Ook wij zullen er nu aan moeten geloven. Schreef ik vorige keer nog heel optimistisch over hoe goed het hier in DK gaat, en dat ik nog met gemak alle restricties kan vermijden – ineens is alles anders. Schiet het aantal positieve geteste personen omhoog* (zie de MAAR onderaan deze log) en dus (?) komen er weer meer restricties van onze vrijheid. ‘Maar met mate’, aldus ‘onze’ Mette.

Wat voor velen van jullie al lang ‘het nieuwe normaal’ is –  een gegeven overigens waar ik mij tegen zal blijven verzetten – gaat hier nu ook gelden. Voor mij persoonlijk betekent dat een mondkapjesplicht bij het boodschappen doen, als ik in Design Agger werk, en bij de yoga in het gebouw van voordeur tot mat… en geen verjaardagsfeestje van de buurvrouw volgende week, vermoed ik. Het verzamelverbod is van 50 naar 10 verlaagd.

Tijd voor opnieuw prioriteiten afwegen.

‘Als een mondkapje in de supermarkt verplicht wordt, doe ik geen boodschappen meer!’, heb ik tot nu toe dwars en strijdlustig geroepen, omdat ik niet ‘zomaar’ mee wil gaan in een gedragsexperiment. Manlief kijkt er iets anders tegen aan, en dus hadden we al op voorhand besloten dat HIJ dan voortaan alleen de boodschappen zou doen. Je mag overigens formeel toch al niet meer gezellig samen je inkopen doen.

Hoe we zouden omgaan met onze bejaarde buurman, daar waren we nog niet uit, maar daar heeft hij zelf de afgelopen week een duwtje in een aanvaardbare richting aan gegeven. Bij een bezoek aan de apotheek lazen we buiten op een bord: maximaal 5 klanten binnen, en svp niet wachten in het tochtportaal. 

Bij binnenkomst bleken er vijf mensen te staan. Die enigszins verstoord in onze richting keken toen nummer 6 en 7 niet rechtsomkeert maakten, maar een volgnummertje trokken. ‘We are one’, zei buurman op een toon die geen tegenspraak duldde, terwijl hij mijn arm wat steviger vastgreep. Hij bleek meteen aan de beurt te zijn. Blijkbaar stonden die vijf mensen te wachten op hun medicijnen. En ja, wie moet er dan naar buiten? 

Bij terugkomst wachtte er bij hem thuis een klusjesman. Buurman was de afspraak glad vergeten. Terwijl wij opnieuw stevig gearmd van auto naar voordeur schuifelden, vroeg de man: ‘Familie?’, op een toon van ‘je bent toch niet zo gek om met een niet-naaste in het openbaar gearmd te gaan’… ‘Næsten – bijna’, antwoordde buurman.

En zo kwam de beslissing als vanzelf om voorlopig met z’n drietjes op indkøbstur te blijven gaan. Buurman en ik als 1 schuifelend organisme. Buurman zonder mondkapje (‘ik ben te oud’ heeft hij nu zo vaak gehoord dat het nu ook zijn excuus is voor het omzeilen van de regels 😉 ), ik met hoogst waarschijnlijk een sjaal voor neus en mond. Manlief is, mét mondkapje, binnen 5 minuten klaar met onze boodschappen en wacht dan netjes buiten.

Design Agger is weer een ander verhaal. ‘Ik ga niet meer naar de winkel als een mondkapje ook daar verplicht wordt’, riep ik net zo dwars en strijdlustig de afgelopen maanden. Wetende echter dat de praktijk veel weerbarstiger zou zijn… ‘de winkel’ is namelijk veel meer dan alleen dat. 

Het is de plek waar ik mijn Deense conversatie kan oefenen (en als het stil is: mijn Deense lesjes leer). Waar ik de foto’s van manlief en mijn eigen voddenkleden verkoop, wat een klein extra spaarpotje oplevert. Waar ik verdien in natura, voor mijn inzet op allerlei gebied. Waar ik inmiddels de sparringpartner en het geweten van mijn collega c.q. baas ben, en zij míjn steun en toeverlaat op velerlei gebied.

Zou ik dat allemaal willen opgeven uit halsstarrigheid geen mundbind te willen dragen? Nee dus. Iets wat overigens ook meehielp een nieuw standpunt in te nemen was het voorstel van collega om ‘mondvizieren’ op te zetten zo gauw er klanten binnen komen. Ik blijf het te gek voor woorden vinden dat we iets moeten dragen, maar een vizier is in ieder geval doorzichtig en staat wat verder van je mond en neus af, waardoor je beter kunt blijven ademen. Je hele gezicht, inclusief uitdrukking, blijft zichtbaar. En je make-up schijnt beter te blijven zitten, maar goed, dat is voor mij geen argument 😉 (Op de foto hierboven overigens een Louis Vuitton vizier – dat wordt ‘m niet hoor!)

De dag na de persconferentie, waarop de aangescherpte regels bekend werden gemaakt, ben ik dus diep bij mezelf te rade gegaan. Daarbij wogen ook de vragen mee die Koen stelde bij de vorige blog. ‘Is deze mevrouw (ik, dus) asociaal of een complotdenker? Omdat ik dat laatste niet kan rijmen met hoe ik je (digitaal) ken zou ik meer willen weten.’

Ik ben beide. Of beide niet, afhankelijk van hoe je beide begrippen uitlegt. Ik ben geen sociaal persoon in die zin dat ik (veel) mensen om me heen fijn vind, of uitgaan, of ‘gezellige groepsactiviteiten’. Ik ben een introvert, en soms beschouwen extroverts dat als niet (=a) sociaal… Maar hoewel goed zorgen voor met mezelf een vrij hoge prioriteit heeft, is het niet zo dat ik bewust mijn ogen sluit voor de noden van een ander.

En wat betreft complotdenken: het is geen rocketscience dat de rijksten der aarde tevens de machtigsten zijn. Dat is al sinds de oudheid zo. En net als met bloed geldt met macht: als je het eenmaal hebt geproefd, wil je meer en ga je over lijken om je doel te bereiken. Dus complotten? Nee. Maar me zomaar neerleggen bij al die ‘machtsspelletjes’? Ook niet, dus… 

*Er is sprake van een ‘recordbesmetting’ van 945 gevallen. In de afgelopen 24 uur zijn 57.902 monsters afgenomen, op een totaal van 4.905.817. Dat betekent dat het aandeel positieve tests daarmee 1,63 procent is. Of, zoals een expert het hier zegt: ‘Het hoge aantal heeft waarschijnlijk meer te maken met testpatronen dan met de epidemie’. Zie het hele artikel hier, Wel in het Deens natuurlijk 😉