verdriet van Odin. Zijn achterwerk is verwend met kortgemaaid plantsoengras in NL. Zijn behoefte doen in gras van een halve meter hoog vergt een nieuwe techniek…