over bewuste keuzes, eenvoudig leven, terug naar de natuur… met als rode draad onze emigratie naar Denemarken
Op de terugweg naar Nederland rijden we achter een auto, waar een grote teddybeer op de hoedenplank ligt. Ineens vliegt het me aan. Wat heb ik gedaan? Al mijn beren zomaar weggegeven! En niet alleen mijn beren, maar ook… Het is het begin van een kettingreactie van spijtgedachten. Het wordt een rare reis. We gaan … Meer lezen over Van beren, spijt en ooievaars
Ik zit nog in m’n pyjama als een van de rietdekkers ineens zijn auto op het gras voor ons huis parkeert. Lichte paniek. We hebben nog niet echt een plan voor Odin, bij onverwacht bezoek. Odin houdt niet van bezoek, dus als we weten dat er gasten komen gaat Odin de tuin in, of bij … Meer lezen over Wat doen we met de hond?
De drie staan als ouwe wijven met elkaar te kletsen. Over hoe de zaken gaan, het weer, over ons en – natuurlijk, want daar komen ze voor – ons dak. Tenminste: dat dénk ik. Want ik versta er geen snars van. Ze mompelen binnensmonds door elkaar heen in het plaatselijke dialect en heel af toe … Meer lezen over Over stromannen en ouwe besjes
Vanwege alle geplande klussen zijn we deze keer met een auto vol hout afgereisd. Veel stekken – wilgen, hazelaars, wilde rozen, laurier -, de appelboompjes en rabarber uit eigen tuin, snoei- en sprokkelhout voor de kachel, maar ook steigerhout. Bij de grens, waar nog steeds gecontroleerd wordt, ben ik nog altijd bang dat we een … Meer lezen over De steigerplankenbedstee
In de verte bekvechten een paar meeuwen. De knol van de buren krijgt ineens de kolder in de kop en galoppeert door zijn wei. Verder is het stil. Door de harde noordoosten wind staat het water in de fjord zó laag dat het lijkt of we zo naar de daar achter gelegen Agger Tange kunnen … Meer lezen over Vorst in het Gele Huis
Stiekem kan ik er wel om lachen: om de dikke, vette knipoog die ik vanuit het universum krijg. Mijn hele werkzame leven is het me gelukt waar te maken wat ik mezelf als kind al beloofde: ‘ik wil geen saaie kantoorbaan!’. Daarbij was ‘saai’ vooral synoniem aan ‘regelmatig’. Nu ik dit jaar de laatste maanden … Meer lezen over Nine to five
Tussen de losse papieren, bijeen gehouden door plastic en kartonnen mapjes, waarin ik deze weken flarden van mijn verleden weer vind, valt vandaag onderstaand gedicht op. Ter gelegenheid waarvan en in welke periode precies ik het ooit bewaard heb… ik weet het niet. Maar actueel is het. Op school stonden ze op het bord geschreven … Meer lezen over Gedicht op zondag: hebben en zijn
‘De anesthesist prikt, zegt dat ik een uiensmaak krijg, ik probeer alles om erbij te blijven, maar ik zak heel langzaam in een hele diepe, donkere put. Achteraf een nare ervaring. Er gebeurt iets met je tegen je wil in, je hebt zelf geen controle meer over je eigen lichaam en geest. Je bent weg … Meer lezen over Opruimen: dat ‘Major Tom’ gevoel
Na ettelijk opruimrondes door het huis, waarbij er veel overbodige dingen via stort, goede doelen, tweedehands winkels of Marktplaats verdwenen, breekt nu het lastigste jaar aan. Wat doe ik met al mijn hobbyspullen? Ga ik ooit nog zijde verven, potten bakken, kralen rijgen, mijn eigen kleding maken? Wat doe ik met een kastplank vol herinneringen … Meer lezen over Opruimen: herinneringen aan depressies
En dan zit je zomaar ineens weer cold turkey achter je bureau aan de balie alsof je niet twee weken in een geheel andere wereld hebt vertoefd. Een nieuwe collega in te werken die het team komt versterken, en oh wat relaxed is dat op 2 januari als alles nog op gang moet komen. En … Meer lezen over De lijnen zijn uitgezet
