Of: De moestuin, wat er niet lukte…
Radijs. Prei. Bermbloemen. Kolen?
(Als ik het hierbij zou laten, zou dit het kortste blog uit mijn ‘carrière’ zijn, en alhoewel schrijven schrappen is, typ ik toch nog maar even verder)
Nu is ‘niet lukken’ een groot woord. Net als ‘fout’.
Maar waar echt gewoon niks van terecht kwam was het bloemenzaad dat onze gemeente jaarlijks beschikbaar stelt aan inwoners om de bermen vlinder- en bijvriendelijk te maken. Ik strooide het rijkelijk aan de rand van de berm, maar er kwam geen enkele bloem op.
Vaak bleek ook dat (groente)zaad te oud was. Twee jaar is wel het maximum, zo weten we nu. Restjes uit de periode Makkelijke Moestuin: nee, dat wordt niks meer na vijf jaar. En prei heeft diepe, losse grond nodig. Onze stompe kleipreien hebben we dus mooi in bloei laten schieten, en die bollen hangen nu te drogen. Eens kijken of we met dit zaad volgend jaar wél mooie slanke preien kunnen kweken!
Voor de rest was het in onze moestuin qua problemen vooral een kwestie van delen. Ons eten delen met allerlei beestjes…
Het principe van natuurlijk moestuinieren dat je allerlei gewassen door elkaar heen zet om ‘plaag’dieren zo op een vals spoor te zetten, bleek in het geval van de kolen in de praktijk anders dan de theorie. Zowel de rode kolen als de boerenkolen zijn deels opgegeten door de rupsen van koolwitjes en andere vlinders.
In eerste instantie hebben we nog geprobeerd de eitjes en de rupsen te verwijderen, maar uiteindelijk besloten we te delen. We hebben de rupsen hun gang laten gaan, én desondanks gisteravond genoten van onze eerste eigen boerenkool – en er staan nóg wel een paar maaltjes. En dat geldt ook voor de aangetaste rode kolen. Je kunt dus ook de ‘plaag’dieren zien als andere wezens die net zo goed als wij recht hebben op eten en leven 😉
Nu lukt mij dat makkelijk met fraaie, aaibare rupsen en prachtige vlinders. Met slakken ligt dat toch iets lastiger. Want de andere grote plaag in de tuin blijven de tijgerslakken en de ‘moordslakken’ – zo heten ze hier en dat zegt genoeg.
Ze vermoorden alles wat ze tegenkomen in de moestuin, en vooral jong, fris groen blad heeft het moeilijk. Rucola, bietjes en radijsjes hebben het in de eerste periode in onze tuin erg moeilijk. Van de radijsjes is dit jaar daarom niets terecht gekomen. Aan andere soorten sla, andijvie of basilicum beginnen we niet eens.
De slakken vermoorden we. Maar in de landerijen om ons heen liggen blijkbaar hele batterijen eieren, want het houdt gewoon niet op…
Minder fijn zijn ook de (vermoedelijk) rattentandensporen op al onze pompoenen. Op enig moment viel Jacob een pompoen met een gat erin op, met ervoor allemaal vliesjes van de zaden… hier had iemand zich – lekker warm en droog – bol gegeten aan vruchtvlees en zaden… Die ene pompoen hebben we laten liggen, de rest ligt nu te wachten op verwerking. Direct, in een maaltijd, of voor later gebruik in een chutney. Als dat zo mag heten als je geen suiker gebruikt 😉
Niet evident dat groenere leven 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, nee, zeker niet!
LikeLike
Hebben jullie wel eens cacaoschilleb geprobeerd rond de wortels? Ruikt je tuin ook nog lekker van 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Elline! Dat hebben we ooit bij ons vorige huis geprobeerd, maarrrrr…. daar bleek onze hond Odin dol op te zijn en dat was dan weer niet echt handig… zowel chocola als cacaodoppen zijn giftig voor honden. Toen we net met de moestuin begonnen, hadden we gaas geplaatst om Odin daar weg te houden, maar inmiddels mag hij er gewoon in. En om nu dat gaas dan weer terug te plaatsen… nee. Dank voor de tip, maar voor ons werkt dat dus niet 🙂
LikeLike
Ik ken het hoor,alle jonge plantjes van zorgvuldig opgekweekte bloemen en groenten die na 1 nacht soms al allemaal verdwenen zijn. De mördare snigel,die bruine glibber,is de grootste boosdoener maar de tijgerslak NIET! Die eten geen groene planten maar schimmels en zelfs andere naaktslakken. Niet doodmaken dus want hij is nuttig, gelukkig!
LikeGeliked door 1 persoon
Ah! Dat wist ik nog niet, van die tijgerslak! En alhoewel ik geen enkele reden heb om aan jouw woorden te twijfelen, ga ik ze volgend jaar – want het lijkt alsof ze zich nu toch aan het terugtrekken zijn voor de winter – eens goed in de gaten houden. En als ze inderdaad niet aan ons frisse groen komen, gaan we ze maar eens sparen dan 🙂 Letterlijk, en figuurlijk 😉
LikeLike
Ja heel goed! Ik ben dan ook benieuwd naar de uitslag van je onderzoek en of de tijgerslakken zich aan de regels houden!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik laat het je weten!
LikeLike
Hoe vermoorden jullie de slakken? Hier worden de slakken graag verorberd door bepaalde vogels. Toch heb ik nog veel hinder van naaktslakken die de kozijnen opeten. Alle verf enzo eraf halen en met een niet-smakelijke verf overschilderen zal de enige oplossing zijn. Veel extra werk want de klus was net geklaard.
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve help, dat is nog een graadje erger zeg: slakken die jouw huis ‘opeten’, in plaats van jouw eten… dat doen ze hier gelukkig niet! Wij strooien ecokorrels, waardoor de slak als het ware ‘uitdroogt’. Dit jaar was het gewoon heel erg, omdat we vorige winter helemaal geen vorst hebben gehad (en geen enkel slakkenei dus bevroor). Misschien heb je iets aan deze link met informatie: https://edepot.wur.nl/340701
En succes met verven!
LikeGeliked door 1 persoon
Onze schilder vertelde dat slakken ook dol zijn op kit …
LikeGeliked door 1 persoon
Rare beesten, die slakken!
LikeLike
Ja, klopt. Het is de alcohol die erin zit waar ze dol op zijn. Denk aan de bierval. De nieuwe kit is op basis van polyurethaan; minder rek, minder UV-bescherming, vrij stug. In de verf bleek het de citrus te zijn die ze lekker vinden. Enfin, ik ben nog veel meer te weten gekomen.
Ze zullen ervan lusten, die slakken.
LikeGeliked door 1 persoon
In de zomers dat het hier stikte van de naaktslakken verzamelde ik ze ‘s morgens en ‘s avonds en deponeerde ze zo ver mogelijk weg van onze tuin. Soms had ik het idee dat ze sneller terug waren dan ik kon lopen, haha. Afgelopen twee zomers nauwelijks naaktslakken gezien. Dat van die tijgerslak wist ik niet, die mag dus blijven in de toekomst 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat rapen en wegbrengen heeft manlief ook een tijd gedaan, maar inderdaad: dat leek uiteindelijk een vrij nutteloze bezigheid… Het hangt ook erg af van de winter, en vorige winter heeft het hier niet gevroren en dan overleven alle eitjes… We hopen nu dus op een ‘echte’ winter! 😉
LikeLike
of een (te) droge zomer ….. 🙁
LikeGeliked door 1 persoon
Slaksgewijs wellicht wel ja, maar verder… ik hoor juist van veel plekken dat de grondwaterstand overal veel te laag is. Dus de zomers moeten natter… 😉
LikeLike
Mijn theorie is dat slakken altijd houden van het eten waarin of waaronder ze geboren worden. Soms denk ik (wanhoop ik) dat er geen planten bestaan die “onze” slakken niet lusten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat vermoed ik inmiddels ook. En ja, net zo wanhopig onderhand… zucht
LikeLike
Het houdt je wel bezig zo hè😁 En dat van dat oude zaad, dat herken ik helaas. Hier is ook veel niet opgekomen of op een andere manier gesneuveld. En weinig kersen en pruimen, ook dat. Maar dat lag aan een paar vorstdagen toen ze net bloesem hadden.
Wat aardappels wecken betreft zou je kunnen kijken bij de groep Wecken is hip op FB. Ik heb het zelf nog niet gedaan, gaat vaak mis blijkbaar maar de crux zit hem in een goede vastkokende aardappel en veel spoelen….
Fijne zondag x
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Ingrid, dank je wel voor de tip, ik ga eens kijken bij die groep. Jij ook een fijne zondag! X
LikeGeliked door 1 persoon