Utopia happened

Imagine a small country with few people.

They enjoy the labour of their hands

and do not waste time inventing

labour-saving machines.

Since they dearly love their homes,

they are not interested in travel.

Although they have boats and carriages,

they are rarely used.

Although there may be weapons,

nobody ever uses them.

They are content with healthy food,

pleased with simple clothing,

satisfied in snug homes.

People take pleasure in being with their families,

spending weekends working in their gardens

and delighting in the doings of the neighborhood.

Although the next village is close enough

that they can hear their roosters crowing and dogs barking,

they are content to leave each other in peace – Tao Te Tjing verse 80

Bij het opschonen van mijn mail kom ik ze weer tegen: de nieuwe vertalingen van de Tao Te Tjing, waar ik zo’n twee jaar geleden nogal eens de ‘quotes op zondag’ aan wijdde. Een inspirerend boek, dat blijft het. Elke keer als je een tekst weer eens leest – of een andere vertaling, zoals de Engelse hier boven – vind je er wel iets wat op dat moment van toepassing is in jouw leven. Zo ook nu.

De wisseling van seizoenen zet me altijd aan het overdenken. Terugblikken, vooruitblikken. Wat neem ik mee, wat laat ik achter. Op dat soort momenten ben ik soms uit balans. De weg kwijt. Wat wil ik met dit blog (ja, die vraag komt eens in de zoveel tijd voorbij 😉 ) Wat wil ik nog op andere sociale media – na een Facebookloze zomer nu weer ‘actief’, maar met heel veel voorbehouden. Via de krantenknipsels van buurman C., nieuwsbrieven en andere kanalen ‘overvalt’ het wereldnieuws me en vraag ik me voor de zoveelste keer af wie en wat ik nog kan geloven, anders dan mijn eigen ogen en oren. Wat is nog echt, en wat is nep? En: hoe kan ik bijdragen aan een wereld zoals ik die graag zie? Zoals we die stap voor stap, met wat zich aandient, aan het vormgeven zijn hier rond het Gele Huis?

In deze tekst beschrijft Lao Tzu wat als een utopisch bestaan ​​kan worden beschouwd; een bestaan dat is geworteld in eenvoud, harmonie en tevredenheid met wat is. Het gaat hier over een rurale, zelfverzorgende dorpssamenleving, 2000 jaar voordat Thomas More ‘Utopia’ bedacht en schreef. In de wereld van tekst 80 worden de mensen niet klein gehouden, ze hebben immers wapens. Ze kunnen die verantwoordelijkheid aan en gebruiken ze niet, ze zijn tevreden en ze gaan ook niet met geweld op zoek naar wat dan ook.

Iets minder letterlijk staat er: gebruik de middelen die er zijn, als het nodig is, maar laat je er niet door verleiden. Geniet van je leven, laat de ander leven en gun de ander de ruimte. Ervaar innerlijke rust, heb innerlijk weet van ´de weg’ (de Tao). Leef bewust, ben je bewust van de tijdelijkheid van dit bestaan en van dit moment in het hier en nu. Dan hoef je niet weg. Dat vertelt deze tekst.

We zijn allemaal verantwoordelijk voor het creëren van onze eigen persoonlijke utopie en we doen dit door de keuzes die we maken. Of, zoals iemand reageerde op daily-tao.blogspot:

Utopia, actually, is a very personal thing, not something to be demanded, for the whole planet.

Utopia happens, one person at a time.

Or not.

Bronnen:

http://daily-tao.blogspot.com

http://www.tekensvanleven.nl