Over eenvoudig leven aan de rand van Nationalpark Thy
De morgen begint mistig, maar al snel trekken de ‘witte wieven’, zoals ik ze ken uit de Achterhoek, zich terug op zee. Als een donker lint aan de horizon lossen ze op. Er is een zuchtje wind. Het belooft een warme dag te worden. Aan de grote hoeveelheid spinrag merken we dat het nazomer is, … Meer lezen over Van spinrag, dronken vlinders en gakkende ganzen
We waren goed en wel geïnstalleerd in het Gele Huis toen we ons eerste bezoek al ontvingen. Een cosmopolitische kennis, die na al onze verhalen met eigen ogen wel eens wilde zien wat het toch was dat ons zo trok hier. ‘Maar is hier dan helemaal niets te doen?’, vroeg ze op zeker moment in … Meer lezen over Over ervaringsarmoede en ontveling
Het inpakken ging niet eerder zo vlot: wat we deze keer mee hadden genomen naar het Gele Huis blijft in het Gele Huis. Het kachelhout hebben we opgestookt. De inductieplaat is geïnstalleerd. De stekjes hebben een plek in de tuin gekregen. Het verwerken van de gele beits is nog een klusje voor een volgend verblijf. … Meer lezen over Leeg terug
We zijn goed en wel thuis als de duisternis invalt en we ineens met veel misbaar in de vorm van zwaai- en knipperlichten een brede vrachtwagen voorbij zien knipperen. ‘Het lijkt wel een strooiwagen’, zegt Jaap. ‘Ja hoor’, reageer ik, ‘de ijsbloemen staan ook al op de ramen’. Als het vuur in de kachel weer … Meer lezen over Weersverwachting: slud eller sne!
De dag van vertrek is al net zo druilerig al gisteren. Het is 9 graden en grijs. Het lijkt wel herfst! Het zomervakantiegevoel wil nog niet zo komen. We zijn al een heel eind onderweg op de Duitse autosnelweg als de bewolking wat lijkt te breken en uit de speakers “Let the sunshine in” klinkt. … Meer lezen over Het wil maar geen nacht worden
Veertien jaar geleden dachten we nog niet aan emigreren. Was mijn verhuizing van Deventer naar Nijmegen een logische en makkelijk te nemen stap waar niet lang over nagedacht hoefde te worden. De verkoop van mijn huis was rap geregeld. Mijn leven in de boekenstad was af. Al het voorbijgegane nam ik mee in mijn hart, … Meer lezen over Het beloofde land
Denen zijn informele mensen – dat hebben we gisteren gemerkt in het makelaarskantoor waar we niet met meneer Gravesen of mevrouw Hundahl hebben gesproken, maar met Jørgen en Mette. We ervaren het vandaag als we niet via de voordeur worden binnengelaten, maar in de erker welkom worden geheten en door de achterdeur het huis betreden. … Meer lezen over Radonkort
