12 dagen, 12 verhalen

Vraag: ‘Wat hoop je door te geven aan volgende generaties?’
Dier: nummer 30 – Konijn – ‘Je zult je angsten aanroepen en je angsten zullen naar je toekomen.’

Magie waart nog steeds rond in het Gele Huis, en daar word ik blij van. Het antwoord op de vraag van vandaag, tja, daar heb ik dit blog al vol van geschreven en staat in de ondertitel. Minder is meer. Dus een voor de hand liggend antwoord als ‘een zo ongeschonden mogelijke aarde’ gaat het niet worden.
Eén van de oorzaken van het uitputten van de aarde is naar mijn idee de overbevolking. ‘Misschien kunnen we het daar eens over hebben dan?’, opper ik, waarop Jacob met een knipoog zegt: ‘Zul je zien dat je zo Konijn pakt’. En wie rent er als een schicht de stapel uit?
Maar zie: Konijn brengt niet de boodschap die we dachten (‘gaat heen en vermenigvuldigt u’). Konijn staat voor angst. En dat blijkt een heel mooi thema om in te duiken. Want is het ook niet angst die de mensheid ertoe drijft onze aarde uit te buiten? Net zo goed als dat het angst is die tot discriminatie, terrorisme, oorlogen en genocide leidt – angst voor de ander, een andere cultuur, een ander geloof, andere normen en waarden.
Angst voor honger maakt dat onze graanschuren en koelkasten nooit vol genoeg kunnen zijn.
Angst voor lijden door ziekte, met als ultieme staat-van-zijn de dood, zorgt ervoor dat we slaven zijn geworden van magische poeders, elixers en GENTECH die voor quasi-onsterfelijkheid moeten zorgen.
Angst voor uitsluiting zorgt ervoor dat we een nóg luxere auto dan de buurman willen hebben, meer kleding dan de buurvrouw, onze kinderen een nieuwere PlayStation dan de buurkinderen en dat we reizen naar nóg exotischer oorden.
Het rijtje is oneindig.

‘Konijn is de Angstroeper. Hij gaat naar buiten en roept: ‘Adelaar, ik ben zo bang voor jou.’ Als Adelaar hem niet hoort, roept Konijn harder: ‘Adelaar, blijf uit mijn buurt!’ Adelaar, die hem nu hoort, komt naar hem toe en eet hem op. Konijn roept net zo lang om lynxen, wolven, prairiehonden en zelfs slangen, totdat ze komen.
Zoals dit verhaal laat zien, zijn mensen met de kracht van Konijn zo bang voor tragedie, ziekte, rampen en ‘genomen worden’, dat ze deze angst juist aantrekken om hen een lesje te leren. Het kernthema is hier: datgene waaraan je weerstand biedt, zal voortduren! Je zult worden wat je het meest vreest.’

Met onze manier van leven in het Gele Huis proberen wij juist andere oplossingen aan te geven voor verschillende levenssituaties.
Angst voor honger hoeven wij niet te hebben als je ervaart en áánvaardt dat genoeg genoeg is. Dat kan bijvoorbeeld door te luisteren naar je maag als je eet. Of door niet aan elk knorrend gevoel meteen gehoor te geven – je gáát niet dood als je niet onmiddellijk een zak chips leeg eet. Als je in de gelegenheid bent een moestuintje aan te leggen, ervaar je wellicht net als wij het gevoel van rijkdom en verwondering hoe makkelijk het eigenlijk is deels voor je eigen eten te zorgen. Als je je verdiept in de ‘eetbare natuur’ ontstaat er misschien net als bij ons een gevoel dan dankbaarheid dat je niet voor alles met een mummelbind op naar de supermarkt hoeft. In de natuur kun je ook nog eens een keer ongehinderd ademhalen.
Lijden is misschien niet altijd te voorkomen, evenmin is ziekte dat. Maar ‘gifloos’ eten en drinken vermindert wel de kans dát je gaat lijden aan een ziekte. Als je goed luistert en kijkt naar je eigen lijf, wéét je dat je niet voor elk pijntje of vlekje naar de dokter hoeft. Soms gaan dingen over, en soms zijn het tekenen van ouder worden. En wijzer.
De mens is een groepsdier. Soms kunnen we niet mét elkaar, meestal kunnen we niet zónder elkaar. Maar wat is er op tegen het zwarte schaap in een witte kudde te zijn? De vis die tegen de stroom in zwemt? Jouw eigen, unieke kwaliteiten trouw te blijven in plaats van ze te laten ondersneeuwen in de grootste gemene deler?
In een land wat de grootste varkensexporteur (en misschien ook wel varkensvlees-etende-natie) van de wereld (!) is, proberen wij als veganisten in de praktijk te bewijzen dat er écht wel alternatieven zijn. In datzelfde land waar volgens recente krantenkoppen de alcoholcultuur de overhand heeft (elke volwassen Deen drinkt gemiddeld 636 glaasjes per jaar. Reken maar uit) proberen wij met onze watertjes en theetjes denkbeeldige steentjes in het water te gooien en rimpelingen te veroorzaken. Door dergelijke dingen te dóen, verdwijnt je angst om ‘er niet bij te horen’. Sterker nog: wil je er misschien niet eens meer bijhoren.

Wat wij dus hopen door te geven aan volgende generaties? Dat ze geen angst hebben, maar in staat zijn de manier te veranderen waarop ze nu wellicht tegen de huidige omstandigheden aankijken. Dat ze daarna in beweging komen, en invloed op hún omgeving gaan uitoefenen.

Morgen, de 12e dag, het laatste verhaal. Welke boodschap zet Waterjuffer op een billboard waar dagelijks duizenden mensen langskomen?