Over eenvoudig leven aan de rand van Nationalpark Thy
Verhalen over verlies, dood, rouw, jezelf en de hele zin van het leven opnieuw uitvinden. Want ook dat hoort bij een juttersleven.
De motsneeuw spikkelt op mijn bril. In de mistige verte vormen de knipperende lichtjes van de rij windturbines een spookachtige landingsbaan voor buitenaardsen. De oostenwind neemt het geluid van kerkklokken uit het dichtstbijzijnde dorp mee. Op dit tijdstip moet dat een uitvaart zijn. Mijn gedachten zijn de hele middag al zo’n 800 kilometer zuidelijker, bij … Meer lezen over Alles is beschreven in water en in vuur
Ik zie ons meteen weer met z’n drietjes aan tafel zitten. Mijn moeder ongeduldig met een sigaret en een advocaatje-met-slagroom, ik een half boeketreeksverhaal uitlezend in de tijd die mijn vader nodig had om een woord te leggen. Geen vakantie zonder Scrabble. Avond aan avond, en soms tot diep in de nacht. Om die reden … Meer lezen over Jeg er en snydetamp
Mijn vader schreef méér dan alleen mooie volzinnen in reisdagboekjes. Toen ik eenmaal geboren was, stopte mijn moeder met de dagboekjes en nam mijn vader het schrijven over. De meeste boekjes die ik heb zijn dus ook onze vakanties door zijn ogen, in tegenstelling tot wat ik tot nu toe gepubliceerd heb, wat vooral mijn … Meer lezen over Het blauwe kistje
Dora was de zus die mijn moeder het meest na aan het hart lag. Van jongs af aan deelden zij alles met elkaar; niet zo verwonderlijk als je niet alleen de slaapkamer met elkaar deelt maar zelfs het bed. Noodzakelijk in een groot gezin (vier broers en vier zussen) waar de woonruimte schaars was. Die … Meer lezen over Dora: Zonder woorden
Afgelopen zondag was ze ineens weer heel dichtbij. Onverwacht. Ik had een mooie verdiepingsdag van de cursus therapeutisch harpspel en wilde even een blik werpen in het repertoireboek dat voor deze ‘muzikale nachtzoen’ wordt gebruikt. Ik sloeg het open bij dat ene lied dat ik nog steeds niet kan horen, laat staan meezingen, zonder tranen … Meer lezen over Licht, warmte en liefde
Het is een dun boekje waarin ik aan het gummen ben. Met potlood onderstreepte zinsneden. Uitroeptekens van herkenning. Ik kreeg het ooit van een lotgenote, in februari 1998. Een tijdlang was het mijn houvast, daarna verdween het in de kast waar het al die jaren onopvallend tussen andere boeken met hetzelfde thema stond. Al die … Meer lezen over Dagen van na-bestaan
Soms spoelt er iets aan op jouw stukje van dat onmetelijke strand dat ‘leven’ heet, dat het waard is meer dan vluchtige aandacht aan te besteden. Op het moment dat je het ziet, is er meteen een flits van herkenning, van herinnering. Je pakt het op, stopt het in je jaszak, en je weet meteen … Meer lezen over Steentjes en stokjes
