Hangplek met uitzicht

De vlonder achterin de tuin krijgt steeds meer vorm. We kunnen hoe dan ook de nazomer op een verhoogd terras én vlak zitten. Onze tuin loopt van oost naar west af, is noord-zuid ook niet geheel horizontaal, en daardoor zijn er weinig plekjes geschikt om tafels en stoelen neer te zetten die geen verstelbare poten hebben –  of een tent, waar logees niet uit rollen als ze slapen. Het tuinhuis is een project voor volgend jaar. Het zal niet alleen voor ons een fijne extra hangplek-met-uitzicht worden, maar is dus ook als logeerhut bedoeld. Of atelier. Of expositieruimte. 🙂

Het laatste idee is deze blokhut met glazen vouwdeuren.

Doppertjes!

We oogsten de eerste doperwtjes. Het allereerste erwtje (waarom schrijf je dat met een w eigenlijk? In het Deens is die verdwenen, daar heten het ærter) zit eenzaam en alleen in de peul, maar de rest netjes met z’n achten. Mijn vader was gek op ‘doppertjes’ (met appelmoes, en gebakken aardappels) en die liefde is vast begonnen in de moestuin van zijn ouders. Dat hij ooit genoegen is gaan nemen met de meelballetjes van Hak uit blik of pot snap ik nu niet meer. Ik kan me niet heugen óf en zo ja wanneer ik verse doppertjes heb gegeten, maar wat een heerlijke maaltijd hebben we! Samen met eveneens verse knoflook uit eigen tuin, een zakje diepvries spinazie, wat geraspte Pecorino en een flinke scheut olijfolie maken we er een eenvoudig maar voedzaam pastagerecht van. Er gaat niets boven eten uit eigen tuin…

Spannende dingen

Dat mensen de winkel binnenkomen en dan alles uitgebreid en van dichtbij bekijken, alles in de hand nemen, lijken te twijfelen of dit nu echt is wat ze willen en het dan ‘nee-toch-maar-niet’ weer terugzetten, doorslenteren naar het volgende plekje met spændende ting (spannende dingen, oftewel bijzondere artikelen, dat hoor ik de hele dag), waar alle handelingen zich herhalen, en dat ze dan na alles bekeken, betast en geroken te hebben naar mij toekomen en vragen: *Heb je ook koelkastmagneten met de Zwarte Huizen* erop?’.

Zero waste

Mijn eerste ‘zero waste’- kleed is af! De laatste paar toeren zijn nog een hele.. euh… toer. Gefrummel met een haaknaald en een tangetje om de laatste repen stof netjes te fitsen- ik voel me net een chirurg die een laparoscopie uitvoert, met al dat geprik in kleine gaatjes. Ik ben tevreden met het resultaat. Er zitten wat beginnersfoutjes in, maar een kniesoor die daar op let. Blotevoetenmatje 1 ligt in de slaapkamer, en ga ik in principe niet verkopen, alhoewel dit wel de opzet was. Ik werk immers met ‘afval’ uit het naaiatelier van Design Agger. In dit kleed zitten de resten verwerkt van blouses, T-shirts, jurken, jasjes en kimono’s, die anders in de textielshredder waren beland.

(*De Zwarte Huizen in Agger zijn voormalige vissershuizen, die nu een monumentale status hebben en waar allerlei culturele activiteiten worden gehouden)