Het woord van de dag in mijn Deense ‘Dikke Van Dale’-app is ‘chronisch’. Resultaten van een jarenlang lopend wetenschappelijk onderzoek onder zo’n beetje alle Denen laten zien dat niet éénderde, maar liefst twééderde van de bevolking lijdt aan een chronische ziekte. De reacties hierop lopen uiteen van de roep om meer geld (vanuit de gezondheidszorg, om al deze ziektes te kunnen bestrijden) tot kritische geluiden dat ‘we’ onszelf op deze manier zieker denken dan we zijn. En met dat laatste ben ik het wel eens.

In de reacties op dit nieuws lees ik weinig over wellicht geld stoppen in (meer) campagnes om gezonder leven te promoten. Voorkomen is immers beter dan genezen? Wat ons opvalt hier is dat er veel suiker wordt genuttigd (door kinderen in de vorm van – veel – snoep, door volwassenen in de vorm van frisdrank), relatief veel wordt gerookt, en veel (varkens)vlees wordt gegeten

Er zijn significante verschillen in chronische ziektes per regio. Sommige voor de hand liggend – in de hoofdstad komt relatief veel HIV voor – maar bij andere aandoeningen vraag je je toch af hoe het komt dat Sjælland hoog ‘scoort’ met kanker, en midden-Jutland met epilepsie. In Noord-Jutland, waar wij wonen, is de meest voorkomende chronische ziekte hoge bloeddruk. Is dat een ziekte? vroeg ik mij af toen ik dat las, en met mij vele anderen, zo blijkt als ik wat artikelen over dit onderwerp doorneem. ‘Hoge bloeddruk is een risicofactor, geen ziekte’, zo stellen critici.

Ikzelf heb ook hoge bloeddruk (maar dat weten ze hier nog niet, dus ik tel nog niet mee in het Noord-Jutlandse gemiddelde), maar dat ik me daardoor nu een chronisch zieke voel… Ik gebruik er wel medicijnen voor, en dat is een belangrijk criterium wanneer een bepaalde toestand ‘chronisch’ genoemd wordt in dit onderzoek. Het relaxte, langzame leven hier heeft me nog niet van de pillen én van de hoge bloeddruk af geholpen, helaas. Daar had ik wel op gegokt.

Door een foutje van de apotheek in mijn voordeel had ik een aardige voorraad pillen toen we hierheen vertrokken, en door deze langzaam af te bouwen, net als de grotestadsstress, zou ik de rest van mijn leven hier zo gezond als een vis, zonder stress, zonder hoge bloeddruk en zonder medicijnen slijten. Was het plan.

Maar helaas. Ik voel het wanneer het de verkeerde kant op gaat met mijn bloeddruk. Ik word gejaagd, nerveus zonder reden, en de tinnitus wordt van een zachte piep op de achtergrond een soort brandweer alarmbel die ik niet meer kan negeren. Komt het nou door het lezen hierover? Zit er in Noord-Jutland iets in de lucht(druk) waardoor hier zoveel mensen – en ik dus ook, nog steeds – last hebben van hoge bloeddruk?

Ik zal er binnenkort dus toch aan moeten geloven ben ik bang: de huisartsenpost met steeds wisselende, gepensioneerde oud-huisartsen, waardoor je dus niet een ‘eigen’ huisarts hebt, en geen band en historie met iemand opbouwt. Want de laatste pillen gaan er nu volgens de ooit voorgeschreven volle dosering doorheen.

De afgelopen tientallen jaren wilde geen enkele afgestudeerde huisarts zich hier in ‘de achterkant van Denemarken’ vestigen. Studenten werden zelfs jarenlang gedwongen hier stage te lopen en er vervolgens minstens een jaar te blijven, wat alleen maar een averechts effect had: zo gauw men weg ‘mocht’, nam men de benen richting de mondaine ‘voorkant’ van Denemarken.

Pas sinds kort is er een kentering, en weten artsen in opleiding deze streek óók meer en meer te waarderen. Dus wie weet, is er toch nog hoop voor de toekomst, op een jonge, eigen huisarts. En moet ik tot die tijd gewoon blij zijn dat we niet op Sjælland wonen :O 

Maar eerlijk gezegd neig ik toch wel heel erg naar natuurlijke middelen om te proberen mijn bloeddruk onder controle te houden, zeker als ik in acht neem dat ‘wat je nodig hebt, zich in je omgeving bevindt’. Voor ons huis staat een enorme meidoorn. En laat dat nu net het ‘kruid’ (bloesem, blad en bessen) zijn dat tot het hart spreekt en wat regulerend werkt op de bloedsomloop.