We hebben bericht van Carsten gekregen. Hij heeft contact gehad met het ministerie van Justitie en kan op grond daarvan eigenlijk niks concreet zeggen over onze kansen. Opnieuw benadrukt hij dat als we nu meteen in Denemarken zouden komen wonen, er geen enkel probleem zou zijn. Het klinkt als een hartelijke uitnodiging… maar dit is voor ons nog niet aan de orde.

Carsten stuurt met de mail ook informatie mee, waaronder een link naar de site van het ministerie van Justitie. Hier is alle regelgeving te vinden over buitenlanders in Denemarken – in het Engels, gelukkig. Bovendien biedt hij aan ons te helpen met het invullen van het toestemmingsverzoek om als niet-Deen een huis te kopen waar we niet meteen permanent kunnen wonen.

We weten dat onze kansen om Casa del Maja nu te mogen kopen, gering zijn. We hebben geen familie in Denemarken. Ook geen bijzonder dierbare vrienden. En hebben wij zo’n ‘uitzonderlijk sterke band’ met Denemarken als wordt bedoeld? We gaan het zien. Onder het oer-Hollandse motto ‘nee heb je, ja kun je krijgen’ gaan we Carsten vragen ons terzijde te staan bij het indienen van een officieel verzoek.

En we schrijven ons meteen in voor een cursus Deens. Zodat we straks op het formulier bij de vraag ‘do you understand/speak/read/write Danish?’ niet alleen een mager ‘ja, een heel klein beetje’ hoeven in te vullen, maar een ‘ja, een heel klein beetje, MAARRR…’ Na betaling kunnen we meteen de hele cursus, die 14 maanden gaat duren, downloaden en starten. Bij dat downloaden valt de kop van het laatste hoofdstuk op: Danmark er det lykkeligste land i verden, oftewel: Denemarken is het gelukkigste land ter wereld.

Een citaat uit dat hoofdstuk: “We hebben een lage werkloosheid, we kunnen het ons veroorloven om onze appartementen te voorzien van Arne Jacobsen stoelen en andere design meubelen, we gaan naar Tivoli en betalen grif voor onze café latte. De koninklijke familie domineert het heden, de Vikingen het verleden, en we zijn erg trots op ons sociale stelsel. Hoewel de huizenprijzen dalen en de financiële crisis bijt, kan dat ons goede humeur niet verpesten. Kort gezegd: Denen zijn het gelukkigste volk.”

Kunnen we dat ook niet ergens kwijt op dat toestemmingsverzoek?