#34: Inspiratie, twijfel en gedraaikont

De nazomerdagen zijn te lang en te warm om het weekoverzicht al te uitgebreid te maken. Bovendien staan de meeste dagen in het teken van pruimen oogsten, pruimen eten, pruimen pitten en pruimen wecken en dat weten jullie al 😉 Net als hoe blij en dankbaar we iedere dag weer zijn dat we op dit fijne plekje een beetje rond kunnen rommelen. Dus, in omgekeerde volgorde, nog even kort:

Vandaag weer een bijzonder mooie dag, die weer kleurrijk ten einde kwam

Inspirerend Thy

De winkel gaat met 1 partner verder, met mij als vrijwillig klankbord, online vakkenvuller, blog- en nieuwsbriefschrijver en gewoon gezellige collega voor twee dagen in de week 🙂 We hebben een nieuwe manier van vergoeden afgesproken en daar zijn we allemaal heel tevreden mee.

We wonen in de winkel de vernissage bij van een tentoonstelling van de Amerikaanse Deborah Damgaard Hansen die met pastelkrijt tekent en dit jaar tot Kunstenares van Zuid-Thy is benoemd. Wel grappig om voor het eerst Deens met een Amerikaans accent te horen; ik kon het zowaar vrij goed volgen. Al die jaren dat ze in Minnesota leefde en werkte vallen in het niet bij de tijd dat ze nu in Thy woont. ‘Hier raakte ik pas geïnspireerd’. En daar kunnen Jacob en ik ons alles bij voorstellen. Ze weet de kleuren en de sfeer van Thy goed te treffen.

Vandaag is Zwart…

Twijfel twijfel twijfel… ga ik nog zo’n zelfde kleed fitsen voor aan de andere kant van het bed? Kunnen eindelijk die roze wollen tapijttegels elders een bestemming krijgen en dat nodigt dan ook meteen uit tot het eindelijk ook wit verven van de roze slaapkamerdeur. Of ga ik voor iets heel anders – en blijft de slaapkamer dus nog even half roze? Het wordt het laatste. Een zwart-wit-grijs kleed met gekleurde accenten, gebaseerd op resten stof van de linnen dames-zomermode en zwarte heren T-shirts van Design Agger. Voor de verkoop.

Thermografi: ikke nie

Ruim een maand na dato krijg ik dan eindelijk de uitslag van de tweede thermografiescan. Waar het bij de eerste keer allemaal zeer vlot ging (afspraak maken, de scan zelf, uitslag krijgen: binnen een wéék!) gaat het voor de follow up zo moeizaam als tegen de westenwind in fietsen. Na ettelijke mailtjes heen en weer (‘Er zijn wat problemen in verband met de vakantie’. ‘Er is een IT-storing’) waarna ik toch echt boos word om het gedraaikont, een gemist telefoontje en een ingesproken bericht in het Deens (wat ik dus nog niet voldoende versta en al helemaal niet als het een voicemail betreft) komt het verlossende woord: de beelden zijn mislukt, we mogen nog een keer 260 km rijden. ‘Maar we bieden je een fles rode wijn aan voor het ongemak’.

Zucht.

Ik heb ze een mailtje teruggestuurd met een aantal data waarop we geen andere bezigheden hebben, de mededeling dat we geen alcohol drinken, en dat we een fles goede biologische olijfolie wèl kunnen waarderen. Ben benieuwd… morgen gaan we er weer heen.