Een kleine wereld

Geplaatst op Categorieën Het juttersleven

Waar waren we gebleven? Ergens in september leek de tijd ons in te halen, hadden de dagen te weinig uren en kwam de klad in de schrijverij. Het leven moest geleefd worden, en niet beschreven.

De hele zomer was ik afwezig op het enige andere sociale platform waar ik normaliter actief ben: Facebook, en dat beviel goed. Steeds minder online zijn, maar vooral veel te vinden aan die andere ‘lijn’ waar alle gekte van de wereld zo makkelijk van me af waait: het strand.

Het geeft me een comfortabel en vredig gevoel dat mijn wereld zowel weidser als ‘kleiner’ wordt; beperkt wordt tot wat mijn eigen ogen zien en mijn eigen oren horen, en tegelijkertijd ook steeds minder beperkingen kent. Tot de mensen-van-vlees-en-bloed die ik óf persoonlijk ken óf die mij inspireren en stimuleren. Of allebei 🙂 In deze wereld heb ik invloed, kan ik een verschil maken. WIL ik een verschil maken.

Ik ben er van overtuigd dat een mens die tevreden is met wat hij heeft, gelukkig leeft, oog en hart heeft voor de kleine wondertjes die zich elke dag weer in zijn eigen omgeving voordoen, en daar anderen soms deelgenoot van maakt, een fijnere bijdrage aan de wereld levert dan degene die dat dit alles niet is. Zo’n mens maakt zich wel zorgen om wat er ‘ver weg’ gebeurt, maar weet dat hij daar slechts invloed op kan uitoefenen door in zijn eigen handelen die zorgen zichtbaar te maken.

En dat proberen we hier, in onze ‘kleine wereld’, elke dag weer te doen. Met vallen en opstaan. De ‘juiste’ keuze maken valt nog niet altijd mee.

Strand Agger
Off-line

17 gedachtes over “Een kleine wereld”

  6. Ik ben vooral bang voor de (laatste) levensfase waarin mijn wereld ongewild of gedwongen kleiner zal worden. Het gevoel om geen binding meer te hebben met het grotere geheel lijkt mij beklemmend.
    Voorlopig geniet ik ook met volle teugen van beide werelden.

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Heel waar, Els. Kan me goed voorstellen, die angst. Het moment dat je geen controle meer hebt over je eigen wereld… door ziekte, of ouderdom en daarmee gepaard gaande verschijnselen. Ja, daar kan ik bij tijd en wijle ook wel bang voor zijn. De binding met het grotere geheel, zoals jij het noemt, neemt voor mij juist toe naarmate ik de wereld-vol-ruis meer achter me laat. Maar dat is natuurlijk wel afhankelijk van de definitie van ‘het grotere geheel’… 😉

      Like

      Beantwoorden

  8. Heerlijk. Door ziekte blijft mijn wereld wat klein, maar onlangs besefte ik dat deze in mijn eigen tuintje toch weer een stuk groter kon worden. Kwestie van twee stappen zetten en ineens ben je daar. Nu ik jou zo lees besef ik dat ik veel te veel bezig ben met wat ik moet doen, had moeten doen, zou moeten doen, beter kan doen…. Ik kan beter gewoon zijn. Fijn je weer even te lezen.

    Liked by 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Fijn jou ook hier weer even te lezen Marion! En als je wereld door omstandigheden waar je zelf weinig aan kunt doen/veranderen klein is, zoals ziekte, voelt dat ongetwijfeld anders dan wanneer een kleine wereld een bewuste keus is. Maar als je aanvaardt wat je niet kunt veranderen, en, wat je zegt, gewoon kunt ‘zijn’ in die kleine wereld, wordt die ineens een stuk ruimer… En met alles wat jij ondanks je ziekte doet en kunt heb jij volgens mij een heel fijne wereld voor jezelf geschept – en dat kan lang niet iedereen… 😘

      Liked by 1 persoon

      Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Google photo

Je reageert onder je Google account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.