Tour de Thy

Op deze eerste dag van de hittegolf stappen we in de auto voor een ‘Tour de Thy’. We maken een koele (want: airco in de auto) roadtrip langs de vele plekken in de regio waar toeristen komen, en waar we begin juni voor het eerst flyers hebben neergelegd voor Jacobs workshops. Op de meeste plekken zijn er nog voldoende aanwezig, af en toe vullen we bij. En verder vergapen we ons aan de gigantische hoeveelheden hutje-mutje blik in de blakerende zon langs de favoriete strandplekken bij Vorupør, Klitmøller en op weg naar Hanstholm. Het is nog lang geen Scheveningen op een zomerdag, maar toch… dit zijn we niet (meer) gewend.

Fata Morgana

Dag twee van de hittegolf (ook hier dus, als het gemiddeld meer dan 28 graden is, en dat is het) geeft Jacob een privé workshop voor gevorderden aan een portretfotografe uit Kopenhagen. Niet in natuurgebied Agger Tange langs zee en duinen, maar in het beukenbos aan de fjord. Daar is het vochtig maar koel, en bomen-met-beweging fotograferen blijkt de juiste extra uitdaging te zijn voor deze deelneemster. Ze is superenthousiast, en raadt Jacob aan contact op te nemen met, en les te gaan geven aan de alternatieve beeldkunstschool Fata Morgana in de hoofdstad. We gaan er eens over nadenken…

Awwer Awten

We maken een tropische Awwer Awten mee. Dit is het plaatselijke dialect voor Agger Aften oftewel ‘Een Avondje Agger’. Een soort braderie, met kraampjes koopwaar van particulieren, live muziek, een ouderwetse brandweerwagen die heen en weer rijdt, net als het paard-met-wagen waar je een ritje mee kunt maken, en last but not least is het enige winkeltje van Agger natuurlijk open. Het zijn zuid-Europese taferelen hier in het hoge noorden, met op straat rondhangende schaars geklede slenterende mensen. Het plaatselijke hotel richt zelfs een terras buiten in, want op het enige andere terras van het dorp – dat van de strandhut – is de wachttijd voor een ijsje of een warme vette hap ruim een uur… Jacob doet als deelnemer aan Awwer Awten mee, ik ben manusje van alles. Het is gezellig druk, en Jacob voert veel leuke gesprekken met nieuwe fans.

Rotmerels

We eten de eerste rijpe pruimen, terwijl de zwarte bessen en frambozen op hun eind lopen. De kruisbessenoogst is dankzij wat snoeien en opbinden beter dan ooit, en ook de rode besjes kunnen we niet lang meer laten hangen. De gehele kersenoogst is verslonden door merels. Ze trekken ze eerst uit de boom, zodat ze op de grond vallen, en richten vervolgens een ravage aan in de tuin. En wat ze vervolgens laten liggen, peuzelt Odin op als we even niet opletten. Sommige pitten kunnen giftig zijn voor honden. Dus wij hebben er een taakje bij. Als Jacob elke ochtend en avond op slakkenjacht gaat, raap ik gevallen fruit.

ParacetaMickey

Met mijn rug gaat het inmiddels weer stukken beter, dankzij zon en infraroodlamp, oefeningen en last but not least de lieve zorgen van manlief. De paraceta-Mickey’s (nog steeds voorraad uit NL, waar ze drie dubbeltjes per doosje kosten, tegen zo’n 20 kronen hier – en da’s ongeveer het TIENvoudige!!) worden samen met een koekje (bij de thee) en wat nootjes fantasievol geserveerd 😉

In de wolken

Net als Raam Open fascineren wolken mij. Een strakblauwe hemel is mooi, maar saai. Naar wolken die langzaam van vorm veranderen kan ik uren kijken. Het is dat Jacob zulke fascinerende foto’s maakt, anders wilde ik hier niets aan de muur. De ramen bieden naar alle windrichtingen de mooiste levende beelden. Zo landde deze vuurvogel op onze laatst overgebleven dode boom achterin de tuin.

De sterren

We kunnen de sterren ’s nachts weer zien! Het wordt langzaamaan donker genoeg om de lichtpuntjes aan de nog lang niet zwarte hemel weer gewaar te kunnen worden. In juni en juli is het hier ’s nachts nog zo licht dat zelfs ik, met mijn nachtblindheid, zonder ‘koplamp’ (zo’n mijnwerkersgeval) de straat op zou durven. Ik heb ze gemist, de sterren.