Denen zijn informele mensen – dat hebben we gisteren gemerkt in het makelaarskantoor waar we niet met meneer Gravesen of mevrouw Hundahl hebben gesproken, maar met Jørgen en Mette. We ervaren het vandaag als we niet via de voordeur worden binnengelaten, maar in de erker welkom worden geheten en door de achterdeur het huis betreden.
Denen houden als het om zakelijke afspraken gaat van stiptheid – dus we nemen klokke 11.30 (gewoon Deens voor half twaalf…) maar heel letterlijk en zijn klokslag half twaalf aan het eind van het grindpad waar zich nummer 62 bevindt. We waren natuurlijk veel te vroeg, maar hebben de tijd prettig besteed door nog even met Odin het natuurreservaat in te lopen (met hund i snor – hond aan de lijn – mag dat hier).
Het is vandaag opnieuw grijs en nat en koud in Denemarken, dus slechtere weersomstandigheden om een huis te bekijken zijn niet denkbaar. De huidige bewoonster van Casa del Maja heeft haar uiterste best gedaan het zo gezellig mogelijk te maken. Overal branden kaarsen. Alle lampen zijn aan. Het hout in de kachel gloeit rood en warm. Maar al was het ook binnen grijs en donker en koud geweest, dan nog was dat allereerste wow-gevoel niet geweken.
Het is en blijft een huis naar mijn, naar óns, hart, en de vrouw des huizes is een vrouw naar mijn hart, zo blijkt. Geen snoer van tv- of muziekinstallatie te zien – o wat heb ik een hekel aan die kluwens bij ons thuis achter de bank weggemoffeld! Kruiden en plantjes in de keuken staan in kopjes van Royal Copenhagen, een erg populair en erg duur servies – zoals ik mijn pollepels al jaren in een bij de Kunstuitleen gekochte vaas van Mieke Vahl heb staan. Duur design en simpel Ikea zijn hier op een zeer smaakvolle manier samengebracht. Zoals ons interieur ook een mix van Marktplaats en merk is.
Maar daar gaat het natuurlijk niet om: je koopt een huis niet vanwege de binnenkant, maar om heel andere aspecten. We horen van Mette dat dit huis al relatief veel bezichtigingen heeft gehad in de tijd dat het te koop staat, maar alle kijkers haken af vanwege de kosten die in de toekomst gemaakt moeten worden. Daarover zijn uitgebreide rapporten geschreven en die hebben we gisteravond geprobeerd te lezen, voor zover dat lukte met onze kennis van het Deens en met Google vertalen.
Tussen al die informatie ook een radonkort. Een kaart van Denemarken waarop in donker-, middel- en lichtgrijstinten te zien is waar zich veel, minder of weinig radon bevindt. Radon? Nog nooit van gehoord. Het blijkt een natuurlijk voorkomend radioactief gas te zijn, dat in huizen kan doordringen en waar je longkanker van kan krijgen. 350.000 huizen in Denemarken hebben een verhoogd radonniveau. In de omgeving waar wij nu zijn, en waar Casa del Maja zich bevindt, zien we een akelig donkere vlek. Hè getver.