over bewuste keuzes, eenvoudig leven, terug naar de natuur… met als rode draad onze emigratie naar Denemarken
Soms het ‘nu’, soms een terugblik. Op hoe het ‘vroeger’ was. Soms een herinnering, altijd verwondering – over de weg die we al hebben afgelegd
Terwijl de mussen bijkans dood van het dak vallen van de hitte lig ik in een heet bad te luchtfietsen. Er vallen overigens wel meer vogels echt dood van het dak, maar dat komt omdat ze vergiftigde buxusrupsen (zeg dat maar eens tien keer snel achter elkaar) hebben gegeten, en da’s een ander verhaal. Daar … Meer lezen over Kouwe kleren
Ergens in de afgelopen dagen is de sticker ‘Verkocht onder voorbehoud’ over de tekst ‘Te koop’ geplakt op het bord in de voortuin. Dat wás het al weken geleden, maar nu is het zichtbaar en worden we enthousiast gefeliciteerd door buren. Maar ja: dat voorbehoud hè… Morgen is D-day. Met de D van Duidelijkheid over … Meer lezen over Onder voorbehoud
Sinds dat enorme brok amethist van 100 kilo uit onze woonkamer verdween lijkt het een beetje uit met de liefde voor stenen en mineralen. Het afscheid nemen was net zo’n bewuste keus - in het kader van onze minimaliseer- en emigratieplannen - als jaren daarvoor de aanschaf ervan. Toch voelde het alsof het hart uit … Meer lezen over You can’t always get what you want…
Tja, niks onzichtbaar huppelen. Ineens zit ik ingestort thuis. Een waterig hoopje ellende. Doodmoe van al het gedoe. Op het werk, op marktplaats, thuis - waarom moet ik nou ook zo nodig opruimen, minimaliseren, emigreren? Niet meer in staat op de namen te komen van collega’s die al een jaar lang elke week een sleutel … Meer lezen over Niets
“Iedereen begrijpt het. Vrede en vreugde, daar gaat het om. Wijze vrede en rustige vreugde. Gewoon gelukkig zijn. Toch vergeet bijna iedereen het, telkens weer.” Het mailtje met uitleg over de wijze woorden in de Tao Te Tjing komt in mijn mailbox op een moment dat bij mijn de vrede en de vreugde ver te … Meer lezen over Onzichtbaar huppelen
Met z’n tweeën stormen ze mijn ‘hok’ binnen, het hoofd van de Unit waar ik voor werk en de communicatie adviseur. Buiten is het feestje al aan de gang, en de een na de andere collega komt sleutels inleveren voordat ze aan de borrel gaan. ‘Mogen we je beeldscherm even gebruiken?’ is de vraag. … Meer lezen over Dag huis…
Met bruinverbrand hoofd, in losse bloes en spijkerbroek na een ochtend dahlia’s en aardperen poten op het schooltuinencomplex van zijn broer, komt Jaap even op mijn werk langs. Hijzelf heeft zojuist in het makelaarskantoor zijn handtekening gezet onder de verkoop-overeenkomst, en ik mag mede-paraferen. Vervolgens gaan de papieren naar de kopers in spe, en is … Meer lezen over Een, twee, drie, in Godsnaam
Op de terugweg naar Nederland rijden we achter een auto, waar een grote teddybeer op de hoedenplank ligt. Ineens vliegt het me aan. Wat heb ik gedaan? Al mijn beren zomaar weggegeven! En niet alleen mijn beren, maar ook… Het is het begin van een kettingreactie van spijtgedachten. Het wordt een rare reis. We gaan … Meer lezen over Van beren, spijt en ooievaars
Stiekem kan ik er wel om lachen: om de dikke, vette knipoog die ik vanuit het universum krijg. Mijn hele werkzame leven is het me gelukt waar te maken wat ik mezelf als kind al beloofde: ‘ik wil geen saaie kantoorbaan!’. Daarbij was ‘saai’ vooral synoniem aan ‘regelmatig’. Nu ik dit jaar de laatste maanden … Meer lezen over Nine to five
‘De anesthesist prikt, zegt dat ik een uiensmaak krijg, ik probeer alles om erbij te blijven, maar ik zak heel langzaam in een hele diepe, donkere put. Achteraf een nare ervaring. Er gebeurt iets met je tegen je wil in, je hebt zelf geen controle meer over je eigen lichaam en geest. Je bent weg … Meer lezen over Opruimen: dat ‘Major Tom’ gevoel
