Het had weinig gescheeld of mijn yogacarrière hier was van heel korte duur geweest. Iemand uit de groep had voorgesteld of we tijdens de les niet beter een mondkapje zouden kunnen dragen. De buurvrouw/yogajuf gooide dit in de groepsapp, en een meerderheid reageerde met ‘ja, *hartje*, natuurlijk, geen probleem *hartje*’. Ik niet. In de groep … Meer lezen over Over yoga en mondluiers
‘Nu ben ik eindelijk aan de beurt, en nu ben ik te oud’
Gezond oud worden aan de buitenkant van Denemarken - deel 1* In de deuropening van de treincoupé staat een bibberende, zichtbaar vermoeide oude man. Zonder mondkapje, en zonder oogverband. Hij moet geholpen worden de stap naar het perron te maken. Onze hoogbejaarde buurman komt laat in de avond terug uit Kopenhagen. De dag ervoor zou … Meer lezen over ‘Nu ben ik eindelijk aan de beurt, en nu ben ik te oud’
Mee-eters
Of: De moestuin, wat er niet lukte… Radijs. Prei. Bermbloemen. Kolen? (Als ik het hierbij zou laten, zou dit het kortste blog uit mijn ‘carrière’ zijn, en alhoewel schrijven schrappen is, typ ik toch nog maar even verder) Nu is ‘niet lukken’ een groot woord. Net als ‘fout’. Maar waar echt gewoon niks van terecht … Meer lezen over Mee-eters
De moestuin: wat er wél lukte…
Heb ik dit seizoen toch nog helemaal niet geschreven over de moestuin… Dat ga ik nu goedmaken 🙂 En om maar met de deur in huis te vallen: niet alles lukt, en dat is fijn. Daar leren we immers het meest van. Het partytentgeraamte-met-bramen, daarachter een stukje moestuin Kwamen we vorig jaar om in de … Meer lezen over De moestuin: wat er wél lukte…
Mantra for Change
Op wat wel eens de laatste mooie zomeravond van dit jaar kan zijn fiets ik terug naar huis. De ondergaande zon, de zee en het Gele Huis tegemoet. Ik heb zojuist, samen met zo’n 25 andere vrouwen in de tot dorpshuis omgetoverde voormalige dorpsschool de mantra Sa Ta Na Ma gezongen aan het eind van … Meer lezen over Mantra for Change
Geen water meer
Vandaag zijn ze er weer: de mannen met graafmachines en zwaailichten. En nu gaan ze écht aan het werk. Vorige week waren we getuige van een wat vreemde pantomime op vrijdagmiddag. Dan wordt hier over het algemeen niet meer gewerkt, dus de komst van dezelfde machines, zenuwachtig heen en weer lopende mannetjes, druk gesticulerend, deed … Meer lezen over Geen water meer
Gemaskerd
Met zijn vijven komen ze binnen. Drie vrouwen, twee mannen. Duitsers. Gewend aan mondkapjesplicht. Op de drempel trekken vier van hen hun maskers omhoog, de jongste man - een puber - trekt zijn sjaal voor zijn gezicht. Hun ogen zijn onzichtbaar door zonnebrillen. Ik krijg het er acuut benauwd van. Het voelt bedreigend; alsof ze … Meer lezen over Gemaskerd
Recept voor roosvicee met een minimale ‘carbon footprint’
Het is vandaag Earth Overshoot Day - de dag dat we met z’n allen op aarde door al onze voorraden heen zijn. Kort door de bocht gezegd is alles nu ‘op’. Moet je je voorstellen als dat op microniveau in je eigen huishouden het geval zou zijn… Waarom we zo achteloos met onze aarde om … Meer lezen over Recept voor roosvicee met een minimale ‘carbon footprint’
Wie zwijgt en toekijkt…
In het Gele Huis lezen we elkaar elke avond, voordat we naar bed gaan, wat voor. We laten de waan van de dag achter ons als we onze beeldschermen sluiten. Dát willen we niet mee de nacht in nemen. Wel graag een sprookje, een kort verhaal of een andere tekst die ons aan het denken … Meer lezen over Wie zwijgt en toekijkt…
‘Doe je goesting’
Ik ben de afgelopen tijd een beetje stil geweest (net als Doutzen)*, geprobeerd het een en ander te snappen en dat lukt ook mij maar niet. Zoveel vragen… Heen en weer geslingerd tussen alle mogelijke antwoorden. In een blog van Frank Anrijs over angst in de moestuin vond ik wel een antwoord dat me aansprak: … Meer lezen over ‘Doe je goesting’
