Neil Young zingt ‘I want to live, I want to give, I’ve been a miner for a heart of gold’. Vroeger hield ik niet van Neil Young. Nu kan ik zijn muziek, zijn teksten, zijn stem wèl waarderen. Dingen veranderen. Andere niet. Zo zie ik dat een enkeling zijn snor, zijn sjaal, zijn zonnebril boven op het hoofd nog net zo draagt als dertig jaar geleden.
De reünie; ik ben er niet bij. Maar zoals het een oud-journalist betaamt, wint de nieuwsgierigheid het van het gevoel dat ik het leven zoals dat vandaag opgerakeld zal zijn, achter me heb gelaten. Ik bekijk de foto’s op de reünie-site. Beelden van vroeger en van vanmiddag. Ik zie mezelf op foto’s waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Ik herken sommige oud- (en inmiddels oude) collega’s op de nieuwe foto’s.
And I’m getting old
Keep me searching for a heart of gold
And I’m getting old
Ooit waren veel van de mensen die vandaag de reünie wel bezochten de belangrijkste personen in mijn leven. Ik stond aan het begin van mijn journalistieke carrière, aan het begin van mijn zelfstandige leven. Mijn toenmalige echtgenoot bleef de schoolkameraad met wie ik op avontuur ging, maar ik wilde meer. Ik zocht naar iets onbereikbaars.
I’ve been to Hollywood
I’ve been to Redwood
I crossed the ocean for a heart of gold
Het waren de intensiefste jaren van mijn leven. Collega’s werden vrienden, kameraden, minnaars. Een collega werd partner. We deelden één gezamenlijke passie: het nieuws. De krant. Met hart en ziel stonden we achter ons product: de schrijvers, de vormgevers, de ondersteuners.
We kampeerden met elkaar, wandelden samen, hielden afdelingsuitjes met etentjes, musiceerden samen, vierden samen sinterklaas. En nooit zorgden privé gebeurtenissen voor een smet op de werkverhoudingen.
Het was de tijd dat het woord bezuinigen nog niet bestond. De sky was de limit, in alle opzichten.
Tot, 25 jaar geleden, de eerste fusie zich aankondigde die het einde van dit tijdperk inluidde. En mijn partner plotseling overleed. Niets zou ooit meer hetzelfde zijn.
I’ve been in my mind
It’s such a fine line
That keeps me searching for a heart of gold
Vandaag sta ik niet met een kopje koffie in de hand (hoe onhandig bij een omhelzing!) terug te blikken op wat was. Het zijn niet alleen de honderden kilometers die mij vandaag van vroeger scheiden. In het zoeken naar het heart of gold toen en nu – naar inspiratie, liefde, de zin van het leven, rust – of hoe je de songtekst van Neil ook wilt interpreteren – zit de wereld van verschil die maakt dat ik vandaag, hier, thuis, gelukkig ben en oud word.
Vandaag verkruimel ik de boven de kachel gedroogde kruiden. Geniet ik van grijze wolken en zilver licht op het stille water van de fjord. Maak ik appelcompote-met-vlierbessensap van alweer een paar kilo appels die buurman C voor ons verzamelde. Lezen we wat, en zet ik een nieuw breiwerk op de rondbreinaalden op en luisteren we samen naar Neil Young. Loop ik tegen de schemering het laatste rondje met het hondje. In de verte knipoogt het baken van het havenhoofd naar me.
You keep me searching
And I’m getting old
51 reacties op “De reünie”
Van Neil Young leren houden kost tijd inderdaad, maar die tijd is het uiteindelijk waard.
LikeGeliked door 2 people
Ja, tot die conclusie kom ik nu ook 🙂 (Manlief wist dit al jaren eerder…)
LikeLike
Mooi… heel mooi.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank… ❤
LikeLike
Mooi💖
LikeGeliked door 1 persoon
Dank 😘
LikeLike
Niet al zijn liedjes apprecieer ik, maar de plaat met deze song hebben we grijs gedraaid. Nu nog, niet meer via de pickup
De spannende, avontuurlijke tijd van vroeger waarin je de wereld kon veroveren, heeft plaats gemaakt voor eenvoud, rust, aanvaarding, ‘de leeftijd’. Herkenbaar. Soms heerlijk vrij, soms ook nostalgisch, soms berustend.
Wat verwoord je het mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je! Elke periode in je leven heeft zo zijn charmes, waar je – als het goed is – met een glimlach rond je lippen aan terug kunt denken. En voor mij is dat in dit geval voldoende 😌
LikeGeliked door 1 persoon
Toch aangedaan bij het vernemen dat je zo jong weduwe bent geworden. Dat hakt er flink in. Fijn te lezen dan dat je een positief persoon blijft👍
LikeGeliked door 1 persoon
Dat hakte er indertijd zeker in ja. Maar dankzij een jaar lang ‘verlof’, waarin ik samen met anderen stevige rouwarbeid verrichtte, ben ik weer vol vertrouwen het volle leven ingestapt. Las laatst ik een heel mooi interview met rouwexpert Manu Keirse in Psychologie Magazine waarin hij onder meer zit zegt: ‘Een emotionele wond geneest evenmin door de tijd, maar door de zorg die men eraan besteedt. Daarom spreek ik van “rouwarbeid” in plaats van “rouwfasen”. Dat laatste klinkt me te passief, alsof je lijdzaam moet afwachten tot het verdriet overgaat. Ik hoor bij de school wetenschappers die spreekt over “rouwtaken”: jij en vooral je omgeving kunnen namelijk zélf dingen doen opdat jij niet geblokkeerd raakt in je verdriet.’ En dat kan ik alleen maar beamen. De omgeving, die mij toen hielp, bestond grotendeels uit collega’s. Als je het artikel wilt lezen, hier is de link: https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/manu-keirse-rouw-gaat-liefde/
LikeGeliked door 2 people
Dank je voor de mooie reactie. Ondertussen heb ik ook het artikel van Manu Keirse (die ik reeds twee keer in levende lijve mocht gaan horen, een heel boeiende man!) gelezen. Daarin lees ik het belang van een warme omgeving en mensen die samen met jou helpen ‘genezen’, hoewel dat laatste woord verkeerd is gekozen. Hij zegt dat je rouw moet overleven, niet verwerken.
Ik deed bij het overlijden van mijn moeder (door een spijtig ongeval) en mijn zus (door een zelfgekozen ‘ongeval’) heel erg veel rouwarbeid, ik was fijn omgeven, en toch duurde het eindeloos veel jaren om te overleven…. Ik ben toen ook veel gaan lezen, maar de toepassing van mijn opgedane kennis bleef (te) lang uit. Ik heb me moeten overleveren aan de tijd…. waardoor het eigenlijk wel fasegekoppeld werd.
Bedankt voor de link, de moeite waard!
LikeGeliked door 1 persoon
Ach Lieve… nu laat je mij schrikken en slikken… wat triest om te horen hoe je moeder en je zus zijn overleden. Je ‘kent’ het rouwwerk dus… maar ook jij hebt de draad uiteindelijk weer (goed, en positief) opgepakt als ik je nu zo lees… genieten van alle kleine én grote dingen van het leven! Zo mooi dat we dit met elkaar kunnen delen. Dank je wel! ❤
LikeLike
De dag, de bloemen en de kleine gelukjes plukken👍
LikeGeliked door 2 people
Wat mooi om zo terug te kijken op vroeger en te zien waar je nu staat in het leven.
LikeGeliked door 1 persoon
Het waren roerige tijden, en wat hebben we gelachen maar ook gehuild samen. Bijzonder. En fijn om op terug te kunnen kijken. Even.
LikeLike
Journalist en krant? Vertel!
LikeGeliked door 1 persoon
Haha! Heb je een wandeling de tijd? Ik zal eens kijken of ik wat linkjes naar oude blogs voor jou kan verzamelen… 😉
LikeLike
Ja hoor, een hele dagwandeling zelfs. Nu ben ik wel benieuwd wat jij op gaat rakelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ga morgen rakelen!
LikeLike
Geschreven heb ik niet zo veel over mijn krantentijd, blijkt. Af en toe een verwijzing in een blogje… maar bijgaand kriskras wat leesvoer over ‘toen’ (gemengd met andere zaken – ik weef blijkbaar niet alleen lappen stof maar ook onderwerpen graag door elkaar heen 😉 ) (en Anne, dat ben ik dus)
https://eilozelijf.wordpress.com/about/
https://eilozelijf.wordpress.com/2012/03/29/2e-scene-ken-je-dat-gevoel/
LikeLike
Goh, hierdoor komen er zomaar weer flarden uit een mensenleven voorbij. Een artikel schrijven over je eigen operatie: dat was zeker wel vooruitstrevend, toen? Ik heb de indruk dat er nu veel vaker artikelen vanuit persoonlijke ervaringen worden geschreven en in kranten worden gepubliceerd.
Dat onderwerpen door elkaar heen weven gaat je goed af! Je bent een blogger met professionele schrijfervaring en dat maakt het lezen van jouw logjes voor mij extra aangenaam.
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, ik zit ervan te blozen… dank! En wat dat operatie-artikel betreft: ik denk dat je gelijk hebt, dat het toen niet zo gebruikelijk was. Het is er helaas nooit gekomen… Nou ja, het hele gedoe was een zeer leerzaam proces 😉
LikeLike
Iets wat zwaar of moeilijk is, blijkt achteraf altijd lessen te bevatten voor wie daar oog voor heeft.
Over welke onderwerpen schreef je nog meer?
LikeLike
You name it… over van alles. Interviews met interessante mensen, gouden en diamanten huwelijken, politiek… ik was regionaal verslaggever, dus breed inzetbaar 😬
LikeGeliked door 1 persoon
Aha, artikelen schrijven over mensen, dat is altijd boeiend.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi verteld, verweven met de songtekst.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je ☺️
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal Anuscka, ik was er wel en heb je gemist.
LikeGeliked door 1 persoon
We houden contact… en we zien en spreken elkaar op een ander moment!
LikeLike
De muziek vind ik wel mooi en sommige liedjes alleen de meesten klinken hetzelfde. Je bent een ster in schrijven en wat fijn dat we daarvan mee mogen genieten. Mooie luchtfoto. Hier is het ook altijd genieten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die luchten hier, daar kan ik geen genoeg van krijgen 🙂 Fijn dat jij er ook zo van kunt genieten! En dank voor je lieve woorden…
LikeGeliked door 1 persoon
Door de jaren heen verandert een mens. Daar is niet eens een pijnlijk verlies voor nodig, al zet zoiets je onbewust toch aan het denken, denk ik. 💚
LikeGeliked door 2 people
Zeker Anna. Verlies (van een geliefd mens, van werk, van gezondheid) zet het leven in een ander perspectief. Daardoor is verandering vaak wat rigoreuzer dan ‘door de jaren heen’. 💕
LikeGeliked door 1 persoon
Rust roest niet. Wat mooi dat je alles had wat je wou, en nu nog. En Neil Young, daar heb ik nog heel even tijd voor denk ik dan 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had zelfs meer dan wat ik wou… vandaar wellicht dat ik nu gelukkiger ben met minder dan ik nodig heb 😉
LikeGeliked door 2 people
Door jouw woorden zit ik weer even op het ” Uteringskamp” – ergens in Drenthe. Het afstudeerweekend van een medestudent op de “Akademie voor Ekspressie en Kommunikatie”. We bouwden onze eigen tipi’s. We maken vuur, musiceren en luisteren naar verhalen en de wind. Onder de sterren dromen we over de toekomst …
Die toekomst is vandaag met een nieuwe toekomst en vanuit mijn ‘kampement’ aan de andere kant van onze planeet zie ik dezelfde sterren maar heel anders gerangschikt. Ik luister naar muziek van een naburig feest en naar de wind en binnen ga ik op zoek naar Neil Young … voor altijd … jong.
LikeGeliked door 1 persoon
Ah Koen, wat een fijne reactie! Ook even nostalgie aan de andere kant van de aarde. Mooi! Onder dezelfde sterren inderdaad… dat geeft het perspectief mooi weer 💕 Forever young van geest!
LikeGeliked door 2 people
Vroeger vond ik Neil nogal jammeren, maar idd ik waardeer hem steeds meer. Je beschrijft dit prachtig! Thanx!
LikeGeliked door 1 persoon
Alsjeblieft 🙏☺️
LikeLike
Schrijverstalent ben je toch. Neil Young. De waardering begint hier ook langzaam aan te komen.
LikeGeliked door 1 persoon
En zo oud ben je nog helemaal niet! En dank ☺️🙏
LikeLike
Wat een mooi stukje Anuscka. Ik weet niet waarom, maar ik krijg er kippenvel van. En Neil Young zal vandaag in stilte vast dit nummer blijven zingen in mijn gedachten. (appelcompote met vlierbessensap klinkt overigens helemaal het proberen waard) groetjes en fijne week, Hanneke
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Hanneke, voor je mooie woorden. De appelcompote is goed gelukt 😉 Ik wens jou ook een fijne week!
LikeGeliked door 1 persoon
Een blog vol weemoed en tevredenheid. Wie dat samen kan doorleven is een rijk mens.
LikeGeliked door 2 people
Helemaal eens Anne. Daar ben ik ook elke dag dankbaar voor!
LikeLike
Prachtig! Doorvoeld en diep.
Ik voel het zinderen tot hier.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank Kirstin! Fijn dat je even meezindert 😉
LikeLike
Wow. Anuscka! Hoe prachtig verwoord. Ik las net ergens anders een quote dat we alleen kijken naar wat we nog niet hebben, en niet naar wat we al hebben gehad. En dat laatste is zo belangrijk. Nogmaals, mooi ge -en beschreven. XxX
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Patty! Dat klopt. Het was veel, het was mooi, het was meer dan genoeg 😉 XX
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor het delen.
Sinds mijn 14 e jaar ben ik fan van Neil Young. Momenteel studeer ik juist op dit lied Heart of Gold. Blijft een prachtig lied. Veel van Neil Young komt bij mij binnen.
De DVD prairie wind heeft op mij een onuitwisbare indruk achter gelaten. Momenteel mag ik het genoegen smaken dat ik een bijdrage mag leveren aan het Neil Young festival Zuidhorn.
Mogen wij u daar volgend jaar ook verwelkomen? Voor meer informatie volg mijn blog of mijn twitter account.
Meer over mijn eerste aanraking met het werk van Neil Young kan u – als u dat zou willen – lezen op mijn blog http://www.harrybartelds.com
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Harry, welkom hier! Actief in Holtenbroek ook, zie ik op je site. Daar heb ik heel wat jeugdjaren doorgebracht.
Heart of Gold is een prachtig lied ja, succes met studeren! Ik volg je blog, dus ik blijf op de hoogte 😉
LikeGeliked door 1 persoon