over bewuste keuzes, eenvoudig leven, terug naar de natuur… met als rode draad onze emigratie naar Denemarken
Ergens in de afgelopen dagen is de sticker ‘Verkocht onder voorbehoud’ over de tekst ‘Te koop’ geplakt op het bord in de voortuin. Dat wás het al weken geleden, maar nu is het zichtbaar en worden we enthousiast gefeliciteerd door buren. Maar ja: dat voorbehoud hè… Morgen is D-day. Met de D van Duidelijkheid over … Meer lezen over Onder voorbehoud
Sinds dat enorme brok amethist van 100 kilo uit onze woonkamer verdween lijkt het een beetje uit met de liefde voor stenen en mineralen. Het afscheid nemen was net zo’n bewuste keus - in het kader van onze minimaliseer- en emigratieplannen - als jaren daarvoor de aanschaf ervan. Toch voelde het alsof het hart uit … Meer lezen over You can’t always get what you want…
Tja, niks onzichtbaar huppelen. Ineens zit ik ingestort thuis. Een waterig hoopje ellende. Doodmoe van al het gedoe. Op het werk, op marktplaats, thuis - waarom moet ik nou ook zo nodig opruimen, minimaliseren, emigreren? Niet meer in staat op de namen te komen van collega’s die al een jaar lang elke week een sleutel … Meer lezen over Niets
“Iedereen begrijpt het. Vrede en vreugde, daar gaat het om. Wijze vrede en rustige vreugde. Gewoon gelukkig zijn. Toch vergeet bijna iedereen het, telkens weer.” Het mailtje met uitleg over de wijze woorden in de Tao Te Tjing komt in mijn mailbox op een moment dat bij mijn de vrede en de vreugde ver te … Meer lezen over Onzichtbaar huppelen
Met z’n tweeën stormen ze mijn ‘hok’ binnen, het hoofd van de Unit waar ik voor werk en de communicatie adviseur. Buiten is het feestje al aan de gang, en de een na de andere collega komt sleutels inleveren voordat ze aan de borrel gaan. ‘Mogen we je beeldscherm even gebruiken?’ is de vraag. … Meer lezen over Dag huis…
Met bruinverbrand hoofd, in losse bloes en spijkerbroek na een ochtend dahlia’s en aardperen poten op het schooltuinencomplex van zijn broer, komt Jaap even op mijn werk langs. Hijzelf heeft zojuist in het makelaarskantoor zijn handtekening gezet onder de verkoop-overeenkomst, en ik mag mede-paraferen. Vervolgens gaan de papieren naar de kopers in spe, en is … Meer lezen over Een, twee, drie, in Godsnaam
Op de terugweg naar Nederland rijden we achter een auto, waar een grote teddybeer op de hoedenplank ligt. Ineens vliegt het me aan. Wat heb ik gedaan? Al mijn beren zomaar weggegeven! En niet alleen mijn beren, maar ook… Het is het begin van een kettingreactie van spijtgedachten. Het wordt een rare reis. We gaan … Meer lezen over Van beren, spijt en ooievaars
Ik zit nog in m’n pyjama als een van de rietdekkers ineens zijn auto op het gras voor ons huis parkeert. Lichte paniek. We hebben nog niet echt een plan voor Odin, bij onverwacht bezoek. Odin houdt niet van bezoek, dus als we weten dat er gasten komen gaat Odin de tuin in, of bij … Meer lezen over Wat doen we met de hond?
De drie staan als ouwe wijven met elkaar te kletsen. Over hoe de zaken gaan, het weer, over ons en – natuurlijk, want daar komen ze voor – ons dak. Tenminste: dat dénk ik. Want ik versta er geen snars van. Ze mompelen binnensmonds door elkaar heen in het plaatselijke dialect en heel af toe … Meer lezen over Over stromannen en ouwe besjes
Vanwege alle geplande klussen zijn we deze keer met een auto vol hout afgereisd. Veel stekken – wilgen, hazelaars, wilde rozen, laurier -, de appelboompjes en rabarber uit eigen tuin, snoei- en sprokkelhout voor de kachel, maar ook steigerhout. Bij de grens, waar nog steeds gecontroleerd wordt, ben ik nog altijd bang dat we een … Meer lezen over De steigerplankenbedstee
